Dün itibariyle bel fıtığı ameliyatı olmak zorunda kaldım. Bir buçuk ay yokum. Çok üzgünüm. Kendimi öğrencilere ihanet etmiş gibi hissediyorum. Arkadaşlar sağlığınızı kıymetini bilin. Okul yoruyor ama yorgunluk geçermiş. Belli bir süre yatağa bağımlı olacağım. Inşallah hayırlısıyla çabuk geçer.
Öğretmenim geçmiş olsun.Hayattan zorla da olsa öğrendiğimim,ilk ve son kez geliyoruz dünyaya.Bu dönemi öncelik sırasını yeniden düzenleme olarak düşünün.Öncelik sıranız şu an beliniz.Belinize evladınız gibi bakın.İş yaşamı tabiki önemli ama sağlık kadar değil işte.Hava aydınlanır aydınlanmaz yürüyüşe çıkacağım,iş yaşamımdan daha önemli bu anlar benim için ,yaş ilerleyince ne kadar değerli olduğunu yeni fark ettim.Hiç de öyle öğrencilerime ihanet diye düşünmeyin...Onlar yolun başındalar,bizden daha çabuk öğreniyorlar suya girince kurbağa ,kıra gidince de tosbağa olmayı.Hayatta sağlık gibi yok.Affınıza sığınarak öneride bulunacağım,yaşamınızı yeniden öncelik sırasına dikkat ederek düzenleyin,doktorun önerisine göre egzersiz ön sırada olsun,moral bozucu ne varsa uzaklaşın,yürümeye devam edin.Her gün mutlu edici müzükler dinleyin yarım saat,yürüyüş gibi tıpkı.Nereniz hareket edebiliyorsa o bölümü hareket ettirin.İnternette parmak masajları var,çok işe yarıyor bana göre,onlara göz atın.Ne ilginizi çekiyorsa beyin egzersizi gibi onun hakkında okuma yapın.Yani bu dönemi iyi geçirmeye bakın.Tekrar geçmiş olsun.Filmler seyredin.Bedenizin öğretmeni gibi düşünün bu ara zihninizi,el üstünde tutun ama,nasıl çocuklara şimdi şöyle yapalım diye yönlendirme yapıyorsak kendinize de bu şekilde yönlendirmeler yapın.Anlatamadım ama eminim anlamışsınızdır.
