Babam

Babasını kaybedenler,onu unutmayanlar ve özleyenler için bir site oluşturduk. Gösterişten, abartıdan uzak bir site. Maddi amaç hiçbir şekilde gözetmiyoruz-gözetmeyeceğiz...Acısını, kederini yazılara döken kişilerin yazılarını sitede paylaşma gayesiyle yola çıktık. Sitemizin misyonunun daha iyi anlaşılması için hakkında yazısını aynen aşağıya kopyalıyorum. Eğitimhane yöneticileri umarım reklam amaçlı açılan bu konuyu kurallara aykırı olmasına rağmen kilitlemez.

Site adresi: [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Facebook:  [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
İletişim: info@babam.net
---
Babamıza çekeriz hep biz. Ona benzer ellerimiz. Tam düşmeye varken meylimiz, bir sesle irkiliriz. “Gel hadi, gel! Korkma, ben varım.” Bir el beliriverir minicik burnumuzun önünde, kocaman bir el. Dünyanın en güvenilir eli… Bir el uzanır her zorda olana; titrek, nasırlı,emek kokan bir el…

Babamız düşer önümüze hep. Biz, ayak izlerini takip ederiz. O izler; ne soyadıdır bize verdiği, ne ona benzeyen boyumuz ne de ondan aldığımız huyumuz. Göğsümüzdür o iz, hayata olan takatimiz. Susmayışımız haksızlığa, bağrışımız, benliğimiz…

Ne çok kare gelir gözümüze O’na dair. Mekan, kişiler, zaman yok olur onunla. Bir duygu kalır sadece, teslimiyet. Hep çocuğuzdur onun gözbebeklerinin içinde. Bir tek orda yaşar çocukluğumuz, kimse bilmese de. Bu en büyük sırdır bize armağan. Aradan yüzyıl geçse de.

Ve cenneti anaların ayaklarına serdiğimizden beri bir kuşku kemirir bizi, peki ya babam? Babanızı anlatın burada hadi! Kişiler, mekanlar ve zaman olmadan; duygunuzu anlatın. Öyle dünyaya duyurmak, evrene yaymak gibi kaygılarla değil, hatırlamak için anlatın. Duygularımız çoğalsın diye anlatın. Babamız anlar çünkü, hangi olayı taşıdığımızı gözlerimizde. Uzun uzun bakın babanızın gözlerine. İki göz arasında yeşersin tüm hayatınız. Bir fotoğraf karesi ise de artık 0, sol duvarınıza astığınız… Yine de bakın. Yaşasın her anınız gök kubbede…

Duruşuyla bize her şeyi anlatan insan.
Bazen çocuklar kadar hassas. bazen çelik duvar.

Babam her gün rüyalarımda gördüğüm 17 yaşındayken kaybettiğim ve yıllardır içimde kanayan yaram
Acısı ilk gün kadar taze ve yokluğu bir o kadar ağır. Forumda gördüğüm bir başlıkta yazan Babam yazısına ağlayacak kadar hassasım bu konuda
Rabbim bizi sevdiklerimizle imtihan etmesin

Yok

Sizleri üzmek istemezdim ama yazıda da belirttiğim gibi amacımız:

Babanızı anlatın burada hadi! Kişiler, mekanlar ve zaman olmadan; duygunuzu anlatın. Öyle dünyaya duyurmak, evrene yaymak gibi kaygılarla değil, hatırlamak için anlatın. Duygularımız çoğalsın diye anlatın.

Siz de eğer sitede yazınızın vs yayınlanmasını istiyorsanız bizimle iletişime geçebilirsiniz.

Yazılarınızı bize iletebileceğiniz adresler:
Site İletişim: [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Face: [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Mail: info@babam.net

Ya da egitimhane.com -adin- üye hesabına özel mesaj yollayabilirsiniz...

Babam her gün rüyalarımda gördüğüm 17 yaşındayken kaybettiğim ve yıllardır içimde kanayan yaram
Acısı ilk gün kadar taze ve yokluğu bir o kadar ağır. Forumda gördüğüm bir başlıkta yazan Babam yazısına ağlayacak kadar hassasım bu konuda
Rabbim bizi sevdiklerimizle imtihan etmesin

"Acısı ilk gün kadar taze ve yokluğu bir o kadar ağır. Forumda gördüğüm bir başlıkta yazan Babam yazısına ağlayacak kadar hassasım bu konuda
Rabbim bizi sevdiklerimizle imtihan etmesin" Beni anlatmışsınız öğretmenim.BUraya yazmaya dahi zorlandığım, boğazımın düğümlendiği hiç unutamadığım acı gerçeğim
Bütün babaların mekanı cennet olsun inşallah.Evlatlarınız sizi unutamaz

BEN HAYATTA EN ÇOK BABAMI SEVDİM

 

Ben hayatta en çok babamı sevdim

Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk

Çarpı bacaklarıyla -ha düştü ha düşecek

Nasıl koşarsa ardından bir devin

 

O çapkın babamı ben öyle sevdim

Bilmezdi ki oturduğumuz semti

Geldi mi de gidici - hep , hep acele işi

Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi

Atlastan bakardım nereye gitti

Öyle öyle ezber ettim gurbeti

 

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,

Kırkı geçerse ateş, çağırırlar İstanbul'a

Bi helallaşmak ister elbet , diğ'mi oğluyla!

Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu,

Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu,

 

En son teftişine çıkana değin

Koştururken ardından o uçmaktaki devin,

Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için

Açıldı nefesim, fikrim, canevim

Hayatta ben en çok babamı sevdim.
                                     CAN YÜCEL

Babam her gün rüyalarımda gördüğüm 17 yaşındayken kaybettiğim ve yıllardır içimde kanayan yaram
Acısı ilk gün kadar taze ve yokluğu bir o kadar ağır. Forumda gördüğüm bir başlıkta yazan Babam yazısına ağlayacak kadar hassasım bu konuda
Rabbim bizi sevdiklerimizle imtihan etmesin

yazdıklarınızı okurken ben de o acıyı hissettim öğretmenim Allah rahmet eylesin

Çok duygusal bir şiir/video

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

gönlümün gizlipadişahı
duygularını açığa vurmayan
bazen kızdığım
okyanuslardan  çok sevdiğim
bana çok yakınken çok uzak
çok uzakken çok yakın olan
canımın içi babam
özlemin ve sen
anlatılmaz anlatılamazsın
özlemlerimde rüyalarımdasın
 MEKANIN CENNET OLSUN

Her hasret biraz aşmaz mı yüreğimizi,
daha çok yorulmaz mı topuklarımız ve hani bir elma şekeri tadında değil midir acı biraz da,
sen yoksan yanı başımda, baba.
Yüzümde kıvrılan gözyaşlarım, acıyor; su nasıl sancıyor gamzemde, bilebilir misin baba.

Gittin, ellerin elimden gitti.
Ama hiç gitmedi acın göğsümün çeperlerinden.
Hatıralarınla yaşadı sandalyen, kül tabağın ve o elinden hiç düşürmediğin çakmağın.
Ne tavan arasına sığdırabildiğim çocukluk gülüşümü ne de naftalin kokan çeyiz sandığıma.
Hayat sensiz ne kadar zor, gitmemeliydin.
 Baba....gitmemeliydin....


SEDAT

Her hasret biraz aşmaz mı yüreğimizi,
daha çok yorulmaz mı topuklarımız ve hani bir elma şekeri tadında değil midir acı biraz da,
sen yoksan yanı başımda, baba.
Yüzümde kıvrılan gözyaşlarım, acıyor; su nasıl sancıyor gamzemde, bilebilir misin baba.

Gittin, ellerin elimden gitti.
Ama hiç gitmedi acın göğsümün çeperlerinden.
Hatıralarınla yaşadı sandalyen, kül tabağın ve o elinden hiç düşürmediğin çakmağın.
Ne tavan arasına sığdırabildiğim çocukluk gülüşümü ne de naftalin kokan çeyiz sandığıma.
Hayat sensiz ne kadar zor, gitmemeliydin.
 Baba....gitmemeliydin....


SEDAT

hocam müsade ederseniz babam.net 'te yazınızı yayınlamak istiyorum.

gönlümün gizlipadişahı
duygularını açığa vurmayan
bazen kızdığım
okyanuslardan  çok sevdiğim
bana çok yakınken çok uzak
çok uzakken çok yakın olan
canımın içi babam
özlemin ve sen
anlatılmaz anlatılamazsın
özlemlerimde rüyalarımdasın
 MEKANIN CENNET OLSUN

Şiir size mi ait hocam?

Nasıl anlatsam ki bilmem seni
Tanıdığım ördüğüm en iyi insan
İyi bir öğretmen,iyi bir komşu
En güzel aile reisi
En tatlı arkadaş
Ardından en fazla göz yaşı dökülen
Geride doyamamışlık bırakan
Cenette kavuşmak için gün sayılan
Veda etmeden Hakka kavuşan

BEN HAYATTA EN ÇOK BABAMI SEVDİM

 

Ben hayatta en çok babamı sevdim

Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk

Çarpı bacaklarıyla -ha düştü ha düşecek

Nasıl koşarsa ardından bir devin

 

O çapkın babamı ben öyle sevdim

Bilmezdi ki oturduğumuz semti

Geldi mi de gidici - hep , hep acele işi

Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi

Atlastan bakardım nereye gitti

Öyle öyle ezber ettim gurbeti

 

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,

Kırkı geçerse ateş, çağırırlar İstanbul'a

Bi helallaşmak ister elbet , diğ'mi oğluyla!

Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu,

Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu,

 

En son teftişine çıkana değin

Koştururken ardından o uçmaktaki devin,

Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için

Açıldı nefesim, fikrim, canevim

Hayatta ben en çok babamı sevdim.
                                     CAN YÜCEL

Bir şiir insanı bu kadar mı cabuk ağlatır. Üstelik babam hayatta Şükürler olsun.
Babasını kaybeden arkadaşalrımızın da babalarının mekanları cennet olsun.