Eğitimhaneliler, Üzüntülerimizi Burada Paylaşalım

Herkese teşekkür ederim, bugün tamirci reçete gibi liste verdi. Motor inince bu gitmiş o gitmiş derken 1500 tl ye patladı, ne diyim sağlık olsun..

Geçmiş olsun hocam üzücü ama na yaparsın olacağa çare yok..

Arabam conta patlattı moralim bozuldu. Tam her şeyini yapmışken

geçmiş olsun hocam Allah sağlık versin kazadan korusun

yeni okulumda 1.sınıflar 60 kişi olacakmış
küçük dilimi yuttum
ana sınıflarında yardımcı var;1.sınıflarda da olmalı bence.60 kişi 3 sınıf demek yazık günah...

Arabam conta patlattı moralim bozuldu. Tam her şeyini yapmışken

Geçmiş olsun ogretmenim, Allah beterinden korusun.  Sizin sagliginiz yerinde olsun da ..

yeni okulumda 1.sınıflar 60 kişi olacakmış
küçük dilimi yuttum
ana sınıflarında yardımcı var;1.sınıflarda da olmalı bence.60 kişi 3 sınıf demek yazık günah...

Rabbim kolaylık versin seli öğretmenim.  Üstesinden gelirsiniz inşallah.

yeni okulumda 1.sýnýflar 60 kiþi olacakmýþ
küçük dilimi yuttum
ana sýnýflarýnda yardýmcý var;1.sýnýflarda da olmalý bence.60 kiþi 3 sýnýf demek yazýk günah...

Allah yardimciniz olsun.Birakin Egitimi ogretimi kaza bela olmadan gunu tamamlamak mesele

yeni okulumda 1.sınıflar 60 kişi olacakmış
küçük dilimi yuttum
ana sınıflarında yardımcı var;1.sınıflarda da olmalı bence.60 kişi 3 sınıf demek yazık günah...

Allah yardımcınız olsun.

yeni okulumda 1.sınıflar 60 kişi olacakmış
küçük dilimi yuttum
ana sınıflarında yardımcı var;1.sınıflarda da olmalı bence.60 kişi 3 sınıf demek yazık günah...

İnşallah sayılar azalır.Rabbim yar ve yardımcınız olsun.

yeni okulumda 1.sınıflar 60 kişi olacakmış
küçük dilimi yuttum
ana sınıflarında yardımcı var;1.sınıflarda da olmalı bence.60 kişi 3 sınıf demek yazık günah...

Hangi il hocam? Çok fazla, değil okuma yazma öğretmek, adlarını soyadlarını öğrenmek bile aylarınızı alır:(

yeni okulumda 1.sınıflar 60 kişi olacakmış
küçük dilimi yuttum
ana sınıflarında yardımcı var;1.sınıflarda da olmalı bence.60 kişi 3 sınıf demek yazık günah...

Bizim okulda durumlar aynı yaş guruplarının tespit edilmesi ve ikna yoluyla sayıların azaltılması sağlanabilir

Geçmiş olsun dileklerimle...

ZULÜM

‘İnsan ölmeyince ölmüyor hocam’ dedi. Normal şeylerden bahsedecek sandım. Hani ilk akla gelen mevzulardan. Mesela sabah beş dakika evden erken çıksa karşısına o kamyon çıkmazdı gibi klişe bir cümle bekledim.
   Öyle şeyler anlattı ki dinlerken dahi tüylerim ürperdi. Ki o yaşamıştı. Dudakları titriyordu anlatırken. Gözünü saklamaya çalışsa da kelimelerin boğazına düğümleniyor oluşundan anlaşılıyordu gözyaşları.
   ‘86’da Tunceli Pülümür’de göreve başladım hocam dedi. Köyün dışında bir barakayı okul diye gösterdiler. Kalabileceğim bir lojman dahi yoktu. Başka bir barakayı da barınmam için tahsis etti köylüler. Dağdı hocam, yakacak sıkıntısına ve sobayı hiç söndürmeme rağmen odanın içindeki su donuyordu. Ben, anamın kınalı kuzusu çalışmak ve hayatta kalmak zorundaydım.
   Hemen iki kilometre ileride bir başka köyde de iki arkadaşım çalışıyordu. Aynı zamanda atanmış kaynaşmıştık. Kaynaşma dediğim de telefon falan ne gezer, maaştan maaşa tavla oynuyor bir öğün yemek yiyorduk beraber. Güzel çocuklardı. Çok temiz çocuklardı.
   88’in Mart ayında gene maaşta buluşup o yılların şartlarında güzel vakit geçirdik. İkisi bir karara varıp Nisan’da gelmeyeceklerini, Mayıs maaşını çekip memleketlerine gideceklerini söylediler. O zamanlar Mayıs’ın ortasında kapanırdı okul. O şekilde ayrıldık. Biri Antalyalı diğeri İzmirliydi.
   Bir akşamüzeri köyde bir hareketlilik hissettim. Soruşturup öğrendim. Benim o civan gibi delikanlı iki arkadaşımı lojmanlarında şehit etmişler. Hiç öldürülecek çoçuklar değildi hocam onlar. İkisi de gariban, köylü çocuğuydu.
   Kaç gün kendime gelemediğimi hatırlamıyorum.   
   Karşı köyümdü. Sıra ya bendeydi ya da çok değildi sıranın bana gelmesi. Bir buçuk sene o psikolojiyle o lojmanda kaldım. Kalmak zorundaydım.
   Ya işte hocam, insan ölmeyince ölmüyor, gelselerdi ben de şu an yoktum...’
   Adlarını sordum o civan delikanlıların.. Ali BOŞGELMEZ ve Lokman ÇEKER olduğunu söyledi. Google’a bu isimleri yazarken ellerim titriyordu ama biliyordum ki ikisinin da adı çoktan birer okula verilmişti. Yanılmadım.
   Devletimiz sağlıklarında sahip çıkmadığı evlatlarına ölümlerinin ardından liyakat bahşediyordu.
   ...
   Yaman sızlıyordu içim. O çocukların anası oluyordum. Babası oluyordum. O çocuklar oluyordum. Hayalleri oluyordum onların.
   Lojman duvarı oluyordum sonra. Görüyordum o yiğitleri. Şen şakrak bir akşam yemeği yiyorlardı. Son akşam yemeği..
   Sonra adım veriliyordu bir okula. Özgeçmişim çerçevelenip asılıyordu okulun şeref köşesine. Çoğu okumuyordu bile. Okuyan da hayatına devam ediyordu.
   Ben edemiyordum.
   Ben hayatıma devam edemezken, devletimin büyüklerinin yakınlarına ‘şahsa münhasır’ atama ekranları açılıyordu.
   Sahi, Tunceli Pülümür vatanın toprağı değil miydi?? Eğer vatan idiyse benim devletim neredeydi?
   Okul mu yaptırıyordu adım yaşasın diye?
   ...

Öncelikle herkese çok güzel ve verimli bir eğitim öğretim yılı diliyorum.Bugün yaşadığım garip bir olayı paylaşmak istiyorum.Aynı okulda görev yaptığım sürekli selamlaştığım bir erkek öğretmen arkadaş bugün samimiyetle dostça selam anlamında verdiğim elimi havada bıraktı sıkmadı.Neye uğradığımı şaşırdım,çok sinirlendim.Bizler öğretmeniz örnek medeni insanlarız,yol göstericileriz.Nereye gidiyoruz, nerede yaşıyoruz,nasıl bu hale geldik anlam veremedim.Kendimi o an orada hayalet gibi hissettim ve konuştuğunda hiç yüzüne bakmadım bundan sonra kendisine selam bile vereceğimi sanmıyorum.

Komedi gibi,sınıfsız kaldım...Kime nasıl kızayım...
Belki 3 ler bölünerek sınıf açılacak.

Komedi gibi,sýnýfsýz kaldým...Kime nasýl kýzayým...
Belki 3 ler bölünerek sýnýf açýlacak.

nasil yani