İlk Öğretmenlik Yaptığınız Yerden Hangi Anılarla Ayrıldınız?

Bu bölüm bence de genç arkadaşlar için yararlı. Bizlere de " hey gidi günler " dedirtiyor. Şimdi Ege'deyim. Doğudan "batıdır" diye geldiğim ilçeye, şimdi genç arkadaşlar "doğu !" görevi için gidiyorlar. Ve Ankara- İzmir karayolunun üzerindeki bu ilçeye giderken ağlaşıyorlar... Ben oraya 8 yılın sonunda gelebilmiştim.
İlk görev yerimi anlatmayacağım, yazılanlara benzer şeyler ( susuzluk, elektriksizlik, kurtlar vs...). Ben bir müfettişimizin öğüdünü paylaşmak istiyorum:
   " Bu dağ başında oturmuş ne yapıyorum diye ağlaşmayın. Buralarda pişeceksiniz. Buraları özleyeceksiniz. Kendinize zaman ayırın. Bırakın plan yarım olsun; kitap okuyun, öğrencilerinizle, köylüyle konuşun, birbirinizle konuşun. İnanın ömrünüzün kalan kısmında okumak için, düşünmek için hiç bu kadar zamanınız olmayacak. Bu günlerin değerini bilin."
 Bu günler de geçecek ve gerçekten özleyeceksiniz. Selamlar

evime hırsız girdi ve köylüler pişkin pişkin "eee sende camı aralık bırakmayaydın hocaa" dediler. anım budur....

en yakın su kuyusu 3 kilometreydi.En korkunç anım bu.

ilk tayin yerimden ayrılamadım ki.puan usulü atamalardan dolayı hala ilk tayin yerimdeyim tam 6 yıldır aynı okuldayım  arkadaşlar takılıyor seni okulun demirbaşına kaydetmek lazım diye.

Ardahan hanak vel köyü şimdiki sevimli köyü en yakın su 1 saatlik uzaklıktaydı. Kışın çok susuzluk çektik. karları eritip temizlik yapmayı unutamam

ilk görev yerim tokat turhal sarıkaya köyündeydi.hiç unutmam yarılı tatilinin sonunda eşimi ve çocuklarımı da yanıma almıştım köye gidişte (eşimin ilk gidişi).Eşim durudur arabayı biz nereye gidiyoruz bu dağ başında diye itiraz etmişti.(tabi dağın tapasi,hava kış,yollarda nerdeyse kardan kapalı,dağ yolu bir tarafı uçurum)6 yılım orada geçti hala anılarımızda gülüyoruz ama özlüyorum o günlerimizi.şimdi hayat koşuşturmaca slm

ilk görev yerimdeyim. urfa'da. 3 yıldır çıkamadım köyümden. o kadar ilginç anılarım varki diğer öğretmenlerimiz gibi. anlatmakla bitmez. en ilginci. ilk yılımda su içmek için kullanılan, okulun yanındaki kuyudan suyla beraber akrep çekmek olmuştu. geçen yıl kapattık o kuyuyu. şimdi musluktan içiyoruz. ama yine de güzel.

katılıyorum...

ilk görev yaptığı yerin insan için özel bir yeri olduğu kanaatindeyim. Çekilen  zorluklar zamanla güzel birer anı haline geliyor..... ...

ben de ilk görev yerindeyim çekilen sıkıntılara rağmen özellikle ilk öğrencilerimi hiç unutamam sanırım

faranjit hastalığına ilk görev yaptığım okulda yakalandım ama onları hiiçç unutamıyorum.Bunun yanında çok iyi ve yardımsever komşularım vardı,unutmak çok zor....

Ben Reşadiye Bozçalı Kasabasında Görev Yaptım Görev Yaptığım Günlerde Yaşadıklarımı  Hafızamdan Silmek 1 Hafta Sürdü...
texas Pardon Bozçalı Kasabsı İlk Görev Yerim ..arkadaşların Dediği Gibi İlk Göreve Başladığın Yer İnsanda Önemli İzler Bırakıyo Bırakıyo Mesela İdealizmimi Çalışma Azmimi Ve İyi Niyetimi Tamamen Kaybettirebiliyo..yaa

Mardin kızıltepenin ücra bir köyünde 2 sene çalıştım.Geçen sene ayrıldım.öğrencierimi,o küçük köyümü ( hala köyüm diyorum ), saygıyı,iyi niyeti...asla unutamam.Aile gibiydik.16 ev ve ben tek başıma kalıyordum.Sık sık elektrikler kesilirdi.Bir keresşnde tam 10gün elektrik gelmemişti.Beni evine çağıranlar sıraya girmişti.ama ilçeye gitmek için yürüdüğüm o 2 km yolu da unutamam.Hele yağmur yağıp da çamur olduysa vay haline...Öyle çok hatıra var ki hep gülerek hatırlıyorum.

ilk görev yaptığım yer benim için de unutulmaz anılarla dolu.Karadeniz in bir dağ köyüydü.hiç dağlık bölgede yaşamamışbiri olarak coğrafyası bana çok zor gelmişti.merkzi dere kenarında okul ve kaldığım ev iki ayrı tepede.yükseklik korkum,yollrda avcıların vurduğu hayvan ölüleri,hiç tükenmeyen dere sesi psiklolojimi bozmuştu.insanlarının dillerini anlamayışım zorlu kış şartlarında minik elektrikli sobayla geçirdiğim günler.ama hiçbirinin yaptığı iyilikleri öğrencileri kendi çocuklarım gibi koruyuşumu emk verişimi unutamam.öğrencilerim hala her özel günde ararlar sorarlar beni.baştanbiraz sızlanmıştım ama iyiki gitmişim...

Bu bölüm bence de genç arkadaşlar için yararlı. Bizlere de " hey gidi günler " dedirtiyor. Şimdi Ege'deyim. Doğudan "batıdır" diye geldiğim ilçeye, şimdi genç arkadaşlar "doğu !" görevi için gidiyorlar. Ve Ankara- İzmir karayolunun üzerindeki bu ilçeye giderken ağlaşıyorlar... Ben oraya 8 yılın sonunda gelebilmiştim.
İlk görev yerimi anlatmayacağım, yazılanlara benzer şeyler ( susuzluk, elektriksizlik, kurtlar vs...). Ben bir müfettişimizin öğüdünü paylaşmak istiyorum:
   " Bu dağ başında oturmuş ne yapıyorum diye ağlaşmayın. Buralarda pişeceksiniz. Buraları özleyeceksiniz. Kendinize zaman ayırın. Bırakın plan yarım olsun; kitap okuyun, öğrencilerinizle, köylüyle konuşun, birbirinizle konuşun. İnanın ömrünüzün kalan kısmında okumak için, düşünmek için hiç bu kadar zamanınız olmayacak. Bu günlerin değerini bilin."
 Bu günler de geçecek ve gerçekten özleyeceksiniz. Selamlar

Hocam müfettişin öğüdü mükemmelmiş.Çok hoşuma gitti.

benimde ilk görev yerim KARS' tı 6 yıl kaldım ama ordaki öğrencilerimi arkadaşlarımı çok özlüyorum