Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

SÜRGÜN
Sızı bahçesinden soluduğum, hep o aynı rüzgâr,
Ve kahreden matem havası oluyorum tarumar!
İrkilecek ne var? İsteyerek işlemiş ruhuna;
İsteme sekte  çekiyor bizi, boşuna  ağlama!

Bu kaderin makus tutkunları, tek tek aynı yolda;
Bu acı , bu sızı  bütün hücrelerimi sıkmada,
Tutmuş çepçevre, sanıyorum: inleyerek çarmıhta;
Veriyorum, bir değil, belki bin can yatakta!

Yok kurtuluş,  solmuş yaşamın en canlı renkleri bil!
Ümitte oldu, ufukta kesifleşen siyah nokta.
Bir gökyüzüydü ümit ışığım, şimdi oldu sefil…
Ve yaşadığım vakit; ömrün gün batımı olmakta!

Belki ayrılacağım son limandan da acılarla;
Yeni yollara yazacağım adımlarını hüznün,
O benim öz ruhumdur, yazıyor kafa kağıdımda;
Yürüyeceğim yürüyeceğim  bilmeden kaç sürgün!?..
                                                     Hikmet Baş

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

SON KURBAN
Bu sonbahar bildiğim hayal içinden,
Çıkarttığım hisler erguvani renk demetinden,
Mahzun bakışlar olmuş gaybın pelerini.
Sarmaktayken acımasızca bedenimi,
Ömrüm sararan yaprakların bahçesi!
Bu depreniş ruhumun giyotini.
Anlaşılan o ki: bu labirentten çıkış yok gibi?
Duygularım bilmiyorum bugün neden asi?
Biliyorum ki sabır ömrün en büyük erdemi!
Gecenin girift kaldırımlarında gezinirken;
Sırlı büyülü hayalin iksirini ararken,
Kaybolan ilk gençliğimin bahar bahçelerini,
Yüreğimin o en derin köşelerinde özlerken,
Birden bir fırtına sildi tüm hayallerimi
Bu acı bu anıt mezar hayatın imgesi.
İstediğim: benimde belki her insan gibi;
Yaşanası hayattan küçük sevinç demeti!
Belki her ömür bir parça acılı kare taşır,
Belki bir kısmın acıları sabırları taşırır.
Çile ,sabır ,isyan, dua  iç içe geçmiş hançeremde,
Zelzeleler şiddetini arttırarak artarda bedende
Yağmur olmuş ince ince hüzün taneleri düşerken,
Duyulmayan feryat asra dalalet edemeden,
Bitiyor ömrün şarkısı mahzun, son mısraı söylemeden!
Ne yazar, çekmişim bir kere daha hayata restimi!
Yazsın bildiği kadar bundan böyle istediğini!
Hangi maddi güç cezalandıracak asi bedenimi?
O beden ki asil mazinin içindeki yüreğin fenomeni
Bu ruhla fırlattığım bakışlar oldu ateşten izler,
Bu hale şahit bedendeki çehreler oldu sararmış benizler.
Asil yüreğimden kopan isyan sanki bir tufan;
Son kurban zamanın somut zerrelerinden akrep ve yelkovan!
                                                               Hikmet  BAŞ

Bir an olur
Kalem de üşür, kelam da..
İçine sığdırdıkların taşar.
Sol yanın olur
Yol tamam olur..
Hadi  bekletme yar
Kudüs te mahzun
Kabede ihtişam..
Öyle bir  sevda ki
İçinde ölüm de var
Hayat da var..

rüzgarda saçların yağsa...
Bir matematiksel oranda karlarla düşse yüzün...
kuantum mekaniğinden bir delik açılsa gözlerinde...
Şaşıp kalsam aniden kalışına...

Ne sevginden icazet , nede aşkından medet umdum
Bi yanı huzur
Bi yanı şiir
Derinliğince bi bahar mevsiminde
Bi gülün dikenini sevdim

Ne kolay... öylece çekip gitmek..
Yar olamadan yara olmayı seçmek..
Kaçmak ne kolay, saklanmak bile isteyerek..
İçi gece olana güneşi göstermek,
Tenhadakini kalabalığa itmek ne kolay..
Yol sorana yanlış adres vermek,
Haykırana sus demek..
Ne kolay... bin yılık vebali şansa yüklemek... Hergün yeniden fethettiği,
Üstelik  fatihini yitirenin şehrini kötülere teslim etmek,
Mucize masalları, nasip degilmislerle bitirmek...
Ne kolay.. umut verip cana degmek..
Hic değmemiş gibi koşar adım gitmek..
Maviye buladigin o  karanlık gecelerin sabahını gri yelkovanlara teslim etmek...
Gittin öyle mi?
Güldürme beni...
Yine, yeniden, bir kez daha.. Güldürme beni...
Ben mi?
Gönlümdeki bes ülkeyi,üç bahçeyi, ayakta kalan son binayı yakmış yikmis gibi... dönüp bakıyorum sana...
Bazen.. Bazen gidiyorum denilmez!!!!!!

Ne kolay... öylece çekip gitmek..
Yar olamadan yara olmayı seçmek..
Kaçmak ne kolay, saklanmak bile isteyerek..
İçi gece olana güneşi göstermek,
Tenhadakini kalabalığa itmek ne kolay..
Yol sorana yanlış adres vermek,
Haykırana sus demek..
Ne kolay... bin yılık vebali şansa yüklemek... Hergün yeniden fethettiği,
Üstelik  fatihini yitirenin şehrini kötülere teslim etmek,
Mucize masalları, nasip degilmislerle bitirmek...
Ne kolay.. umut verip cana degmek..
Hic değmemiş gibi koşar adım gitmek..
Maviye buladigin o  karanlık gecelerin sabahını gri yelkovanlara teslim etmek...
Gittin öyle mi?
Güldürme beni...
Yine, yeniden, bir kez daha.. Güldürme beni...
Ben mi?
Gönlümdeki bes ülkeyi,üç bahçeyi, ayakta kalan son binayı yakmış yikmis gibi... dönüp bakıyorum sana...
Bazen.. Bazen gidiyorum denilmez!!!!!!

Yüreğinizin tercümanı olan dilinize sağlık .Selam olsun Size en derininden saygıdeğer hocam

Yüreği ile gelmeyenlerin gözü yoldadır hep , ve yola düşenler acıtır

Şiirinizi kopyaladım izninizle . Kendimi ifade etme yeteneğim olsa  ancak bu kadar ifade edebilirdim

Kandiller yanar,yanar bu gece,
Aşıklar anar,kanar bu gece.
Düşmanım yok,hiç yok deme
Yedi başlı ejderha konmuş ensene..
Adı nefis,yavrular riya,haset
Bir trene bindik ki yola hasret.
Faydasız ilim  alsan ne olur
Fenersiz binek yolda kaybolur.
Yakalamak doğru olanı
Ezmek,hain yılanı.
Aza kanaat,zora zahmet
Bir an dur da Hakkı fehmet..
Kandiller boşa yanmaz bilirsin,
Canına yonga,amel giyinsin.
Yalnız istemek aştırmaz dağları
Yeniden doğmak ,yakalamak anları..

Ben ne zaman seni düşünsem
Çayırbaşı meralarında bir kekik çiçek açar
Ben ne zaman seni düşünsem Çayırbaşı
Meralarında bir kekik çiçek açar...

Bı adım ileride
Duygu yüklü umudun ağzında gunes
Bı adım geride gölgesi derin sevgi
Ve yorgunlugun muazzam suskunlugu
Ben yasarken
Sen öğren
Gözlerde ki saklı hüznün soğuk iklimlerini

Ne kolay... öylece çekip gitmek..
Yar olamadan yara olmayı seçmek..
Kaçmak ne kolay, saklanmak bile isteyerek..
İçi gece olana güneşi göstermek,
Tenhadakini kalabalığa itmek ne kolay..
Yol sorana yanlış adres vermek,
Haykırana sus demek..
Ne kolay... bin yılık vebali şansa yüklemek... Hergün yeniden fethettiği,
Üstelik  fatihini yitirenin şehrini kötülere teslim etmek,
Mucize masalları, nasip degilmislerle bitirmek...
Ne kolay.. umut verip cana degmek..
Hic değmemiş gibi koşar adım gitmek..
Maviye buladigin o  karanlık gecelerin sabahını gri yelkovanlara teslim etmek...
Gittin öyle mi?
Güldürme beni...
Yine, yeniden, bir kez daha.. Güldürme beni...
Ben mi?
Gönlümdeki bes ülkeyi,üç bahçeyi, ayakta kalan son binayı yakmış yikmis gibi... dönüp bakıyorum sana...
Bazen.. Bazen gidiyorum denilmez!!!!!!

unut;
dünü/ yarını...
olanları/olmayanları/olmayacakları...
keşkeleri/ pişmanlıkları...
unut;
ötede ve beride olanları...
çizgisizleri/ sınırsızları/ izansızları...
yerini bilmeyenleri/
yerini bulmayanları...
unut;
aynaları/ yansımaları/ yanılsamaları...
kuralları/olanları/ olmayanları...
unut!..ma!..
hakkını...
hakkın olanı...
sadece "insan" olduğunu...
ve;
almadan vermenin sana mahsus olmadığını!..
 

unut;
dünü/ yarını...
olanları/olmayanları/olmayacakları...
keşkeleri/ pişmanlıkları...
unut;
ötede ve beride olanları...
çizgisizleri/ sınırsızları/ izansızları...
yerini bilmeyenleri/
yerini bulmayanları...
unut;
aynaları/ yansımaları/ yanılsamaları...
kuralları/olanları/ olmayanları...
unut!..ma!..
hakkını...
hakkın olanı...
sadece "insan" olduğunu...
ve;
almadan vermenin sana mahsus olmadığını!..
 

Selam

Bir insan nereye kadar unutabilir unutmanın sınırları var mıdır  ya da unutmak bir kaçış mıdır , çaresizlik unutmayı mı gerektirir , insan neyi niçin unutur ... Derken olamayan çayımı içeyim    (belki erinmez kalkar gerçekten  çay pişiririm  )

Kimine hasret yarar,
Kimine vuslat..
Ademden değil karar
İster yak,ister ıslat,.
İster kes, ister uzat.
Kimine gülmek düşer
Kimine silmek..
kimine ilmek düşer
Kimine  gitmek..
Ya kalıp   yanacaksın
Ya gidip bakacaksın..

Kanayan gecelerin ardından
Yılgın düşen gönlüme,
Kalın bir çizgi çektim
Dünden kalan herşeye.
Ne olacaksa olsun,
Pek bir güzel bugün hava
Güneşin sıcağı geçiyor yüreğimden
Nar çiçeği açmış keyfince
Koparıp saçıma taktım.
Ne olacaksa olsun
Kalın bir çizgi çektim
Düne, dünden önceki her şeye
Kır çiçekleri, nar çiçekleri,
Dallarda gelin çiçekleri
Kanayan gecelerin yarasına sardım.

hem unutuluş
hem hatırlanma defteri yaprağında yazıyım
tut ki bahar konuk adımıza
ey yalnızlık seni sığdırabilecek bir kelime
aradımdı yorulur mu bilmem gece
aç kedilerin sıvazlanmasında şimdi
paydaş bir yalnızlığa bölünür sabah
oysa  dokunaklı tel örgülerde iken 
kabul zıddıyla münhasır hikayemizde
anonim muammalar eşliğinde aşk..
ordasın hüzün yumağını çoğaltan dünyanın ortasında
en güzel şiir söyleyen anne dilinin ucunda 
yol türküleri tutturmadan göçmeliydik 
ikimiz çöle yağmur olmaya meyilli
içimiz sıkılmadan inmeliydik yerin 
hengamesine.

yol uzayan dalımız bahara teslim
çiçekli şiirler takıyor göğsüne hayat
gitme benden öteye.

bir şehirden bir şiire göçeceğiz
hayatın kelimesi kelimesine oralı olmadan
nereli olduğumuzu anımsamayıp
yaralı olacağız.."