Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Ne gece, ne de gecelerin ötesinde
Heyecanı kesilip, özüne sınır nedir?
Yorulma, ağlama, sabret yolculuğa...
İnsanız, yalnızız kim olsa yanımızda
Devam, avuçla yaşamaya ve hazana.

Kırık dökük cümlelerim artık,
Onaramadığım.
Haberler katran karası,
Şehitler yürek yarası..
Tutup bir öksüzü saramadığım
Yarına umutla bakamadığım.

Kırık dökük cümlelerim artık,
Onaramadığım.
Haberler katran karası,
Şehitler yürek yarası..

+ sonsuz..

Hayallerinin elini bırakmamaktır çocuk olmak
Bir uçurtma özgürlüğünde
Bir şeker tatlılığında yaşamak
Masumiyettir çocuk olmak
Olanca yaramazlıkta sevimlilik saklamak
Gözlerinin içinde yaşamak bir annenin
Yüreğinin kapısını açmak bir babanın
Sevgidir çocuk olmak
Karşılığında kocaman bir gülümseme almak
Bir prenses bir prens olmak
Hayallerden bir şato yapmak
İçine dünyayı sığdırmaktır çocuk olmak.

Sendin Kubbe-i Semadan inen Nur
Alil kalbimi şifan ile doldur
Son demimde zikrim kelamın olsun
Ey Muhammedle(sas) gelen İlahî Nur

Olmadı....
Yine beceremedim....
Ne sevmeyi ne de sevilmeyi....
Oysa kelebektin avuçlarımda...
Uçup gittin...

İçimde dağılan kalp parçacıklarını
toplamaya çalışırken
Un ufak olup rüzgarda savruldular...

Bir nane sakızı tadında, gözlerimi kapatmıştım aşka....
Aynı gökyüzünü bile paylaşmak yeterdi derdim
Ellerim ellerindeyken saçların uçuşurken rüzgarda...

Gitme sakın
Kelebeğe de, gökyüzüne de , rüzgara da, nane sakızına da
mahkum etme.......

Uykudayız çok, iç duvarımız pır pır.
Nasıl cevap versem uyumaz gözlerle
Mutsuz, ürkek ve hüzünlü sınavımda?
Firak derdinde kim yıkılmaz tenhada,
Kimler çeker yükünü, mecburi derdinin?

bir türkü tutar dudaklarımdan
alır pür olan yare mi
götürür
ışığın çocuklarının doğduğu yere
konar  göçer Anadolu
feveran bir mevsim olur

döşüne elem
böğrüne keder düşse de
dirilir  yeniden Anadolu
saklı bir sandıkta
kayıp bir coğrafyadır
ve tarihle kadim
  karanlığında ürperir ürperir
Anadolu

Ağırdır günlerin geceye gebe kalması,
Bin yıllık çınar misali devrilip, gölgesi göçe düştüğünde
Böyle zamanlarda,
Karanlığı yaran ışıktan keskin jilet olur rüzgar, kanatır yüzünü aldırmazsın
Zamanı öfke saranda ,en okkalı küfürlerine  yeryüzünün
Küfürler savurusun
Belki avunur  belki  şafak artığı güne kadar
Göçmen bir kuş olur ,ölürsün iklimler arınır kirlenmişliğinden
Dökülür gözünden son bir damla
Evren ağlar ,ve son bir kıyama durur
Tüm kapılar sorgulara açılır ,rüzgar eken fırtına biçene karışır
Renkler solar ,
Harami sofralarında şölenlenir dalkavuklar ,
Doymaz gözü aç tok oturup aç kalkanlar
İnan böyledir ,
inan gün geceye her daim gebedir.
Ağıt gibi ,yangın gibi velhasıl kurşun olup sıkılan utanç gibi

Darmadağın eder mavilikleri
Söndürür ışıldayan gülüşleri
Ifsad olur anında tüm güzellikler,
Kötülük içer saf benlikleri...

Sulamadan büyür Arsız pıtırak!
Farketmez onun için kara ya da ak,
Ilerler sinsice ağulu dallar,
Geçtiği yeri yarıp kanatarak...

Dediler basıldı düğmeye yine,
Sanırsın bir acımasız makine,
Evlerde koca koca boşluklar;
Asla dönmeyecek yiğitlere ağıtlar ...

Ah vatanım her yanı buğulu gözler
Kaynıyor fokurduyor bağırlar,
Istemez teselli , basalım taşlar;
Ne zaman düze çıkar bayırlar?

Yok mudur iyiliğin de bir tuşu?
Sineler taşır mı huzur muştusu?
Vicdanlar susmaz elbet konuşur,
Ne zaman silinir yüreklerden
Nefretin acının ağır tortusu?....

Açtım elimi ben sana
İnayet eyle bana
Bu gönül yana yana
Sana geldim Allahım

Sen Rahman ve Rahimsin
Herşeyin sahibisin
Ümidim var affedersin
Sana geldim Allahım

Hüzün
Çöken bir şeydir
Çözüne çözüne
Hücre hücre
Çökmese iyidir
Çöreklenmese ya da
Oturup kalmasa
Makbul olanın kısa olduğunu
Bilse en azından
En azından yakmasa
Dağlar yanar yeğenim dedi
Yürek dediğin dağın yanında ne
Yürek yanar dedim
Dağ ne ki.....
Gurbet dedi
Yangın yeridir iyisi olmaz
Çöreklenmese dedim
İyisi....
Çöküp kalmasa
İyisi mi Allah'a varmalı dedi
Belki iyisi öte yanda....

ANKEBUT SURESİ:41 Ayet: - Allah'tan başka dost edinenlerin durumu, kendine yuva yapan örümceğin durumu gibidir. Halbuki, evlerin en çürüğü şüphesiz örümcek yuvasıdır. Keşke bilselerdi.

ALLAH İSMİ YÜCELİĞİNE SIĞINDIK

Cümlemizi rahmete erdiren,
Nebiler, veliler, Buda hürmetine,
Zalimin eline, inkarın yoluna,
Düşmekten Allah’a sığındık,

Yolumuzda şeytanın şerrinden,
İyiler ile kötülerin kem sözünden,
Şu Dünya’da aç susuz gezmekten,
Rabbimizin şefkatine sığındık.

“La ilahe illallah” dedik sana,
Kıyamette-mahşerde, her yerde,
Seni unutsak şaşırsak bile,
“Allah” ismin yüceliğine sığındık.

Bu zamanda, Ahir Zamanında,
Yeniden yarattığın yüce İnsanınla,
Rabbimiz, cennetinle, divanlarında,
Kemalinin rahmetine sığındık.

Kevser’inin, Yasin’in güzel nesli,
Şu alem de Rabbimin hak nefesi,
Esirge, sev, temiz eyle cümlemizi,
Celalin, cemalinin şerefine sığındık.

Yüce İnsanın neslinden ayırma,
İmam Ali velayetine bizi bağışla,
Şaşkın, perişan, zalimce yaşatma,
Sübhan, alim Allah’a sığındık.

Senin affına-bağışına sınırlama yok,
Her yerde zamanda nasibimiz çok,
Yeniden yarattığında sahibimiz Allah,
“Sahipsizlerin sahibi “ Allah’a sığındık.

Muhammet Ali’ye özümüz bağladık,
Sıratı Müstakim de Allah’a ulaştık,
Teccal Şeytan kötülüğünden usandık
Allah’ın şerefine, ululuğuna sığındık,

Azrail, Cebrail, Mikail, İsrafil’in sevgisi,
Kürsü ayeti, temiz Rabbimin yer gök ehli,
Hakkın isimleriyle şereflendir bizleri,
Kuran, İncil. Tevrat, Zebur’a sığındık,

Müminlerin “Allah Allah” diye dua eder,
Hasan Hüseyin sizlere secde eyler,
“İllet, zillet, sapıtmaktan” rahmetini diler,
Allah’a sevgimizin ebediliğine sığındık,

Evvel-ahir, zahir-batın Rabbimiz,
Gönlümüzün nuru, Yüce Yaradanımız,
Evliya, mürşit, Seyid-Şerif, Hak zatındayız,
Arşın, Kürsün sahibine sığındık,

İlmini, cemalini, himmetini dileriz,
Yüce ahlakına, cemaline erenleriz,
Evvela hayırlısı, hak nurunu dileriz,
“Rabbimiz Allah” dostluğuna sığındık.

Dostuna dost düşmanına düşmanız,
Allah, Muhammet, Ali’ye var ikrarımız,
Ehlibeyt’in her zamanda dostlarıyız,
İmamların hürmetine Allah’a sığındık.

Hasan Hüseyin BAYAR

Köyüm

Neyini anlatayım neyini yazayım,
Senin için ne söyleyem,
Ah ile yaşadım vah ile yandım,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Köyde inekler güder, kuzu severdim,
Gece gündüz çobanlık eder idim,
Kuru çökelik, ekmek kızartması yedim,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Okula gitmeden çoban oldum,
A B C diye okudukça ilmi buldum,
Kara kışında soğuklarına doydum,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Bol bol yağmurlarında ıslandım,
Bağın ile bahçenden meyve aldım
Çekerek ırmağında suları boyladım,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Toprağın avuç avuç paylaşılırdı,
Çok toprağı olan zengin sayılırdı,
Dağların taşların inekle dolardı,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Hasan Hüseyin senden usandı,
Tarlalarda ekinlerine tırpan salladı,
İstanbul icat olunca pabucun dama atıldı,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Köylüler birer birer köyden ayrıldı,
Tarlalar ucuz ucuz satıldı,
Bahçeler tarlalar sahipsiz kaldı,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Ormanlarında yeşil yeşil ağaçlar,
Meleşirdi koyun ile kuzular,
Para etmezdi buğdaylar, arpalar,
Virane oldun harabeye döndün köyüm.

Hasan Hüseyin BAYAR

Ve gitmek fiiliyle başlıyordu gene şiirler
Kalmışlığın hüznüyle

Şair şehri terk ederken
Yanıyordu sokaklar

Başladığı yerde bitiyordu yangın
Yanmadık yer bırakmadan...