Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

seçenekler içinde çırpınıyor aç nefsler
neyi terketseler ki az kirlensin, mazi
dirençsiz, takatsiz kalmakta, şekerlerle.
yasak ağaçlarımız çok yaprak sayacak?
şaşkındık, serin altlarında, falsolarımız

Kanatları olsaydı öğretmenin
Açardı yetimlerin üstüne.
Dili dönesiye severdi herkesi,
Gücü yetesiye.
Fanilikte ne kadar saracaksa ,
Sarardı vatanı dört bir yandan.
Gözyaşlarına bir mendil,üşümüşe urba.
Solmuşa dermen olurdu elbet.
Yaşanacak ne kadar ömrü varsa,
Çocuklarına harcardı
Duydukları kadar dertli,
Yaşadıkları kadar onurlu
Ve sevgisi kadar
Umutlu olurdu çocuklarından. ..

Kanatları olsaydı öğretmenin
Açardı yetimlerin üstüne.
Dili dönesiye severdi herkesi,
Gücü yetesiye.
Fanilikte ne kadar saracaksa ,
Sarardı vatanı dört bir yandan.
Gözyaşlarına bir mendil,üşümüşe urba.
Solmuşa dermen olurdu elbet.
Yaşanacak ne kadar ömrü varsa,
Çocuklarına harcardı
Duydukları kadar dertli,
Yaşadıkları kadar onurlu
Ve sevgisi kadar
Umutlu olurdu çocuklarından. ..

+sonsuz arkadaşım.Yüreğine sağlık.

kusur bulmak için bakma birine,
bulmak için bakarsan bulursun...
kusur örtmeyi marifet edin,
işte o zaman kusursuz olursun...

Kanatları olsaydı öğretmenin
Açardı yetimlerin üstüne.
Dili dönesiye severdi herkesi,
Gücü yetesiye.
Fanilikte ne kadar saracaksa ,
Sarardı vatanı dört bir yandan.
Gözyaşlarına bir mendil,üşümüşe urba.
Solmuşa dermen olurdu elbet.
Yaşanacak ne kadar ömrü varsa,
Çocuklarına harcardı
Duydukları kadar dertli,
Yaşadıkları kadar onurlu
Ve sevgisi kadar
Umutlu olurdu çocuklarından. ..

tebrikler öğretmenim

Akşamüstü, gerçek, gördüğüm kül grilerim
Yuvadan hayale akan  suratbozuk vakitler
Kırmakta, zahmetle beslediğimiz hevesleri.
Tutunmaya gayretli her sevdiğim gölgelik
Tutku değil, üşümekte içim, sığınma vakti...

Düşünüyorumda... ne yazmalıyım diye ...
Uzun yazmak benim harcım değil.... onu üstadlara bırakıyorum...
Nasıl düşünüyorsa insan öyle yaşıyor...
Yaşadıklarını yazıyor insan....
Ya yaşayamadıklarımız.... Geç kaldıklarımız...
Mesela gülmeyi yeni yeni öğreniyorum...

Heyhat ,sığdıramaz şairler
Kederlerini  eylüle,
Altın rengi huzmeler hücum eder
Yeşil tepelere ...
Bunun için değil midir güz?
Her mısra bir yaprak düşürür
Gümüş ağaçlardan..
Farkeder mi ha gece, ha gündüz..

Heyhat ,sığdıramaz şairler
Kederlerini  eylüle,
Altın rengi huzmeler hücum eder
Yeşil tepelere ...
Bunun için değil midir güz?
Her mısra bir yaprak düşürür
Gümüş ağaçlardan..
Farkeder mi ha gece, ha gündüz..

Yüreğine sağlık kardeşim.Çok güzel anlatmışsın...

Yüreğine sağlık kardeşim.Çok güzel anlatmışsın...

Teşekkür ederim ablacım..

Heyhat ,sığdıramaz şairler
Kederlerini  eylüle,
Altın rengi huzmeler hücum eder
Yeşil tepelere ...
Bunun için değil midir güz?
Her mısra bir yaprak düşürür
Gümüş ağaçlardan..
Farkeder mi ha gece, ha gündüz..

Yüreğine sağlık değerli öğretmenim.

Yüreğine sağlık değerli öğretmenim.

Teşekkür ederim canım öğretmenim..

Heyhat ,sığdıramaz şairler
Kederlerini  eylüle,
Altın rengi huzmeler hücum eder
Yeşil tepelere ...
Bunun için değil midir güz?
Her mısra bir yaprak düşürür
Gümüş ağaçlardan..
Farkeder mi ha gece, ha gündüz..

şiirlerinizde hüznün  içinde neşe var, tebrikler öğretmenim.

Bulutlar bugün kıskandı güneşi
Almadılar aralarına
İçime çöken kasvet bu yüzden belki
Seni sordum turnalara
Gökten düşen her damlaya
Gelmez dediler artık
Biz bir damla suda battık
Bir kayıp gemiyiz cihanda
Rotasız yol almaktayız bilinmezde
Bildiklerimizi tükettik
Bilmediklerimize sürükleniyoruz
Yüzün daha bir yabancı
Bu konuşan sen değilsin sanki
Hangi limanda bıraktık seni
Ben kendimi hangi limanda bulurum
Biz sonu yazılamamış hikayenin
İki meçhul karakteri
Tüm noktalar konulmuş
Ünlemler sarmalıyor bizi
Onun da noktası konuldu mu
Bitiyor bu aşktan alacaklarımız
Sen bir yana ben bir yana
Sığınıyoruz ıssız limanlara
Yüreğin sağır eden gürültüsüne
Ekleniyor kırılan her parça
Yitirdiğimiz anlarımıza ağlıyoruz şimdi
Bu bir veda makamı
Keman da ne içli çalıyor bu gece
O da biliyor
Senin benden gittiğini
Hafifçe eğilip selamlıyorum
Doğrulamak istercesine
Ben
Sen
Aşk
Yasaklı kelime.

kahraman değil ki ne filmde ne romanda
sıradan gölgelerin kabukları gibi insanlar
gider, gelir, yakar, eritir ve uçuşur hayali.
el uzatsa da tutunsak  fikir uçurtmasına
nedir, zihinlerin boz bulanık karamsarlığı?