Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

gizlerle ve puslarla büyüttüğünüz
eyüp’ün sabrı, pardayan’ın hıncıyla
süslediğiniz yalanlarınızın
saf ve sadık
mütevekkil ve teslim
dinleyicisi olabilirdim...
ey, sözlere hükmeden
ruhlara nüfuz eden
aşka ve isyana renk
acıya ve hüsrana zevk veren!..

tılsımlı mısralarınızı
tiratlarınızı
şiir dünyasına yaptığınız katkıyı
alkışlayabilirdim...
şiirinize eşlik eden
müşfik tabiatınızı
hercai rüyalarınızı
ayrıksı ruhlara atıflarınızı
düşlerime ortak kılabilir
hülasa
oyununuza seyirci kalabilirdim...

gelin görün ki;
siz de inandınız, kapıldınız
yalanlarınıza
sözün buğusuna
erdem oyunlarına...
öyle iman ettiniz ki sözün gücüne
yitirdiniz büyünüzü...

artık yalınsınız ve gerçek!..
bir isyankarsınız evet
keşiş
devrimci
alperen
mücahit
şövalye
ne bileyim, ne varsa kulların kutsadığı...
ama sözünüzün şehveti kalmadı!..
bir oyun kurucusunuz artık
tarafsınız;
kural yapıcılara...

evet, ben sizi dinleyebilirdim...
özenle gizlediğiniz buğulu sesinizle
bilhassa mütevazı jest ve mimiklerinizle
hayat verdiğiniz sözlerden etkilenebilirdim...

ama hayır!..
çağımızda şizofrenin yoksuluna meczup
varsılına ayrıksı diyorlar!..
dökmeyin meczubun hallerini
saçmayın ayrıksı piyasalarda...
sözleriniz iktifa etmez
yoksulun halini halle
vecdini resme
isyanını sadede
tevekkülünü tahrike
yokunu vara
neşesini kedere
hüznünü arzuya
acısını neş'eye...

sanrılarınız yeter size...
başkalarının sözlerinden
çekin imgelerinizi...
çekin empatik, sempatik
hilebaz, çift taraflı yüzlerinizi!..
benim şiirlerim bana kalacak
yitirmeyecek coşkulu/tutkulu/deli dizelerini!..

Sarraflar kadar  mahir değilsen
Boşuna gezinip durma usta.
Sultanların önünde eğilsen
Suyun içilmez aynı tasta.

Didinip  ömür boyu
Anlatir koyu koyu
Yüceltir bütun soyu
Ayrılikta su içilmez tasta..

Toprağında mwvsimler coşar
Yerli yersiz kolların koşar
Harmansiz  ekin şaşar
Buğdaylar olur  hasta....

Dil yarasına bağlı sözcükler
Öyle çok kırıyorki insanı
Kalp kötürüm
Bakışlar kör
Umutlarımın yarını talan ediliyordu
Aah dedim
Dil yarası,yürek yarası olurken

Bulanınca siyaha yalnızlığın buğday teni
 Bir şarkı daha susar kanlı kanatlarla
 Bir şarkı ki her hatırlatışında seni
Şaha kalkar gözlerim ölü atlarla
 Bulanınca siyaha yalnızlığın buğday teni
Yanar kapı aralığında titrek bir nefes
 Ve dudaklarımda siyah karanfil
 Kulaklarımda çınlayan ah bu ses
 Bu ses sanki, sanki bir hayal değil
 Yanar kapı aralığında titrek bir nefe

Kelimelerim yeni yolcu sana
Anlam katacak hayatımıza
Bilmez henüz durağını
Sen söylemeden asla.

Kalemim seni yazarken
Sineme düşmüş sinen
Bulut yüreğime yağarken
Gözlerimde hala izleri var..

Aşka, sevdaya, hayata
Dair ne varsa
Hepsi seninle aklımda
Seninle can bulur unutma.


                                          Deniz
                                       22.06.2017

Sor..aklımı başımdan alan soruların en can alıcısı aşkı sor.!
Gör..gönlümdeki en delişmen yaranın sarılmamışlığını.!
Duy..şiirlerde sensiz
 baharı aldatan yoklugun/dayanılmaz
Söyle..sen duydun mu sustuklarımı
Gülü yaralayan şarkılar kadar sensizim  "

ellerinin arasındaki kafanı kaldırıp gökte kanat çırpan umuda bir bak...
bir yavru köpeğin bakışındaki tereddütte bul kendini...
mahpus tellerinin ardındaki acı gülümsemeni ince bellide çayına kat
bir simidi ısırmakta olan aç adamın gülümseyişinde gör kendini...
patlak bir plastik topa kazınmış çocukluk anılarını sar ve yak...
çek derin derin “ne yaptım ben”leri içine, tut soluğunu ve ileri bak...
gözleri nemli -ama umutlu-, haykır derdini!..

nasıl da köpürüyor zamanın beyaz boğumları dalgalar vurdukça...
ya ne demeli buram buram dert kokan toprağa, yağmur yağdıkça...
sessiz bir sırıtışın hüküm sürdüğü sır dolu benliğinde çocuksu pırıltısın...
gittikçe netleşen mutluluğun tatlı huzurusun, hayatın koşuşturması soldukça...
yalın ayakla koşan çingene çocuklarının parlak ve korkusuz gözleri...
yalan dolanla semiren kaygısız hırsızların sözleri... tokat gibi vurdukça...
gözleri nemli-ama umutlu-, haykır derdini!..

Hayat;
"Belki"ile başlayan bi yarış
"Ama" ile biten varışmış

Belki ile başlayan cümleler eksik
Ama ile biten cümleler hep  yarım

Belkilerin arkasında bi ama
Amaların bitiminde çünkü

Yük oldu hep
Belkiler..
Amalar ..
Fakatlar..
Çünküler...
İçimizde ur
Sırtımızda kambur

Yazmak isterdim "belki"
Anlatmak isterdim "ama"
"Çünkü" ne yazdım, ne anlatabildim..
Bi "acaba"yı içimden çıkaramadım

Ruhum;
Hüznümle baş başa
Bi umut içinde ağladı durdu....

canına durdum...
ve tedavülden kalkmış sevgi sözcüklerimle
dahi gayrıresmi gazetelerde manşet olmuş sevdamla
göğsüne kondum...

gözlerinde giz...
ve ellerinden tutamamış minicik ellerimle
dahi gayrıyasal sokaklarda ispatlanmış umudumla
gözümü yumdum...

akşamında iz...
ve kaymayan yıldızlarıyla gecenin
dahi gayrısını bilememiş yarım elli yüreğimle
umuda yordum...

Zaman,
Seni senden almaya utanmaz düş. Kalemi, kelamı bedbaht,zalim.stranı yarasında tuz.kesik elleri, cigerleri sırtında kanat.seni, uzak diyarların yasak şarkilarinda anlatan,  boynu bukuk bir yasamdan, mağrur bir sevdaya salan, tuhaf, celimsiz bacaklı korkunc güç..sakın dokunmasin saçlarına.bilir ki, bir kadın önce saclarinda ölür...

Taşın mermer gibi sert yüzünü düşünüyorum
Alfabedeki seslerin eksikliğini
İnsanın savunmasızlıgını
Parmak hesabı tamda burda başlıyor
Bana bi avuntu
Sizlerede sabır gerekiyor
Hayat burda başlıyor
Giderken
Sayarken
Yorgunluk değil bu
Düş parantezinin içinde kalmak
Aynalar,doğrunun kapsama alanından çıktığından beri
Kavisli bi dram size hoş geldiniz derken
Elinizi değil kendinizi kaptırırsınız

El kadar yüreğin
Doludur lsevgiyle.
Alemi kucaklar
Sever kollar
Yeter bile..

Hayaldin
Hayalim oldun
Şimdi gerçeğim....

Tuttuğum elleri
Bırakmak istemediğim
Gözlerinde beni gördüğüm.

Bilki ayrılık vakti gelir
Gözlerindeki ben de ağlar
Kalbimdeki sen de...

Bir daha buluşur mu
Bu gönül!

Sönmez bilir misin
İçim deki alevin
Sen giderken yüreğim burkulur.
                                        Deniz

İstersen bulursun beni her yerde
Dinlediğin her şarkıda ben varım
Düşünüp dururken kalem elinde
Çözeceğin bulmacada ben varım

şiirden korkarım-korkmalı mıyım- ben?..
dizelerin açtığı yara çok zor kapanırmış çünkü...
ve şiirin kestiği damardan kan değil hüzün akarmış...
gerçi hüzün kaybından öleni görmedim ama
ölüm dediğin kaybolmakla aynı kapıya çıkarmış...

şiirden korkarım-korkmalı mıyım- ben?..
bu yüzden cebimde tek bir kitap taşırım
umutların gizlendiği o ucuz(!) roman...
küçükken masal mahallesinden satın almıştım
hayallerin bedava dağıtıldığı o renkli mekan...

şiirden korkarım-korkmalı mıyım- ben?..
fazla hüzünde kalınca üşütüyorum çünkü...
üstelik çocukken aşk aşısı da olmamıştım...
bir defasında aşk bulaştı bana
biliyor musun hiç böylesine ateşim çıkıp yanmamıştım...

şiirden korkarım-korkmalı mıyım- ben?..
çünkü alışkanlık yapıyor...
çevremde kullanan da yoktu ama
nerden alıştım nasıl ettim bilmiyorum...
bilhassa geceleri çok tüketiyorum...
duydum ki kalbe zararlıymış
işte bu yüzden bıraksam mı düşünüyorum...