Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

eski ekim sarısı bu...
renk tarifsiz...
ve hepsi
gayretin yaşamı ve yaşamın da...
gör
gör
senden gayrısına körüm ve kötürüm ciğerden...
ciğerden büyüyen engin bitkiler
çiçekler...
ve dağ kekikleri...
ve fesleğenler...
kör gören!..
gökkuşağından öte,
ve engin görüş alanı...
mekansız hasrette çatlak mermer sütun...
mozaik her daim ürkütücü/sıradışı...
yine de tanınan patikada eskimeyen kaşif
sonun algısı kesildi...
kabussuz...sıtmasız...kerpiç yok...
gördüm
yine mi karıştık,bu sefer tarifsiz...
(1)barıştıran deniz yüzün iklimi,
(2)kokun yosunlu,
(3)ahşap bank,sonsuzlanan anda
fesleğen kokulu
özlemde..
dilim ufalanır...

Kim siler gözün yaşını
Ana gibi yardan başka?
Alıp gitsen dertli başını
Veda yok yürekteki aşka..
Bir gönle kaç tane sığar
Vatan,ana, yar ,evlat..
Nefes alsan alem duyar
Bir dünyada binlerce davet.

İzimin ve düşümün kırılganlığı son deminde
Kuşluk vakti
Büyüttüm hüznü
Umutsuzluğumun kıyısında
Çığlıklarımın
Kimi boğazımda
Kimi yüreğimde takılı kalmış
Hayat sepetimde birikmiş,birikmiş
Yaralarımın gölgesinde
Yaralı şiirlerim kaldı.

Arkadaşlar yüreğinize sağlık

|.
Şimdi ruhunda şiir desenli dağlar
Ve zamandan ve mekandan özgür
Taze taze rüyalar..
Her şeye razıdır artık gönül,
Koşmuş Koşmuş da yorulmuş, rahvan atlar kadar...
Uğuldarken öksüz nehirler, izbelerde,
Mazinin telvesinde, hangi şarkıyı arar..
||.
Say, kaç mevsim geçti,
Say, kaç ömür bitti,
Say, kaç yaren oldu bağrında..
Sen say ki hiç olmadı bunlar...

|||.
Ümit; var...
Ümitvar...

Gece,  kara deniz gibi
Karanlık, kabuslu dibi
Ne ay var ne umut
Kendini herşeyi unut

Olmaz bilirim kurtaran
O var sadece O, Yaratan
Battım karanlık denizin dibine
Battıkça çıktım o alemin enginine

her şiirin can alıcı dizeleri kadar
oturmuş içime seni sevmek
bir şair olsaydım inadına
bam telinden dinlerdim hayatı
bir de seni titretirdim her sabah "
bir de sabahları yüzünle uyanmak
adın yelkovan gibi vurur hece hece
sesin karışır serçelerin rengiyle göğe
gelirsen tutuşur kalırım öylece "

Gün olur;
Yürek kuşun savrulur
Gün olur kasırgaya  vurulur..
Çileler öğüte dursun zamanı
Sevda bir damla yaşla
Yoğrulur.
Gün  olur;
Çölün ortasında bedevi,
Amazon yağmurunda sel,
En tanıdık yerinde bile hayatın
El  olur...
Cömertlikte pek hoştur amma
Yanar yanar hakikate
Elemle  savrulan
Kül olur...

Konuşmadım
Sustum
Dili yok dediler
Baktım
Görmedim
Gözü yok , kör dediler

İçinin kötülüğünü
Dış görüntüyle kapatmaya çalıştılar

Düşünce ,düşünceler
Gökyüzü aşağıya inerken
Kibirden, bulutlara binilmis
İnsanlık, renkten renge girmiş

öyle bir gülüşün var ki...
sanırsın fener son dakika köşedeki örümceği almış...
bir bakarsın ... içten samimi...
sanırsın fener kupayı almış...

Bir türlü sonunu getiremediğim
Sürekli okuduğum kitap gibiydin
Sayfa aralarına bir karanfil bırakmıştım
Gülüşlerinle büyüttüğüm
Yine aynı kitap elimde
Gözyaşlarıyla suladığım karanfil
Neden kuruyor git gide...

                     (Ne seninle ne sensiz)

küçücüktüm...
göz bebeklerinde büyüdü yüreğim...
attığım adımlar boşlukta kaybolurdu
benim ayak izlerim yoktu...

(şimdi sana geldiğim yollarda derin ayak izlerim...)

çamurlu/zorlu yollardan;
peşine takıldığım, o kocaman ayak izlerinin tam ortalarından,
kirlenmeden yürümeye çalışan çelimsiz bir çocuk gibiyim...

artık daha hızlı dönüyor dünya...
ve de en güzeli;
artık ''artık'' diye başlayan cümleler kurabiliyorum ya
bu hayata ortasından başladım belki ama
bütün bitirişleri bitirip geldim yanı/başı/na...

Bir kaç satırdi beni sana getiren
Oysa şimdi
Ne kalem kaldı yazan
Ne de yazılacak bir defter...

Yazılanlar ise silinmiş
Akan damlaların izi kalmış
Tıpkı yüreğimde bıraktığın
 İzler gibi...

yoruldum şehirler dolusu yalnızlık sözlerinden
ve seni sesinin rengi düşe/yazıp yazıp ta
 göğüs boşluğuma aşk düşlemekten "

Yorgun yürekler bir başka ağlar
Bir başka güler.
Yoluna  baş koyduğün ne varsa
Bir başka yorar
Bir başka sorar.
Gücün varsa yarına dair
Umuttan çıra yak
İmtihandan adres ara.
Solmaya yüz tutmuş ne varsa
Belki
Belki eremez
Müjdeli bahara...