Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

I.
Tenin;
-duvarları katran karası-
kış gecelerinin                                                     
dikenli teli,
gayri şarjörüne fazla kurşun,
paslı, derine batmış;
kanıyor...
 
II.
Düş/ün;
-yalnızlık çöllerinin iri kaktüsü-
sisli hatıralardan
köklerine boşalmış asit yağmuru;
yakıyor...
 
III.
Hasret;
-kan çanağında tandır ekmeği--
gözlerimin
buğusuna yazılmış yazgı;
bitimi, göğsümde
ihtarsız asker kurşunu;
yine de öldürmüyor…
 
IV.
Gözlerin;
-kopuk bacaklarımı bıraktığım-
kaçakçı yolları,
mülteci gözlerimin düştüğü
hiçliğin,
uğrak hudut boyları…
 
V.
Yalnızlığım;
-kar, tipi, kurt uluması-
eylül yağmurlarının sızdığı
dam çatlakları
ve gidişinin duvar dipleri;
ve hasret, artık bitişlere gebe;
 n’olur tut, bitmesin;
belki bir vuslat birikir
avuçlarında…
 
VI.
Gidişin;
-bitimsizliğe bilenmiş sancıların-
kapanı,
kemiğinden sıyrılmış
etlerden ibaret ben
ve yankısı kaybolmuş çığlık…
Nerden baksan, leş kokuyor hayat…
 
VII.
Beklemek;
-düşmüşken bir kere düşlerime-
çatlamış sabır taşlarına
kazıyarak adını,
yol kenarlarında şişmiş cesetlerde
kokmadan,
gömülmeden
öylece, namazsız ve kimsesiz,
en çokta sensiz…
 
VIII.
Yeminim;
-kendini inkara öfkeyle-
düş tutmaz yüreklere inatla
ve azığı nefret sevgimle,
sevdam!
Sen yine de bekle:
Bir ölüm çiziyorum,
ikimize,
tek yüreğe sığmayan
kırpık hayallerin solduğu
o tuvale…
En sen renklerle…
 
Bedri A.                                                     
24 Nisan 2008

Eleştiriyi kabul etmeyen buraya yazmaz ve ileri gidemez [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim.

Şiir büyük oranda duygu işi olduğu için (Ahmed Arif'e göre "namus işçiliği") eleştirmeye kıyamam aslında. Ama şu da var ki şiirin sessiz bir melodisi vardır, yani şiirse okuduğun, o melodiyi duyarsın.

İşte o melodiyi alamadığım zaman, şiirin büyüsünü korumak adına, eleştirmek istiyorum. Haksız mıyım? Ki dediğiniz gibi, edebiyat için edebiyat eleştirisi de şart, yol alabilmek için...

Bazı şiirler yoruyor.Ben beni dinlendiren şiirler okumak istiyorum

Şiir büyük oranda duygu işi olduğu için (Ahmed Arif'e göre "namus işçiliği") eleştirmeye kıyamam aslında. Ama şu da var ki şiirin sessiz bir melodisi vardır, yani şiirse okuduğun, o melodiyi duyarsın.

İşte o melodiyi alamadığım zaman, şiirin büyüsünü korumak adına, eleştirmek istiyorum. Haksız mıyım? Ki dediğiniz gibi, edebiyat için edebiyat eleştirisi de şart, yol alabilmek için...

Ben şair değilm eleştiriniz için sağolun benim şiirlerim sessiz ve melodisi süslü kelimeleri yok kendimi yorumunuzla ödevini yapan ama çok beğenilmeyen öğrenciler gibi hissettim buraya yazmak cesaret işi zaten umarım amatörce yazılan şiirlerim sizi yormaz

Ben şair değilm eleştiriniz için sağolun benim şiirlerim sessiz ve melodisi süslü kelimeleri yok kendimi yorumunuzla ödevini yapan ama çok beğenilmeyen öğrenciler gibi hissettim buraya yazmak cesaret işi zaten umarım amatörce yazılan şiirlerim sizi yormaz

TDK diyor ki şair için; "Şiir söyleyen veya yazan kimse, ozan".
Bu tanıma göre şiir yazıyorsanız şairsiniz...

Süslü kelimeler yığını değildir şiir, kelimeleri, cümleleri süsleme sanatı da değil. İmge olayı başka bir şey: Mecaz anlam üreterek etkili anlatma, hissiyat kazandırma sanatı diye tanımlıyorum ben.

Sözcükler yormaz beni bu arada, hayat yoruyor.

gözlerindeki gri bulutlar havanın grisi ile yarışıyorsa ...
dehşetin, bakışlarındaki halüsinasyona yansımışsa...
bir köşede unutulmuş ruhun, hiç bir şeyin gölgesi olmuşsa...
yemyeşil bahçelerde canlı dallardan uzaksan...
ve tutunabildiklerin de kurumuş, elinde kalmışsa...
çürüyen bir ilüzyon perdesinin arkasına -korkup- sineceğine
üzerine örttüğün yorganın ''yıldızlar'' olsun, soğuk gecelerde...
koy ver... gözlerinden yağsın yağmurlar sine sine...
belirecek gökkuşağı için inan/güven içindeki -kendi- güneşine...

Belki  diyorum…
Belkilerle başlasın çok sözün
Az ihtimal ama
Belki işte…..
Velayeti “belki”de kalmış bi çok şeyin
Yazdıklarım şiir olmazsa
Yeni nesile kültürel birikim olur
Belki….

Ben şair değilm eleştiriniz için sağolun benim şiirlerim sessiz ve melodisi süslü kelimeleri yok kendimi yorumunuzla ödevini yapan ama çok beğenilmeyen öğrenciler gibi hissettim buraya yazmak cesaret işi zaten umarım amatörce yazılan şiirlerim sizi yormaz

ve...şiir ağladı!..

Uçurumun kıyısında kalmış
Küçücük yüreğim.
Elimde sana yazdığım
Hasret mektupları
Gözlerimde bıraktığın damlalar.
Gerisi önemsiz...

Geceye sığınan bir göz kaldıysa
Ayın ışığına vurulmuştur..
Gelecek diye şafak
Başka  şafakları
Görmez,duymaz olmuştur..
Huzuru bıraktığı andan beri
Divanesi olmuş sessizliğin.
Kahramanı dev
Kahrı cüce
Yolcu eylemiş onu
Gündüz gece...

Geceye sığınan bir göz kaldıysa
Ayın ışığına vurulmuştur..

"Bilinseydi sırları göğün mavisinin,
Gecede karanlığa kapanmazdı hiç bir göz"

şiirler dolusu sustuğumuzdan mı
kül rengi kalbime doluyor zaman
ıssızlığında aşkın
söylenecek sözler tükenir elbet
yazmaya hüznün elvermez
tükenir sabahlar vaktine erişince
ben seni unuturum işte
gün batıdan yükselince..“

Gamzelerin gülüşlerine sığmıyor
Mevsim çiçeği gibi
Bı şiirin içinden geliyor kokun
Kök salmış yüreğin derinliğine
Gözlerindeki kıvılcımlar
Bı yangından çıkmışcasina
Bı yangından….

şiire benzer bazı kadınlar...
ki kafiyeleri/kafiyesizlikleri vardır onların
gecelere birer yıldız gibi sarı çalan...
alçakgönüllü fesleğenleri vardır
avuçlarında büyüyüp, rayiha yayan...
baharın ilk günleri gibi gülüşleri
gelişleri, gelmeyişleri, gidişleri...
görmeleri, görmeyişleri, görmezden gelişleri...
konuşmaları, susmaları, çok susmaları...
saçlarını toplamaları, saçlarını salmaları...
kızmaları, küsmeleri, kırılmaları...
affedişleri, vazgeçmeyişleri, kalışları...
bin bir renkte bakışları vardır;
can alan, can yakan, can katan bakışları...
sarılışları vardır; toprak gibi...
sırt verişleri vardır; dağ gibi...
sabır büyütüşleri vardır; ağaç gibi...
kuruyan dudaklara dokunuşları vardır; su gibi...
umut oluşları vardır; gökyüzü gibi...
huzur verişleri vardır;ufuksuz deniz gibi...
ille de sevmeleri vardır ille de sevmeleri; can gibi......