Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

nazlı bir rüzgar...marmara kıyısında
essem mi esmesem mi, o da bilmiyor...
ellerim üşümüş, kalemse ürkek sabahın ayazında
yazsam mı yazmasam mı, o da bilmiyor...
hep o şarkı mırıl mırıl dudaklarımda
sussam mı susmasam mı, o da bilmiyor...
gözlerim takılıp kalmış tomurcuklara
açsam mı açmasam mı, o da bilmiyor...
yüreğim kuşlara özenip kanatlar takmış
uçsam mı uçmasam mı, o da bilmiyor...

bir hikayeyi başlatacak kadar bahar
o hikayeyi nihayete erdirecek kadar kış
' şairler kadar cesur değilim'
bırak şiirin dehlizlerine
bu yüreği benim değilmiş gibi
sessiz sakin salıvereyim..“

Yamandır yiğidin  egitimhanei
Atarsa  yürekle atar.
Bozkır beyinlere ilim ekmesi
Durması ibadet kadar.

Salındı gelinciğin çağı
Nefsin kimin uşağı
Taşıdıkça hilal kuşağı
Coşması ömürler kadar.

Yorulmaz  ah almadıkça
Sorulmaz  vah  olmadıkça
ÇAĞIRSAN NESİL boyunca
Koşması şehadet;duyunca..

En güzel şiirler çoktan yazılmıştı aşka düştüğümde
Tam seni anlatacakken Mona Rosa diyordu Karakoç
Bin yılların sevdası diyordu Ahmet Kaya
En güzel şarkılar çoktan bestelenmiş
En güzel türküler yakılmıştı
Benzemez kimse sana diyordu Müzeyyen abla
Ve kör olasın Suzan Suzi nidası yükseliyordu Diyarbakır’dan
İçinde dağ, yıldız ve Eylül olmayan şiirler yazmak istiyordum
Gidip Çayırbaşı’na takılıyordu dizeler
Oradan kurtarsam Nişankaya
Hayatımı alt üst edenin yalnız gözlerin olmasını murad ederken
Saçların dökülüyordu ömrüme sere serpe
Ve yolların ardında beni bekliyordu gene hasretin
Ben hangi yolun yolcusuydum
Karların altında kalıyordu gençliğim
Bir sen oluyordun elini uzatan
Bir sen olmuyordun dokunabildiğim
İçinden sigara dumanının geçmediği şiirler
Annemin kırgın sesinde ‘alo buyrun’ yankılanmadığı akşam
Babamın söylediği en son kelimeyi düşünmekten
Attığı son bakışı görememekten kederli gün
Eylül’den arınmış bir ömür elbet vardı
Elbet vardı bize de içinde gurbet olmayan bir türkü
Şiiri yazmak kolay ey sevda
Mesele yazamamak
İçinde kalmayan ne bilsin yarayı
Kanamayan yarayı nasıl görsün tabipler
Şimdi yorulmuş adımlarımın izi
Yorulmuş bakışlarım
Bakma ki gençlik vardır gayrı..
Bakma ki göremeyesin...
Ve emin ol yazamadıklarım daha çok anlatıyor dünyayı
Dünyanın anlayacak nesi kalmışsa
Ne kalmışsa bağlanacak
Ağlanacak her ne varsa
Kaç Nisan kalmışsa bahar
Kaç Eylül hüzün
Ve kaç kuruş ediyorsa gözyaşları
Ödenmiştir bilesin....

Düş kesiği ellerin şifadır belki
Dokun...
İcimin dili tutuşsun...
Fikrimin tenhasinda  mesguliyetim olsun..

Gün gelir saat geçmez
Zamana kızarsın.
Yangın içerdedir tütmez
Yeri  kazarsın.
Dağlara bakışlar tırmanırken
Her renkli tepeye
Bir mana bırakırsın.
Hoyrat bir rüzgar eser
Üzerine çullanan ne varsa
Alır götürür
Poyraza susarsın.
Mevsim döner
Ateşler söner
Kar buz  erir
Yüreğine yazarsın
Gözlerine yazamadığını.

sabahın ayazı üşütmüş ellerini
küçük...esmer...solgun esmer ellerini...
kim bilir kaç hayalini bırakmış arkasında...
kaç rüyası yarım kalmış sıcacık yatağında...
kim bilir yolda yürürken
kaç yaşıtına takılmış gözleri umutsuzca...
kendisine benzemeyen/gülen yaşıtlarına...
bir baksalar gözlerine anlayacaklar aslında,
içine gömdüğü kinini; tüm dünyaya...
ve hayal kırıklıklarını; bütün  hayata...
oysa kimse bakmadı gözlerine...
asla bakmayacaklardı da...
ne de olsa herkesin gözünün takıldığı ama
kimsenin gözlerine bakmadığı
bir simitçi çocuktu o...
çocuk olduğunun bile değil farkında...
simit değil çocukluğuydu sattığı
medeniyetin(!) tam ortasında...

Sana !
susmam şiir
Gönlüne merhaba
Canla başla gönderdiğim selam olsun
Kulaklarının pası silinsin….

İç içe geçmiş doğrularla eğriler
Duyguların hissizliğe dönüşü
Hasretlerin biçimlendirilmeten uzak oluşu
Gezgin , kırılgan olmak yenilmenin diğer bir adı değil midir  ?

İstemekle olmuyor
Varmakla iş bitmiyor
Rüzgar tersten esiyor
Ağlayanın yüzü gülmüyor
Nasip değilse olmuyor
Doğru doğruyu bulmuyor
İnsanın sınavı sürüyor
Bir umut insana yetiyor

Gülüm bahar der,
Ömrüm sonbahar...
Adına şiirler yazılan
Yüreğine vatan kazılan
İbretle toprağa sızılan
Bir can
Binlerce canan..
Kim demiş can benim
Canan benim
Toprakla eştir aslım benim.
Aslına koşarken ruhun sevdası
Toprağa yazıldı
İnsanlığın hası.

Toprakla eştir aslım benim.
Aslına koşarken ruhun sevdası
Toprağa yazıldı
İnsanlığın hası.

Çok güzel ifadeler tebrik ederim arkadaşım.O melek yüzlü, aslan gibi yavrularımıza Rabbim kolaylık versin.

Çok güzel ifadeler tebrik ederim arkadaşım.O melek yüzlü, aslan gibi yavrularımıza Rabbim kolaylık versin.

Çok teşekkür ederim arkadaşım.

sevmek gülün  kalbinde çınlayan kelimeydi
ve ben o kelimeye kök salmak için
yazıldım şiire sessiz harflerle..
dört yanım anneyle doluyken
bir yanım çocuk düşlerinden ödünç
dal uçlarında tomurcuklanan yitik bir bahar
bulutlar da biribirine sarmış acıları
soluklanmadığım ne uzak menzilim
söz kayıp bir şiirdir
senin baharında açar.“