Küçük Yazar (genç Kurgu)

Bölüm 7

Aceleyle saate baktım.

18.45

Hızlıca evin arka tarafına gitmem gerekiyordu.Onu görmem gerekiyordu.Görüntülü konuşmamız gerekiyordu.Havuz tarafı özellikle kalabalıktı ve bu yavaş ilerlememe neden oluyordu.

''En fazla ne olabilir?'' Dedim kendi kendime ve adımlarımı koşma modunda hızlandırdım.

''Hızlanma.''Dedi iç sesim.Umursamadım.En iyi yaptığım şeydi belki de.

Ve o an olanlar oldu.Kahverengi gömlekli çocuğa sertçe çarptım ve gerileyip havuza düştüm.

''Aman Tanrım!'' Yüzmeye çalışırken bir yandan da telefonumu kontrol etmeye çalışıyordum. Telefon çalışmıyordu! Havuzun kenarlarına tutunup kendimi kaldırdım.Kalabalık toplanmıştı.

''Gel buraya.'' Dedi kahverengi gömlekli.Rezilliğin ta kendisiydim.
''Kusura bakma.'' Deyip güldü havuzdan çıktığımda.Bu, evin karşısındaki çocuktu!

''Ne demek kusura bakma?'' dedim sinirle.

''Hey, sakin ol.Seni kim dövdü?''

''Ne diyorsun ya!'' sinirim tepemdeydi.Vaktin hızlıca geçtiğinin farkındaydım ama nasıl görüntülü konuşacağımızı bilmiyordum.

''Dudağın.'' Dudağım! Rujum akmış mıydı?

''Aman tanrım.'' deyip kalabalığın arasından eve sıyrıldım.Elbisemden sular damlıyordu.Evin çimlerinde suları sıktım ve içeri girdim.İçerisi yeterince kalabalıktı.Kimse beni görebilecek durumda değildi.Hızlıca yukarı çıktım ve adını bile hatırlamadığım doğum günü çocuğunun odasını aramaya koyuldum.Bir bilgisayarı olduğuna emindim.Yıllar öncesinde yaşıyor olamazdı.

Üçüncü katta odasını buldum ve kapıyı hızlıca kapatıp kilitledim.Ardından ışıkları açtım.Bilgisayar oradaydı.Hemen düğmesine bastım.

Açıldığında chrome'a tıkladım ve harflere bastım.

W-A-T-T-P-A-D

Onunla olan konuşma balonuna girdim ve hızlıca yazdım.

-Görüntülü konuşabiliriz.

Gördü ama cevap vermedi.Umudumu kesmişken cevap yazdı.

-Snapchat'e gir.

Hızlıca snapchat'e girdim.Parmaklarım titriyordu.Onu görecektim.O an dank etti.

ISLAKTIM.

DUDAĞIM BERBAT GÖRÜNÜYORDU.

MAKYAJIM AKMIŞTI.

BERBATTIM.

''Önemli olan onun seni görmesi değil, senin onu görmen.'' dedim kendi kendime.

''Hayır.Ona karşı bir şeyler hissediyorsun ve onun da sana karşı böyle şeyler hissetmemesine neden olabilirsin.''

''Umurumda değil.''

O anda bilgisayardan bir ses yükseldi.Kafamı ekrana çevirdim.

DarkRainy'den arama isteği.

Koyu yağmurlara ne kadar meraklıydı bu çocuk.İsteği ederken parmaklarım titriyordu.Ekrana önce bir karartı geldi, sonraysa o.

Gözlerimi ekrana sabitledim ve şaşkınlıkla ona bakmaya başladım.

O, kesinlikle hayatımda gördüğüm en çekici kişiydi.Parmaklarım donmuş gibiydi, sadece parmaklarım değil tüm vücudum.Kalbim hariç.O son hız atıyordu.Belki dakikada iki yüz kez.
Çok yakışıklıydı.Beyaz bir hırka ve lacivert gömlek giymişti.Ardından beyaz papyon.Saçlarını dikmişti ve dağınık görünüyorlardı.Ayıca yumuşak.

''Kendine gel.'' Diyerek bir çıkış sergiledi iç sesim.

''Selam.'' Dediğinde bayılabilirdim.

''Selam.'' Dudakları bile ahenkle hareket ediyordu.Onun artık kusursuz olduğunu düşünmeye başlamıştım.Tabii egosunu saymazsak.

''Neden bu kadar ıslaksın?'' Dedi.Gerilmiyordu.Ben de akışına bırakmaya karar verdim.

''Çünkü seni görebilmek için hızla yürürken ağaç gibi bir çocuğa çarpıp havuzu boyladım.'' Diyemezdim.Belki derdim ama demek istemiyordum.

''Duştan yeni çıktım.'' Ne! Sırıttı.

''Emin misin?''

SIRITTI.

Gülüşü harikaydı.Kalbimin atışı daha da hızlandı.

''Makyajını neden temizlemiyorsun?'' Dedi sırıtmasını daha da arttırarak.

''Şey,ben...''

''Ah, hadi ama Alex.Benden etkilendiğini neden bu kadar belli ediyorsun?''

''Adım Alex değil.'' dedim göz devirip.

''Haklısın.Adın Küçük Yazar.'' odasının duvarındaki kocaman saat dikkatimi çekti.

20.00

Yarım saattir konuşuyorduk ve ben tek kelime dahi etmemiş miydim? Yani neredeyse tek kelime dahi.

Hey, bekle.Saat burada da 20.00'dı.Yani burada oturuyordu!

''Sevgili Karanlık Yazar, bazen ince ayrıntıları düşünmeyi unutuyorsun.''

''Neyi unutmuşum?'' Dedi kibirle.Kendinden fazla emindi.

''Burada yaşamadığını söylemiştin.Ama orada da saat 20.00 yani birkaç dakikaya kadar önce öyleydi.'' güldü.

''Sevgili Küçük Yazar, cidden orada yaşamıyorum.''

''Hadi ama,yapma!'' Dedim ve sahte bir kahkaha attım.

''Adını bilmek istiyorum.'' Ciddileşti.

''İşine yarayabilecek biri değilim.'' Evet öylesin.Seni görünce kalbim nasıl çarpıyor bilemezsin.Ayrıca saçların çok çekici ve onlarla oynamak için nelerimi vermezdim bilemiyordum.Ay- hey ben ne diyorum!

''Değilsin.Ama bilmek istiyorum.''

''Arda.'' Dedi.Değişik bir aksanla.Sanırım Türkçeydi.Söylemeye çalıştığımda hakiki bir kahkaha attı.

''Arda.'' Dedi düz bir şekilde.Türkçeyle.Onun gibi söylemeye çalışıyordum ama dilim bir tuhaf oluyordu.

''Sen bana James de.'' Tek kaşımı kaldırdım.Evet bunu yapabiliyorum gençler.

''James?'' Dedim anlamazca.Ne alakaydı yani?

''Eğer yabancı olsaydım, adımın James olmasını isterdim.Bu yüzden, James de.''

''Im,hayır.'' dedim sırıtarak.

''Niye?''

''Çünkü, istediğin şeyi yapmak istemiyorum.''

''Arda diyemiyorsun, Alex.''

''Sen de Alexis diyemiyorsun,Arda.''

''Alexis.'' o an dünya durmayı bıraktı.Adımı ağzından duymak suları yeni kuruyan beynimi tekrar sulandırdı.Afalladım.Ona aşık mı oluyordum?

''Aşıksın bile.'' dedi iç sesim.

''Hayır ona aşık değilim!'' dedim.Aman Tanrım,az önce sesli olarak bağırdım.

''Ne?'' Dedi anlamsızca.Anlamsızca değil, yalan söylememeliyim.Anlamıştı.

''Şey...'' Cevap vermemi bekledi.

''Ben...''

''Arda!'' Diye bağırdı onun evinden bir kız sesi.Çok uzaktan gelmiyordu.Belki karşı oda.

''Görüşürüz, Küçük Yazar'' deyip göz kırptı ve kamerasını kapattı.Göz Kırptı! Bana!

''Tanrım o kız kimdi!'' diye bağırdım odanın içinde.Sinirimden ölebilirdim.Zaten oldukça kıskanç bir yapım vardı.

''Ardaymış.Bir kere Arda ismini telaffuz ederken ben herkesten tatlı oluyorum.''

Bilgisayarda açık bıraktığım Wattpad, kısık bir bildirim sesi çıkardı.Hızlıca sayfayı açtım.

-DarkRainy0987 kişisinden bir mesaj.

-Bir kez daha görüntülü konuşacak olursak eğer, sohbeti kapatıp kapatmadığından emin ol Küçük Yazar.Dediklerini kelimesi kelimesine duydum