Öğretmenin Arkasından Yazılan Şiir

Hayatını kaybeden bir öğretmenin arkasından yazılan şiir...

Koca Reis
Hey gidi Koca Reis
gidiyorsun ha...
Sen adam gibi yaşamanın bedelini
Biz senin bedenini vurup sırtımıza
gidiyorsun ha

Ne diyeyim şimdi
İyi mi ettin diyeyim
Kalan... kalan yok be reis
Belki bir küçük anı,bir hatıra..
İçimde tuhaf bir his
sana geldi diyor şimdi belki de sıra
Pekala, başüstüne
ölüm çoktan kabulüm
Nasıl olsa çocuklar büyüdü
üç buçuk emekli aylığımla geçinir gider karım
Lakin benim korkum şiirlerim kalır diye yarım
Satılır diye bir mahalle bakkalına kitaplarım;
Zeytin sarılır,helva sarılır,
Kalırsa duvarda bir resmin kalır
Bir de kapı zilinde bir müddet ismin
Sonra unutulur cismin dahi
Hey gidi Koca Reis
Gidiyor musun sahi!

Hatırlar mısın aynı yıl bitirmiştik okulu
Senin tayinin Anadolu'ya çıkmıştı da
"Giderim ulan, demiştin,güle oynaya giderim"
Ve güle oynaya gitmiştin bir akşam treniyle
Gerçi sık sık mektuplaşırdık
Oraları anlatırdın bizlere
Değişmeli, derdin buraların makus talihi
Yine oralardan bir öğretmenle evlenmiştin çağırmıştın da gelememiştik;
İş,güç,meşgale işte biraz da bahane...
Hatırlar mısın nasıl da kızmıştın
"Ulan, siz benim cenazeme de gelmezsiniz!" demiştin..
Geldik be Koca Reis, geldik
Sen adam gibi yaşamanın bedelini
biz senin bedenini vurup sırtımıza
gidiyor musun sahi

Nedense en çok da bana kızardın
"Bırak ulan bu aşk,meşk şiirlerini."derdin
Yazacaksan memleket meselelerini yaz
Öyle Erenköy'de oturup köylü geldim,köylü gideceğim,hikayelerini kimse yemez
Buralar yok yoksul,buralarda akşamlar ayaz
Buralara ne kimse kimse geliyor ne de yaz
Tutturmuşsunuz varsa yoksa bizim kuşak
İnsan, insanlarına olmalı taşına toprağına olmalı
İnsan vatanına olmalı uşak
Gelmeyin ulan demiştin
Cenazeme dahi gelmeyin!
Geldik be Koca Reis geldik;
Sen adam gibi yaşamanın bedelini
biz senin bedenini vurup sırtımıza
gidiyor musun sahi

Kalan...Kalan yok be Reis
Satılır pantolonun bir eskiciye
Kömürlüğe atılır haftasına masan
Kalırsa duvarda bir resmin kalır
Belki kapı zilinde bir müddet ismin
Sonra, unutulur cismin dahi
Hey gidi Koca Reis
Gidiyor musun sahi!

Her öğretmenin kaderidir bu...
Mesleğe başladığımız o ilk yıllar; yüce bir ülkü uğruna memleket çocuklarına verebileceğimiz, en yüksek kredilerimizi tükettiğimiz, acılı ama gözyaşıyla hatırlayacağımız en güzel yıllarımızdır, diye düşünüyorum.
O an için aklımızda ne ana vardır ne de o nazlı yar.
Kendimize göre küçük bir dünyamız, dünyamızın içinde de tanımadığımız bilmediğimiz elma yanaklı memleketimin güzel çocukları!
Zorluklar, çile, buldukları yetmesede şükrü yaşayan memleket insanları!

Sonrasında bir gün, aniden ölüm gelir!
Kimselere veda edemezsiniz. Anneciğim iyiyim, babacığım beni merak etmeyin de diyemizsiniz!

Kırşehir Eğitim Yüksek Okulu Sınıf Öğretmenliği Bölümünden mezun olan İzmir  Ödemişli Lokman ÇEKER Kardeşimizin gibi, ilk kez Tunceli ili Pülümür ilçesi A.Hüseyin Gözeli Köyü öğretmenliğine atanıp 12.04.1988 tarihinde şehit edildiği gibi...

Şair ne güzel anlatmış:

"Satılır pantolonun bir eskiciye
Kömürlüğe atılır haftasına masan
Kalırsa duvarda bir resmin kalır
Belki kapı zilinde bir müddet ismin
Sonra, unutulur cismin dahi
Hey gidi Koca Reis
Gidiyor musun sahi!"

Ellerinize sağlık değerli öğretmenim.

gerçek öğretmenlerimiz şehitlrimiz mekanı cennet olsun benimde dosyamda şehit olan öğretmenlerin resimleri var zaman zaman bakıp düşünürüm...

Unutmamalı ve unutturmamalıyız...

çok içli bir şiir olmuş metaforları olsun imge dünyasında zenginlikleri ince ince işlerken şair edebiyat öğretmeninin ellerinden öpesi geliyor insanın içinden, ayrıca güle güle reis

Senay34 öğretmenim ellerine sağlık.Bu şiiri hiç unutmayacağım.

         çok qüzel olmuş:)

senay34 öğ retmenim çok duygulandırdınız beni benim babamda aynen şairin anlattığı  gibi  emekli öğretmendi  adam gibi adamdı  her emekli öğretmen gibi meteliksizdi ama kızı aynı mesleği seçtiği için gururluydu.Allah mekanını cennet eder inşallah.

Göz yaşlarıyla okudum şiiri.Mesleğinin 24. yılında kaybettiğim babamı düşünerek. Haa plan defterleri kalır bir de geriye vefat eden öğretmenin. Babamın son defteri, 2001 yılının planları hazine gibi saklıyorum...

Öğretmenim yüreğinize sağlık.Çok anlamlı ve  güzel yazmışsınız. Ölen öğretmenlerimizin de mekanı cennet olsun.

Ellerinize, yüreğinize sağlık değerli öğretmenim.
Çok anlamlı....

Unutmamalı ve unutturmamalıyız...

Unutmamalı ve unutturmamalıyız... Rabbim mekanlarını cennet eylesin...

Güzelmiş be.
Çok güzelmiş.
Hem de anlamlı.
Ne diyeyim artık.
Ölüm hayata açılan bir kapı.

 :)Biz de onlar gibi çabalamalı, yılmamalıyız....