bir de poşet poşet evine hediye götüren öğretmenler var ya, nedir acaba bunun sırrı. çok merak ediyorum. çalışmayan öğrenciye, yaramazlığı sınıra dayanmış öğrenciye bile tatlım-balım demek mi? veliye her koşulda hoş görünmek mi? hizmet sektöründe miyiz biz? tamam her sözün bir söyleme şekli var, illa ki öğrenci yüzünden veliyle kötü olalım demiyorum da öğretmen her veliyle çok iyi mi geçinmeli? kafamda deli sorular hesabı... yermek, eleştirmek değil ama vallahi çok enteresan bir ülkeyiz.
ek olarak, atıf zamanın "o şekilde" olan öğretmenlerineydi. bizim ilkokul öğretmenimiz hem kızardı, hem severdi. kimsenin canım cicim diyerek tabir-i caizse gönlünü hoş etmeye çalışmazdı. ki onlar da eve hediyeleriyle dönerdi. kendini ezdirmeden de mümkündü sevgiyi saygıyı kazanmak. ama şimdi görüyorum ki, veliyi-öğrenciyi pohpohlamadan, dilinle şımartmadan iyi öğretmen değilsin.
