Şehir Merkezlerinde Öğretmenlik Yapmak

Merhaba öğretmenlerim,
Böyle bir başlık açma gereği neden duydum?
Zaman zaman günlüklerde, öğretmenlerimizin il ve ilçe merkezlerinde yaşadıkları iyi, kötü tecrübeleri okuyoruz. Bu sorunlar ve çözümleri hem genç öğretmenlerimize ışık tutsun, hem yıllarca köy ve kasabalarda veya küçük ilçelerde görev yapan (veya yapmak zorunda kalan) ancak şehir tecrübesini henüz yaşamamış öğretmenlerimize yardımcı olmuş olursunuz.
Şehir merkezindeki mesleki tecrübeleriniz, hayat tecrübeleriniz, öğretmen, idareci, amir, veli ve öğrenci sorunları, çözümleri, tavsiyelerinizi bu başlıkta toplayalım. Gerekirse birlikte çözüm üretelim.
Şehirde hiç öğretmenlik yapmadim. Merkezi okullardaki öğrenci profili ile köy okulu çok farklı. Bir ogretmen arkadaşınız olarak tecrübelerinizi paylaşırsanız seviniriz.

Geçen sene yaşamış olduğunuz iyi veya kötü anılarınız varsa onlarla başlayabilirsiniz.

Özellikle geçen sene ilk defa şehir merkezine atanan öğretmenlerimin yaşadıkları zorlukları ve nasıl baş ettiklerini buradan dinleyebiliriz.

Saygılarımla.

8 yıl dağ köyünde çalıştım öğretmene saygı çok fazlaydı, 4 yıl şehre çok yakın bir köyde çalıştım saygı biraz daha azaldı, 4 yıldır ilçe merkezindeyim Veliler daha fazla saygı bekliyor.

Güzel bir başlık.
Allah razı olsun öğretmenim.
24 yıl aradan sonra büyükşehirde çalışmak nasip oldu. Gitmeden ilçe merkezindeydim.Az çok mahalle köy okulu farkını anlamıştım fakat büyükşehirde çalışmak oralara ait olumlu hayallerimi alt üst etti.
Yıllarca orada çalışıp köy okulunu bilmemiş öğretmenler  için normal bir iş yerine gelir gibi davranıldığını gördüm.Küçük yerlere oranla daha yüzeysel düşünüldüğüne şahit oldum.Topun hep veliye atıldığını,ilgisiz velilerle ve çocuklarıyla daha az zaman harcandığını  gördüm.Küçük yerlere göre  başarının düşük olması beni üzdü.Geçim kaygısından çocuğu ihmal eden aile daha çok.
Önce çocuğun ve velinin yüreğine dokunup güven alış verişini olmazsa olmaz sayan biri olarak idealistliğin bittiğini  farkettim.
Büyükşehirlerin nimeti de çok külfeti de.En büyük rahatlık gezi gözlem için kolay organize olup ulaşımın belediyenin üstlenmesi.sportif ve sosyal aktivitelerin bol olması bir artı şehirde.
Veli ve öğrenciyi tam tanıyamıyorsun.Tanıyıp dengeyi kurana kadar çok zaman geçiyor.
İlgili ,ilgisiz veli her yerde aynı.
Çocuklar çok bağımlı ve sorumsuz..Özgüveni var dediğimiz de ukala çıkıyor
Okullar her dönem yemek kermesi yapıyor maddi gelir için.
Veli cephesinin 3 te 2 sı şikayetçi.
Verimli rekabet göremedim.Sanki alışılmış her şeye.
Belki yeni okulumun  konumu veli profili açısından bilmiyorum eski okullarımdaki paylaşım ve başarıyı göremedim.
Her yer aynı değildir biliyorum fakat daha başarılı bir okulda emekliliğe ayrılmayı çok isterdim..
Başarı üçgeninin bir bacağı kırılsa, bir bacağı duyarsızsa emeğinizi göremiyorsunuz.
Resmen öğretmen dadı gibi ilgilensin fakat asla çocuğa kızmasın sesini yükseltmesin,çok istdkte ödevde bulunmasın isteniyor..
En üzücü yanlarından biri de bencillik.

Güzel bir başlık.
Allah razı olsun öğretmenim.
24 yıl aradan sonra büyükşehirde çalışmak nasip oldu. Gitmeden ilçe merkezindeydim.Az çok mahalle köy okulu farkını anlamıştım fakat büyükşehirde çalışmak oralara ait olumlu hayallerimi alt üst etti.
Yıllarca orada çalışıp köy okulunu bilmemiş öğretmenler  için normal bir iş yerine gelir gibi davranıldığını gördüm.Küçük yerlere oranla daha yüzeysel düşünüldüğüne şahit oldum.Topun hep veliye atıldığını,ilgisiz velilerle ve çocuklarıyla daha az zaman harcandığını  gördüm.Küçük yerlere göre  başarının düşük olması beni üzdü.Geçim kaygısından çocuğu ihmal eden aile daha çok.
Önce çocuğun ve velinin yüreğine dokunup güven alış verişini olmazsa olmaz sayan biri olarak idealistliğin bittiğini  farkettim.
Büyükşehirlerin nimeti de çok külfeti de.En büyük rahatlık gezi gözlem için kolay organize olup ulaşımın belediyenin üstlenmesi.sportif ve sosyal aktivitelerin bol olması bir artı şehirde.
Veli ve öğrenciyi tam tanıyamıyorsun.Tanıyıp dengeyi kurana kadar çok zaman geçiyor.
İlgili ,ilgisiz veli her yerde aynı.
Çocuklar çok bağımlı ve sorumsuz..Özgüveni var dediğimiz de ukala çıkıyor
Okullar her dönem yemek kermesi yapıyor maddi gelir için.
Veli cephesinin 3 te 2 sı şikayetçi.
Verimli rekabet göremedim.Sanki alışılmış her şeye.
Belki yeni okulumun  konumu veli profili açısından bilmiyorum eski okullarımdaki paylaşım ve başarıyı göremedim.
Her yer aynı değildir biliyorum fakat daha başarılı bir okulda emekliliğe ayrılmayı çok isterdim..
Başarı üçgeninin bir bacağı kırılsa, bir bacağı duyarsızsa emeğinizi göremiyorsunuz.
Resmen öğretmen dadı gibi ilgilensin fakat asla çocuğa kızmasın sesini yükseltmesin,çok istdkte ödevde bulunmasın isteniyor..
En üzücü yanlarından biri de bencillik.

Her kelimesine yürekten katılıyorum öğretmenim

Bence artık öğretmenlik mesleği yapılmaz. Iyi bir köy okulu bulabilirseniz belki orda yapılır. Eğitimle ilgilenen okul işleriyle uğraşan veliler olursa belki. Yoksa köylerde çalış hem okulun işleriyle uğraşan sadece sensen o da yapilmaz

Önce ilçenin kenar mahallelerinden birinde çalıştım.Öğretmenliğimin ilk yılında öğrenciler bir saygısızlık yaptığında kendimce tavır alıyordum, psikolojik olarak etkilenirler mi diye düşünüyordum. Devamsızlık problemi çok fazlaydı.Ev ziyaretleri yaptım.  Erken evlilikler, çocuğa kuvvetli şiddet vardı. Evde demirle dövülen öğrencinin küçük yaramazlıklarını görmezden gelmenin hiçbir işe yaramayacağını öğrendim. Bir yıl sonunda eş durumundan köye atandım. Köydeki öğrencilerim saygılıydı, derslerine ellerinden geldiğince hazırlanırdı. Köyde mutluydum, velilerim ilgilenmeye çalışıyorlardı. 5. yılın sonunda oğlum okula başlayınca merkeze tayin istedim. Kenar bir mahallede ve merkezdeydim artık. Geldiğime  pişman oldum. Öğrencilerde her türlü kötü davranış vardı, devamsızlık yapıyorlardı, zararlı maddeler kullanıyorlar,  yeri geliyor öğretmenleri tehdit ediyorlardı. Birkaç iyi öğrenci için çalışmaya başladım. Kırtasiyelerden deneme sınavları istiyor, örnek kitaplarımı öğrencilere dağıtıyor, başarılı olmaları için çalışıyordum ama hiçbir şekilde mutlu olamıyordum. 4+4+4 ile norm fazlası olunca aynı anda 3 okul gezmeye başladım. Biri köy, biri belde, biri şehirdeki okul. Ulaşım dışında sıkıntım yoktu, belde ve köyde öğretmen olduğumu hissediyordum, merkezde umutsuzluğa kapılıyordum. Sınıfa kitaplık oluşturdum, çaldılar. Okusalar yine iyi, atık kâğıt toplanan merkeze vermişler. Bahçeye ağaç diktik, hafta sonu hepsi gitmiş. Kameradan izledik, sopayla ağaç dövüldüğünü ilk o zaman gördüm. Söküp üzerinde zıpladıklarını, kırıp toprakla örttüklerini... Çabalarımın karşılıksız olduğunu görmek üzüntü vericiydi. Sonra iyi bir okula atandım, merkezde, saygılı ve çalışkan öğrenciler, ilgili veliler... Seneler sonra fidanları kırıp ağaçların üzerinde zıplayan öğrencilerimden birini pazarcılık yaparken gördüm. Elinde sigara vardı, beni görünce avucunun içine sakladı. Belki size garip gelebilir ama ne büyük bir mutluluktu benim için anlatamam. Küçücük bir saygı ifadesi.
 Sonuçta köyde de olsa, merkezde de benim için öncelik öğrencilerin insanlara saygılı olması ve çalışması. Akademik başarı düşük de olsa fark etmiyor. Öğretmenlikten aldığınız haz beklentilerinize göre değişir. Şimdi keşke merkezde çalışacağıma 7 yıl daha köyde kalsaydım diyorum. Bu kadar yıpranmazdım.

Güzel bir başlık.
Allah razı olsun öğretmenim.
24 yıl aradan sonra büyükşehirde çalışmak nasip oldu. Gitmeden ilçe merkezindeydim.Az çok mahalle köy okulu farkını anlamıştım fakat büyükşehirde çalışmak oralara ait olumlu hayallerimi alt üst etti.
Yıllarca orada çalışıp köy okulunu bilmemiş öğretmenler  için normal bir iş yerine gelir gibi davranıldığını gördüm.Küçük yerlere oranla daha yüzeysel düşünüldüğüne şahit oldum.Topun hep veliye atıldığını,ilgisiz velilerle ve çocuklarıyla daha az zaman harcandığını  gördüm.Küçük yerlere göre  başarının düşük olması beni üzdü.Geçim kaygısından çocuğu ihmal eden aile daha çok.
Önce çocuğun ve velinin yüreğine dokunup güven alış verişini olmazsa olmaz sayan biri olarak idealistliğin bittiğini  farkettim.
Büyükşehirlerin nimeti de çok külfeti de.En büyük rahatlık gezi gözlem için kolay organize olup ulaşımın belediyenin üstlenmesi.sportif ve sosyal aktivitelerin bol olması bir artı şehirde.
Veli ve öğrenciyi tam tanıyamıyorsun.Tanıyıp dengeyi kurana kadar çok zaman geçiyor.
İlgili ,ilgisiz veli her yerde aynı.
Çocuklar çok bağımlı ve sorumsuz..Özgüveni var dediğimiz de ukala çıkıyor
Okullar her dönem yemek kermesi yapıyor maddi gelir için.
Veli cephesinin 3 te 2 sı şikayetçi.
Verimli rekabet göremedim.Sanki alışılmış her şeye.
Belki yeni okulumun  konumu veli profili açısından bilmiyorum eski okullarımdaki paylaşım ve başarıyı göremedim.
Her yer aynı değildir biliyorum fakat daha başarılı bir okulda emekliliğe ayrılmayı çok isterdim..
Başarı üçgeninin bir bacağı kırılsa, bir bacağı duyarsızsa emeğinizi göremiyorsunuz.
Resmen öğretmen dadı gibi ilgilensin fakat asla çocuğa kızmasın sesini yükseltmesin,çok istdkte ödevde bulunmasın isteniyor..
En üzücü yanlarından biri de bencillik.

Bunun üzerine yazamam ki.Her şeyi çok güzel ifade etmişsiniz.Değerli öğretmenlerime ;Eğer gidiş geliş probleminiz yoksa yerinizden memnunsanız.İl merkezine gelmeyin.Hem çocuğun hem de ailesinin dadısı olursunuz öğretmenlik bitiyor.

Bunun üzerine yazamam ki.Her şeyi çok güzel ifade etmişsiniz.Değerli öğretmenlerime ;Eğer gidiş geliş probleminiz yoksa yerinizden memnunsanız.İl merkezine gelmeyin.Hem çocuğun hem de ailesinin dadısı olursunuz öğretmenlik bitiyor.

 👃

Şuan ilçe merkezinde idareciyim, öğretmenliğe döndüğümde, bırakın il merkezini ilçede bile öğretmenlik düşünmüyorum. Yakın bir köye gider rahat rahat çalışırım.

Ben 20 senedir hiç merkez şehir okulunda  calismadim.Apartmanda oturan öğretmenler de hocamın yazdığının aynısından bahsettiler.Hic merkeze gelme idare ve arkadaşlarından memnun isen otur oturduğun yerde diyorlar.Velilerimin yarisi okuma yazma bilmiyor ama hiç isime karışmıyorlar.Mudurum ne zaman istesem izin verir raporu hastaneydi ugrastirmaz  gider Ankarada sınavlarıma  girerim.Hayirlisi artık.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] ve [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] arkadaşlarımın yazdığı birçok söze katılmamak elde değil. 28 yıllık meslek hayatımda çok zor köylerde de görev yaptım. Yoğun kar yağışı ve tipi nedeniyle yol kapandığından dış dünya ile bağlantımın kesildiği 3 ay ilçeye hiç inmeden derme çatma evlerde kaldım. Kaldığım odanın duvarları topraktı. Betonarme ev bile değildi. Duvarlara raptiye ile desenli naylon tutturdum. Rüzgar esince duvardaki naylonlar kabarıyordu. Ancak insaları çok iyi kalpliydi. Köyün kaymakamı gibiydim. Muhtar bile benden emir alır pozisyondaydı. Sonraları ilçeye yaklaşınca insanların bakış açısının değiştiğini görmeye başladım. Çocuğumun okulu için tayin istediğim. Gidiş geliş yapmaya başladım. Ancak bulunduğum her yeni görev yeri bende bazı duygularımın değişmesinde önemli rol oynadı. Öğretmen arkadaşlarım bile merkeze yaklaştıkça menfaat ilişkisine göre hareket ettiğini gördüm. İlçeye tayinim çıktığında kenar mahalle okulunda 5 yıl görev yaptım o yıllarda veliler çok ilgisizdi. Ancak öğrenciler koşulsuz sevgiyle bağlıydılar. Şu anda ilin en gözde okulunda seçme sınıf okutsamda bu öğrencilerimde aynı koşulsuz sevgiyi görmüyorum. Veliler istisnalar hariç işi bitince sizi tanımazlar. Bunları bilerek görev yapıyorum. Ancak ben veli için çalışmıyorum. İdealist öğretmen veli için yada idare için zaten çalışmaz. Başarı konusuna gelince elbetteki merkezi okullarda başarı ilçe ve köylere göre daha iyidir. Ancak bu ilgili ailelerden oluşan sınıflar için geçerlidir. Çünkü sınıf velilerinin nerdeyse tamamı üniversite mezunudur. Daha bilinçli yaklaşırlar. Velileri kontrol altında tutarsanız. İşiniz kolaylaşır. Yoksa onlar sizi yönetmeye başlarlar. Çevredeki bütün okuldaki öğretmenlerle kıyaslanırsınız. Aldığınız kaynağa bile karışabilirler. Size güvenmezlerse tabiki. Sistemli çalışırsanız. Çok rahat edersiniz. Merkezdeki öğretmenler çalışmıyor genellemesine karşıyım. Bu tür okullarda istersen gel de çalışma. Veli seni zorluyor zaten. Kendini yenilemek geliştirmek zorundasın. Şahsen ben merkeze gelmekle hiç pişman değilim. Çevredeki arkdaşlara ve velilere kafayın takarsak mutsuz oluruz. Okula girersin tahtadaki işlediğini bile saklayan çalışmalarını gizleyen, gizliden deneme sorularını çözüp seni geçmeye çalışanlarla karşılaşırsınız. Hep kendi ön planda olmasını isteyen öğretmenlerle karşılaşırsınız. Daha çoook anlatacaklar var ama yinede pişman değilim. Merkeze gelmek meslekte insanı olgunlaştırıyor.

Şehir merkezi ya da köy de çalışmanın kişilerin beklentilerine göre avantaj veya dezavantajlı özellikleri vardır.
Bunlardan arkadaşlarım bahsetmiş. Köyde, küçük ilçede şehir merkezinde meslek hayatım boyunca İlçe Milli Eğitim ve Halk Eğitim Müdürlüğü dahil 14 farklı kurumda çalışmış biri olarak şunu belirtmeliyim.
Öncelikle çalışma ortamı ve çalışma arkadaşlarınız (idareci-personel) iyi olmalı. Gerisinin çok fazla önemi kalmıyor. Sabah kalktığınızda okul vakti geldiğinde ayaklarınız geri geri gidiyor, okulda mutsuz iseniz dünyanın neresi olursa olsun sizin için en kötü okul orası olacaktır.

Öyle veliler varki eline iki çocuk gelişim kitabı alıp gelir. Çok iyi bir veli olduğunu göstermek isterler bize. Veliye göre birinci sınıfta okula yeni başlayan her çocuk üstün yeteneklidir. Eğer bir de başarıyı yakalayamazsa suçlu ya öğretmendir ya da arkadaşıdır. Birde etkili yetkili velilerin çocuklarını okutmak çok zordur. Çocukların çoğu şımarıktır. Kural tanımazdır. Küçücük çocuk seni parmağında oynatmaya çalışır. Merkezde öğrenciler doyumsuzdur. Çikolatanın bile ucuzunu ödül olarak verirseniz size sitem ederler. Veli özel okul ücretinin beşte birini bile vermez ama özel okul seviyesinde başarı bekler.Merkezde veli olarak en çok öğretmen velilerden şikayetçiyizdir. Burada ilgili öğretmen veliler üzerine alınmasın. Toplantıya gelir herkesi ikna edersin öğretmen veli bir laf söyler ortalığı karıştırır. Birazda çuvaldızı kendimize batırmak lazım. Biz hep velilerden dert yanarız aynı hataya kendimiz düşeriz. Oysaki her öğretmenin bir sistemi vardır. Madem ona güvenmişsin işine karışmamalısın. Tam tersine desteklemelisin. Güvenmiyorsan zaten al götür. Benim değim olacak diye ayak diretmeninde anlamı yok. Aslında yazacak o kadar çok şey varki, yaz yaz bitmez.

Öyle veliler varki eline iki çocuk gelişim kitabı alıp gelir. Çok iyi bir veli olduğunu göstermek isterler bize. Veliye göre birinci sınıfta okula yeni başlayan her çocuk üstün yeteneklidir. Eğer bir de başarıyı yakalayamazsa suçlu ya öğretmendir ya da arkadaşıdır. Birde etkili yetkili velilerin çocuklarını okutmak çok zordur. Çocukların çoğu şımarıktır. Kural tanımazdır. Küçücük çocuk seni parmağında oynatmaya çalışır. Merkezde öğrenciler doyumsuzdur. Çikolatanın bile ucuzunu ödül olarak verirseniz size sitem ederler. Veli özel okul ücretinin beşte birini bile vermez. ama özel okul seviyesinde başarı bekler.Merkezde veli olarak en çok öğretmen velilerden şikayetçiyizdir. Burada ilgili öğretmen veliler üzerine alınmasın. Toplantıya gelir herkesi ikna edersin öğretmen veli bir laf söyler ortalığı karıştırır. Birazda çuvaldızı kendimize batırmak lazım. Biz hep velilerden dert yanarız aynı hataya kendimiz düşeriz. Oysaki her öğretmenin bir sistemi vardır. Madem ona güvenmişsin işine karışmamalısın. Tam tersine desteklemelisin. Güvenmiyorsan zaten al götür. Benim değim olacak diye ayak diretmeninde anlamı yok. Aslında yazacak o kdar çok şey varki, yaz yaz bitmez.

Hocam  17 yıldır  merkezde  görev  yapıyorum  durum  aynen  böyle maalesef.

Eğer öğretmen olarak her şeyi idare edebiliyorsanız, öğrenci ve velilerle ilişkileriniz gayet iyi oluyor. Siz bir şeyleri idare edeyim derken maydanoz olan, çok bilmiş egoist olan herkese ve her şeye karşı dirençli olmalı ve bazen de görmezden gelmelisiniz. Biz öğretmenler olarak işimizin sadece öğrencilerle olduğunu anlayabildiğimizde başarı kendiliğinden geliyor. 11 yıldır köylerdeyim, çok şükür 1 yılım hariç huzurlu bir öğretmenlik geçirdim. Bulunduğum şehir merkezinde eski evime yakın olan ilkokulda veliler adliye yakın olduğu için sürekli öğretmenleri adliyeye şikayet ediyorlardı. Birçok problem duydum. Biraz da yaşadığımız ilin kültür düzeyi ve görgüsüyle ilgili bazı şeyler. Bu yüzden il merkezinde öğretmenlik  hiçte huzur vermiyor buralarda. Daha yolumuz uzun. Takipçinizim tecrübeli öğretmen abiler ve ablalar.