Arkadaşlar merhaba.Size birşey danışmak istiyorum.Ogrenciler ödev defterine yazdirdigim halde bir çok şeyi getirmeyi unutuyor.Dun yunus hocamın eğlenceli çalışmalarından yarim sayfa verdim, getirmemis, unutmuş, çantasında bulamıyor vs vs.
Geri dönüşebilen 1 madde getirin dedim( bim poşeti olabilir dedim). bizim evde yoktu deyip, unuttuğunu söylememek için sallıyorlar.
Bu tip durumlarda ne yapıyorsunuz? İlk defa tüm ders beden eğitimine çıkmama cezasi verdim, 8 kişiye.Ama yani cildirdim desem yeridir.Ben ödevleri, görevleri azalttikca, daha çok sallıyor ve yapmıyorlar.
Bu tip durumlarda ne yapıyorsunuz?
Tenefüs cezası vs versem , oturmak daha da sıkıyor onları ve derste yerlerinde duramiyorlar.O yüzden bunu da yapmak istemiyorum.Ne yapacağımı şaşırdım.Az ödev verdiğim için tek tek kontrol eden ediyorum, biliyorlar.
Kizacagimi da biliyorlar.Ama yine de yapıyorlar.
Ne yapmak lazım? Sizler neler yapıyorsunuz bu gibi durumlarda?
asıl sorun ailelerde bence. çocuklar çok sorumsuzca yetişiyor. mesela akşam eve gelince çocuğa "bugün ne öğrendiniz, yarına neler isteniyor?" gibi sorular soran bir aile olsa durum biraz daha farklı olurdu. onun yerine sanki öğretmenin elinde sihirli bir değnek olduğunu ve mucizevi bir şekilde öğrencilerinin çok iyi bir seviyede olacağını düşünüyorlar.
benim velim gelip bana diyor ki "ben bu çocuğa ödev yaptıramıyorum."
bravo böyle devam et. çocuğun en ufak bir sıkıntı çekmesin. mümkünse yemeğini de ağzına çiğneyerek ver...
zaten herhangi bir olumsuz durumda suçlayacak kişi hazır. tüm herkesin kum torbası vaziyetine dönüşmüş öğretmen... öğretmen ilgilenseydi ve kimsenin bilmediği mucizevi teknikler uygulasaydı böyle olmazdı çocuk.
biizat kendi yakınlarımdan gördüğüm; öğretmen ödev vermiş, çocukta nazlanıyor, yapmamak kaytarmak için her şeye başvuruyor. aile otur işini bitir diyeceği yerde "bu ne biçim öğretmen, bu ne biçim saçma ödev ... " diye söyleniyor. sen çocuğun yanında bu kelimeleri kullandığın anda ödev filan bekleme ya da o ödevin bir faydası olmasını.
ama ben de umursamıyorum artık. çocuğa verdiğim kağıdı sınıfta gözümün önünde yırtıp atıyor. bravo oğlum tebrik ederim seni diyorum. umrumda değil artık kimin ne öğrendiği. çünkü işi bu noktaya getirdiler...
