Adiyamandan yazıyorum..daha öncede ufak çaplı depremleri yasamistim..38 yaşındayım.. böyle bir his yok..2.katta yakalandik...eşimle ayni anda depremin ilk anında hemen uyandik..ben oglumun odasina koşarken, hanıma küçük kızımızı al dedim..hepimiz çocuk odasinda ranzanin alt katında birbirimize sarılarak..dua etmeye başladık..önce catirdama sesleri geldi..yavaş yavaş eşyalar döküldü..sonra duvarlar patladı..yukardan bağırdı sesleri..kosusturmalar..sonra hersey durdu..dışarı çıktığımızda bütün araçlar siteden çıkmaya çalışıyor..yağmur yağıyor..hava buz gibi,herkes gece elbisesiyle kosustutuyor..sonra yollara düştük..aman Allah'im..heryer yerle bir olmuş..koca binalar yıkılıp yolları kapatmış..telefonlar çekmiyor..sehrin tüm elektrik sistemi çökmüş..feryat figan..gercek mi kabus mu anlamıyorsun...sonra sevdiklerinin evine koşuyorsun..onlari görünce sarılıp gözlerinden istemsizce sular boşaliyor..ilk şoku atlatinca bu sefer yıkılan enkazlara koşuyorsun, kim var diye..birçok insanın cansız bedenini görmek insanı kahrediyor.....
yaşadıklarım gözlerimin önüne geldi öğretmenim. Başta salladı,hemen uyanıp oğlumu beşikten aldım kızımi kanepeden aşağı alıp sarıldım, biter şimdi diye bekledim sakince, hah bitecek dedim daha arttı, tamam şimdi biter dedim, daha da şiddetlendi. Duvarların üstümüze gelişini gidişini gördüm, dur artık Allah'ım dur artık deyip çocuklarıma olanca gücümle sarıldım, yazarken bile titriyorum. Bitmedi,çok çok uzundu, bir yandan bagirismalar diğer yandan kardeşimin evi yıkılsa duyayım diye sese kulak vermeye çalışmam..... Tarifi zor,çok zor... Biter gibi oldu aslında bitmedi sanki 6 şiddeti gibi sallamaya devam ederken çocukları giydirdim kardeşim komşum annem babam hepimiz birbirimize bu neydi kesin 10 siddetiydi, çıkalım,sakin olalım,önce çocuklar diye diye dışarı attık kendimizi, Malatya Malatya olalı böyle kalabalık yollar,böyle ağıtlar duymadı. Neyse ailelerden iyi haberler aldık, Adıyaman'da her yerin dim düz olduğu bilgisi de geldi,ama akrabalara ulaşma çabası eklendi. O ayazda defalarca yine çok şiddetli sallandik, zemini kaya olup çatlağı bile olmayan akrabaya geçtik. Bundan sonra bütün akrabalar burda yaşar,erkekler yardıma koşar dedik. Hatta gün agarmadan enkazlara yardıma gidildi,,ama yoğun kar yağışı yüzünden ve açlık nedeniyle eve geldiler, tam bu düzene alışacağım derken bir daha şiddetle sallandik. Evin içinde durdugumuz yerde birbirimize carpiyoruz. Yine attık kendimizi ve bu sefer tüm Malatya öyle ağıt yakıp dua ediyorduk ki olacak şey değildi. Yoğun kar yağışı,hepimiz aç ve yalınayak,bir yandan enkaz,bir yanda can. Ne yazık ki kalacak yerimizden de olmuştuk. Konteyner kente gittik,ilk gün neyiz,nasiliz,ne oldu anlamadık,çocuklara icirecek süt yoktu, market market dolandik açık yoktu. Yardım edecek kimse yoktu. Herkes can derdine düştü,anında mazot sınırlı verilecek ,ekmek ,su bitti dendi. Hani Tv'de yağma görüyoruz ya çocuklarimin aç kalması üzerine eğer yarın da bulamazsam zaten cami kırılmış şu marketteki sütleri alacağım dedim. Harama göz uzatmak zorunda kaldım.cok şükür haram bogazimizdan geçmeden akrabalar yetişti, eve tekrar girip hızla çocuklar için bir şeyler aldı ailem. Üçüncü günde Elazığ dan bir abi ilk sıcak lokmayı yememize vesile oldu, göçmen gönderme merkezinde olmamıza rağmen ne Kızılay ne AFAD ne akut ne bilmem ne kimse gelmedi, halk yetişti,aynı günün gecesi çorba yetiştirdi halk,erganiden kendi araclari ile ekmek gönderdi halk, akrabalar çocuk bezi,battaniye gönderdi. Bulunduğumuz mekana Suriye li arkadaşlar geldi,yardım malzemeleri gelir gelmez ihtiyaç olsun olmasın yigildilar üstlerine, bizler öylece bakakaldik.hijyen sıkıntısı da basgosterince akrabalar çocukları bulaşıcı hastalığa tutturacaksiniz,gelin dediler, Aydın Didim e gectik. Ama böyle bir acı yok.... Gidiyoruz,yaşıyoruz durup durup ağlıyoruz... Urgupte 44 plakalı aracımızı durdurdular, biz hemen ehliyet ruhsat i çıkardık, bize barınma,beslenme ihtiyaçlarını burda giderebilirsiniz, büyük geçmiş olsun dediler,işte o zaman anladık ki biz depremzedeyiz. Allah razı olsun ilk günlerde gelemeyen tırları gördük herbirinde gönderenlere dualarımız da vardı. Burda ilk yardımlar yapılınca göz yaslarimiza hakim olamiyorduk,ama Allah razı olsun çok ilgili bir yer, onların ve akrabalar in desteği ile kendimize oda yaptık,ilk uyku nasıl kabus dolu tahmin edersiniz, işte uykunun sonunda eğitimhane ile uyanayim dedim. Tüm insanlığa geçmiş olsun. Hala buz gibi enkaz altında olan canlara Allah'ım yardımcı olsun,vefat eden canlar,mekanınız cennet olsun,yardımcı olan canlar Allah güç kuvvet ve sağlık versin size, o enkazlara temel ihtiyacidisinda eşya alanlar sizi önce Allah'a sonra halkıma emanet ediyorum
