Bam Teli

Ben sessizliği yaşarken içimde; sen daldın gittin dünya işlerine...

beni sevme sakın
beni katma ekmeğine beni bölme uykularında beni azaltma
döl yorgunu dallar mısın seni sevdikçe tükeniyorum
başka dur başka söyle başka sevil ama hiç bitme
sulara bak göçüp giden kuşlara bak son gülü kopar ağlama
bir ışıklar kalsın orada -beni bırak- sen çek git
büyüt beni etlerinde -ağrın gibi türkülere dök
bir karanfil tütsün uzaklarda- ellerin değsin değmesin...

Azım kırık
Çoğum hasarlı.....
(Toplumbilim)

Mutlu olmani istemiştim.
Ama benimle, onunla değil..

Yaşanılasi bir dünya için edep şart.

Cam Gibi Çocuklardık
kırıldık, keskin olduk  sonra...

Azat ettim kuşları, onlar uçup kavuşsun sevdiğine diye..

Zordur bir însanın yokluğunu kabullenmek....

ölüm ölümümüzü öldürmeden gitmek yok sevgili...

Bir gülümsemenin içine binlerce hüzün saklayabiliyor insanlar.

Talih denen şey,insanın yaptığı planlara hiç uymaz.

Sen gitmeyi seçtin!
Ne kalp masajı, ne de suni teneffüs yetti,
senin o kalpsizliğini çalıştırmaya..

Varlığınla hayata bağlayıp,
yokluğunla öldürme beni..

Anladım ki, bütün ümitleri tükettiğinde...
son bir umut,
hoşça kalıp
kendine gidiyormuş insan...

Tüm hayâllerini, ‘aynı masada karşılıklı çay içmek istediği insanın’ üstüne
kuran insanlar tanıyorum..
Umutlu, Sabırlı, Sevdâlı