Bam Teli

Bir adam çok sevdiği kadına şiirler yazıyordu.
Sonra o kadın ansızın onu terk etti.

Adam kadının ardından şiirler yazmaya devam etti.
Daha çok yazdı. Ve günün birinde çok ünlü bir şair oldu.

Yıllar sonra kadının yaşadığı kente gitti ve büyük bir şiir dinletisi sundu.
Dinleti bittiğinde uğruna şiirler yazılan kadın kolunda kocası ile çıkışa geldi ve adama “merhaba” dedi.

Adam ona sıradan bir insana bakar gibi baktı.
Kadın, “beni tanımadın mı” dedi.
Adam, “hayır tanımadım” dedi.
Nasıl tanımazsın!
Uğruna şiirler yazdığın kadınım ben;
Seni şair yapan kadın...

Adam kadının gözlerine baktı ve şöyle dedi.
“Kerâmet sende olsaydı, o koluna taktığın adam da şair olurdu..."                     (alnt)

Tüten bir baca kadar hayatı haber veren ne olabilir ki?

''Bizi yoran şartların ağırlığı değil,
İnsanların halden anlamayan sağırlığıdır,
Bizi üzen hayatın kendisi değil,
İnsanların değişmeyen önyargılarıdır. !''

Allah’ım! Senin sevgini,
bana canımdan,
ailemden ve soğuk sudan daha sevgili kıl."

Gönülden gönüle yol var dediler,o gün bugün yoldayız.
Yol bulmak kolay imiş,zor olan gönül bulmak...

Şükür mü..
şikayet mi..bu dil neyi anlatır
Gönül bu
hikayeyi uzattıkça, uzatır "

Nazan Bekiroğlu'

Belki bugün değil ama yarin kesin....

Sabahleyin uyanır uyanmaz aklımdaydın.
Güldüm.
Kalktım.
Bunu anlatmaya sana geldim.
Ne dersin?

Sait Faik Abasıyanık

Sen günaydın demeden aymazdı gün, doğmazdı güneş. Zaman gelir sende dururdu.

Bin bir derdimin tek çaresi sensin.

el yazım kalbine yazıyordu
naif ve basit bir aşkı..'

Şu senin tutkulu sesin var ya:
Ortak güzellik artı yara izi.

Tutar ellerinden kaldırırsın
Adı kötüye çıkmış tüm sözcükleri.

C.Süreyya

avuçlarına denk gelen toprakta açsada papatya
sinesinden uzansa da al gül
koklanmaz bir daha
sen en iyisimi her şeyimi al götür yanında....

Insani en çok sözler değil, gözler yaralar!

Keşke insanlar ilk tanıdığımız halleriyle kalsalar.....