Bam Teli

Mutluluk soruların bittiği yerde başlıyor olmalı.

Öyle mi?

Hep böyle geçecek değildi.
Açacaktım penceremi,
Kaynatacaktım kahvemi,
Bahar dünden gelmişti,
Salıverdim çiçekleri..

Murat Ali Ersan

 Ne en iyisi, ne en güzeli, ne de en başarılısı olmak zorundasın. . . Sadece kendin ol, kendin olarak devam et, yeter.
 La Edri

Özü İNSAN olan islamdan beslenemeyen, insanın ve müslümanın derdiyle ilgilenir mi?
DERDİ DÜNYA OLANIN DÜNYA KADAR DERDİ OLUR..HESABIMIZ ÇETİNDİR VE YAKINDIR (!)

Kalbi olana bu asır ağır geliyor.

Mutluluk soruların bittiği yerde başlıyor olmalı.

Öyle mi?

öyle değil...hayır, hiç öyle değil... mutluluk dış etkenlere bağlı değildir ki... dıştan içe değil, içten dışa yayılır... ve hayır, hayat ne güzel/ah çiçekler/böcekler/hoppa şinanay tadında şeylerden bahsetmiyorum... tam aksine bu kıvama gelmek; çok acıdan sağ çıkabilmeyi/direnmeyi/kendinin ve seni sarıp sarmalayan çevrenin farkında olmayı gerektirir... insan duygularının/düşüncelerinin/davranış
larının sorumluluğunu almalı...
"beni sinir ediyorsun..." gibi duygularımızın kontrolünü tamamen karşıdakine bırakan bir cümle yerine "ben sana sinir oluyorum..." minvalinde sorumluluğu üstlenen laflar etmekten yanayım sanırım... "beni mutlu ediyorsun" kulağa ne kadar pasif geliyorsa, "ben mutluyum" o kadar yaşamımızın/bedenimizin içinden kopup geliyor... mutlu olmanın bir tercih olmadığını düşünüyorsa insan, bir zamanlar mutlu hissettiği durumları -şimdilik- unutmuş demektir...sorunlar; mutluluğa engel değil, mutluluk yolunda birer "kendini kendine ispat etme"  fırsatlarıdır sadece...

öyle değil...hayır, hiç öyle değil... mutluluk dış etkenlere bağlı değildir ki... dıştan içe değil, içten dışa yayılır... ve hayır, hayat ne güzel/ah çiçekler/böcekler/hoppa şinanay tadında şeylerden bahsetmiyorum... tam aksine bu kıvama gelmek; çok acıdan sağ çıkabilmeyi/direnmeyi/kendinin ve seni sarıp sarmalayan çevrenin farkında olmayı gerektirir... insan duygularının/düşüncelerinin/davranış
larının sorumluluğunu almalı...
"beni sinir ediyorsun..." gibi duygularımızın kontrolünü tamamen karşıdakine bırakan bir cümle yerine "ben sana sinir oluyorum..." minvalinde sorumluluğu üstlenen laflar etmekten yanayım sanırım... "beni mutlu ediyorsun" kulağa ne kadar pasif geliyorsa, "ben mutluyum" o kadar yaşamımızın/bedenimizin içinden kopup geliyor... mutlu olmanın bir tercih olmadığını düşünüyorsa insan, bir zamanlar mutlu hissettiği durumları -şimdilik- unutmuş demektir...sorunlar; mutluluğa engel değil, mutluluk yolunda birer "kendini kendine ispat etme"  fırsatlarıdır sadece...

Kaleminize yüreğinize sağlık Can arkadaşım.
O kadar güzel ifade ediyorsunuz ki kendinizi bütün cümleleriniz yüreğime ince ince işleniyor.
Yazdıklarınıza katılıyorum ancak mutluluk adına sorular sorgular bitmedikçe neticeye ulaşamamış hissediyorum kendimi...

"Öyle mi?" derken bile soru sormuşsam mutluluk henüz bana uğramamış diyorum kendi kendime...
Belki de fazla sorgulamamam gerektiği fikrini kendime aşılıyorum.

Ya da bilmiyorum...

Kaleminize yüreğinize sağlık Can arkadaşım.
O kadar güzel ifade ediyorsunuz ki kendinizi bütün cümleleriniz yüreğime ince ince işleniyor.
Yazdıklarınıza katılıyorum ancak mutluluk adına sorular sorgular bitmedikçe neticeye ulaşamamış hissediyorum kendimi...

"Öyle mi?" derken bile soru sormuşsam mutluluk henüz bana uğramamış diyorum kendi kendime...
Belki de fazla sorgulamamam gerektiği fikrini kendime aşılıyorum.

Ya da bilmiyorum...

"içinde yaşadığınız evren ile, içinizde yaşattığınız evren arasında kurabildiğiniz bağ kadar mutlu olursunuz..." der çehov...

ya mutluysan?.. ya farkında değilsen?..
mutluluk hedef değil, süreçtir ya...farkına varmamız dileği ile...

Bakın Herkimer Citizen dergisi mutluluğu hayvanlar dünyasından nasıl da yorumlamış;

    "Şimdiye kadar hiçbir kuş komşusundan daha çok sayıda yuva yapmaya çalışmadı;

    Şimdiye kadar hiç bir tilki saklanacak tek bir deliği olduğu için üzülmedi;

    Şimdiye kadar hiç bir sincap bir yerine iki kış yetecek kadar ceviz toplayıp saklamadığı için endişeden ölmedi;

    Şimdiye kadar hiç bir köpek yaşlılık yılları için birikmiş kemiği olmadığı gerçeği üzerine uykusuz geceler geçirmedi..."

    Ne kadar ilginç değil mi? Gerçekten de düşünecek olursak, hayatı kendine zehir eden kaç hayvan görürüz? Ya biz insanlar, her şeyden nem kapan, her şeyi kendine dert yapan, hiçbir şeyden yetinmeyen, hep daha dahası için koşturan DOĞADA AYRICALIKLI YARATILAN BİZ İNSANLAR…

 Elbette çalışacağız, amaçlarımıza ulaşmak için uğraşacağız, yorulacağız, üzüleceğiz, ama bunları yaparken ailemize, sağlığımıza, dostlarımıza ve kendimize özen göstereceğiz. En çok da mutlu olacağız. Değiştirmesi mümkün olmayan olaylar için asla üzülmeyeceğiz. Her yaşadığımız anın bize sunulmuş bir armağan olduğunu bileceğiz. Don Juan Matu’nun dediği gibi;

    ''Ne zaman yaşamını anlamsız, yüzeysel ve sıkıcı bulmaya başlarsan, şu dünya üzerinde kaç günün olduğunu düşün. Davranışlarına yeniden biçim ver.''

    Mutlu bir hafta dileklerimle esen kalınız...
                                                                     İlknur KÖSELER BAKIŞ

*Her düş, kırıklığı ile meşhurdur...*

Düş bakalım yâdımıza ey hazan
Ne güzel yaratmış seni, Bahtımızı da Yazan..

Her şey vaktinde anlamlı ve güzel..

Sevginin iyileştiremediği karanlık yoktur.
Bir insanı sevmek, bir çiçeği sevmek, bir pencereyi sevmek, bir eşyayı sevmek, bir semti sevmek...
Tüm kötülüğe rağmen yüreğinizden sıyırmayın bu ince âhlakı.
Zirâ Allah, bu dünyayı katlanabilir kılmak için Adem(as)'a ilk sevgiyi anlattı...

Bensiz seni / benden başkası anlamaz.
Sensiz beni / senden başkası anlamaz,
Senden, benden / bize olanca varmadan
Bizsiz bizi / bizden başkası anlamaz.

Özdemir Asaf