Bam Teli

Imza nereye atılıyordu

bence, genetik mührünü bas dost...en tepeye/en başa...

Rabbinden başka sığınağı olmayan bir mazlumun duasında saklıdır belki de kurtuluşumuz..!

"yaşamak, daha çok yaşamaktır; insanın kendi yürek atışlarını hızlandırma arzusudur. Yaşam böyle olmadığı zaman hastadır."

Rüyalarımda esirim oluşuyla hakikatimde efendim olması arasında tercih yapacak kadar zamanım olmadı. En derin noktasında okyanusun yüzüne bırakılan inci tanesinin dibe inmesi için geçmesi gereken zaman kadar hızlı, bir o kadar da sakin oldu onu sevişim. Gri gökten deniz üzerine dökülüşüne kimsenin hayret etmediği bir kar tanesi kadar kolay bir kaderle girdi benim hayatıma. Söz geçiremediğim düşünceme kendimi hiç düşünmeden terk ettim. Tüm perdelerimi indirdim. Bir uçuruma kadar açılacak karanlığın ortasına böyle kolay düşüverdim.
Yusuf kadar güzeldi ve masumdu... O'nu nasıl sevdim? O'nu nasıl sevmezdim ki!
O'nu, her şeyi terk ederek, her şeyi göze alarak, yaktığım gemilerde ben de yanarak, yıktıklarımın enkâzı altında ben de kalarak sevdim. Aykırı gerçeği ile yüz yüze gelen ruhun hissettiği tedirginlikle sevdim ben. Su ki bulanık değildim. Hiçbir şeye akil yetiremeyen çocukların berrak sevinciyle sevdim.
Merak, mutsuzluğun hem sebebi, hem neticesi. O'nu, ömrümün bundan sonrasına dair kus gözü kadar ayrıntıyı dahi merak etmeyecek kadar sevdim. O'nu gördüğüm O ile göremediğim O arasındaki uçurumları hesaba katmayarak sevdim. O'nu öyle sevdim ki O'na tahammülsüzlüğüm, demedim. Uçurumlar koymadan sevdiğimle gördüğüm arasına, öyle saf sevdim. O'nu, sadece güzelliğini merak ederek; kimliğini, karanlıklarını, geçmişini merak etmeden, tarihçesi ihmâl edilmiş bir ask'la sevdim. Koşullu değildi sevdâm. Bana gösterdiğinden daha fazlasını istemedim...

Bir fincan Kahvenin hatırı gibi... Çok karanlık, hep karanlık, aysız bir gece gibi ve dünyanın yaratılışındaki atesi hâlâ içinde saklayan kömürün karası gibi.
Ben ilk kez ve uçuruma düşer gibi sevdim. Gün gelip bu uçurumda boğulacağımı nereden bilebilirdim?

Romantik bir insanın şiiri,

Mavi Liman
Çok yorgunum, beni bekleme kaptan.
Seyir defterini başkası yazsın.
Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman.
Beni o limana çıkaramazsın...

   " Bekâ mülkün dilersen varunı yoh ele dünya tek
     Etek çek gördüğünden âfitâb-ı âlem-ârâ tek "

   " Beka mülkünü istiyorsun; öyle ise dünya gibi varını yok eyle.
     Dünyayı süsleyen güneş gibi her gördüğünden eteğini çek. "

ne varsa beklenen, arası kapatılamayacak mesafelerce geç kaldık..

O. atay

Sonra yavaş yavaş mantığım değişti.
Hatta dünyaya bakışım, eşyayı görüşüm, insanları anlayışım değişti.
Vâkıa bunlar bir günde olmadı.
Hatta çok güçlükle ve adım adım oldu.
Hatta çok defa bana rağmen oldu.
Fakat oldu.

Ahmet Hamdi Tanpınar

   " Bekâ mülkün dilersen varunı yoh ele dünya tek
     Etek çek gördüğünden âfitâb-ı âlem-ârâ tek "

   " Beka mülkünü istiyorsun; öyle ise dünya gibi varını yok eyle.
     Dünyayı süsleyen güneş gibi her gördüğünden eteğini çek. "

''Ölümü öldürmek'' budur.

Hayat kısa
Yol uzun
Biz yorgunuz..

Hatırası kalbe ışıklarla dökülen
En güzele, en iyiye, en sevgiliye
Selam, sonsuzluğun aydınlık bahçesinden,
Selam, senelerce öteye...

Ahmet Muhip Dranas

“Yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak!
Unutma; aynı gökyüzü altında, bir direniştir yaşamak.”

Nâzım Hikmet

“Yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak!
Unutma; aynı gökyüzü altında, bir direniştir yaşamak.”

Nâzım Hikmet

+

Hz. Ali'ye sordular:

"Başımıza gelen sıkıntılar, imtihan mıdır? Yoksa ceza mı?"
 
İlmin Kapısı cevap verdi:

Eğer bizi Allah'a yaklaştırıyorsa imtihandır.
Uzaklaştırıyorsa cezadır...

Değerini bilmediğimiz her gün hasret artık...