Orta birinci sınıfa giderken (şimdiki 6.sınıf), Türkçe öğretmenimiz ilgi zamiri (ki) ile ilgili bir soru sormuştu. Kırk kişilik sınıfta bir tek ben bilmiştim. Cümledeki (ki) nin, ilgi zamiri olduğunu bulmuştum.
Bir sonraki ders, öğretmen bana Sait Faik Abasıyanık’ın “Semaver-Sarnıç” öykü kitabını getirip hediye etti.
38 yıldır saklıyorum bu kitabı, rahmetli öğretmenimden hatıra olarak...
Ruhu şad olsun. Mekanı cennet.
Ne güzel bir duygu. Bir öğretmenin en güzel hediyesi bence kitaptır. Ben de okuma yarışmalarında o hediye almak için hep hızlı okumak için gayret ederdim.
Benim ilk kitabın Ömer Seyfettin “Kaşağı” olmuştu, hiç unutmam. Ayrıca ilk yayın eviydi, Bilgi Yayın evi siz de görünce ayrı duygulandım. Hep o yayın evinden okudum.
Güzel öğretmenimin mirası sanki bana bu kültür. Ne zaman bi doğum günü kutlamaya gitsem kitap alırım. Öğrencileri saymıyorum bile yeter ki okusunlar.
En çokta okul kütüphaneleri çok anlamlıydı ya da il kütüphaneleri. Ne güzel zamanlar geçerdi.
Sait Faik’te ben çiçeklerin, balıkların isimlerini; sevgiyi onun değerli olduğunu ve de birçok şeyi öğrendim...
O yüzden çok değerlidir, benim için.
Güzel anınızı paylaştığınız için teşekkür ederim öğretmenim. Nice böyle güzel anılarınız olması dileğiyle...
🌺🌸🤗
