başarı başarısızlık acaba pay kimin öğretmen mi öğrenci mi?

başarısızlık alt yapısı olmadan zararları düşünülmeden yapılan değişimlerin sahiplerine aittir !

Öncelikle yeni uygulamaya geçilmeden pilot bölgeler ve iller seçiliyor bu doğru ama bence yanlış olan nokta illerin hep ankara izmir istanbul bursa van olması bakın hep aynı illerdir ve merkezi okullardır biraz daha geniş çerçeveden bakılması lazım;birde proğram düzenlenirken birkaç profesörün değil onbinlerce öğretmenin görüşü alınması lazım bu görüşü alınacak öğretmenlerde deneyimli olması şartıda konulması lazım
Saygılarımla...

başarısızlık alt yapısı olmadan zararları düşünülmeden yapılan değişimlerin sahiplerine aittir !

    biz değişimlere kapalı olduğumuzdan bu halde değil miyiz? değişimleri kendi siyasi fikirlerimize göre yorumlarsak ne kadar başarılı olabiliriz? zaten alt yapısı varsa değişime ne gerek kalır. insan ayakkabısını bile değişince acısını topuğu yanında yüreğinde de hisseder. sistem veya yol ne kadar değişsede hedef değişmez. önemli olan hedefe giden yol üzerindeki engellerle mücadeledir değişimlere takılıp kalmak değildir. 

basarısızlık bizde değil bence...kafanızı yastığa rahat koyun arkadaslarım..ilgisiz veliler utansın..

Arkadaşlar başarının yada başarısızlığın tek suçlusu  yoktur.Başarı sadece öğretmenin değil velinin ve öğrencilerin başarısıdır.Başarısızlıkta aynı şekilde öğrencinin,velinin ve tabiki öğretmenin başarısızlığı oluyor.İyi dersler....

Başarısızlığın sebebi veliler diyorum ben. Çocuk çalışmıyorsa veli sorumlu.Öğretmen zaten elinden gelenin en iyisini yapıyor. Veliden destek gelmeyince ne yapsın öğretmen. Öğrenci zaten hiç bir şeyin farkında değil. Çocuk oynayacak gülecek eğlenecek karnı da doydu mu tamam. başka sorun yok onlar için.(Belli bir yaşa gelinceye kadar)

Başarısızlığı sadece veliye yıkmak doğru bir yaklaşım değil. Ortada bir başarısızlık varsa bu öğretmen, öğrenci ve velinin ortak sorunudur. Herkes başarısızlığı karşısındakine yıkmaya çalışıyor ama başarıyı nasıl kabul ediyorsak başarısızlıktanda pay almayı bilmeliyiz. Benim öğrencilerimde ailenin hiç ilgilenmemesine rağmen okuma yazma öğrenenler var ama aile ile birlikte çalışmamıza rağmen başarısız olanda. Öyleyse başarıda başarısızlıkta hepimizindir...

İLGİSİZ VELİLER UTANSIN DİYEN ARKADAŞIM AYNEN KATILIYORUM.benim velilerimden biri aynen şöyle diyor evde ben ilgileneceksem sana nile göndereyim hoca ben anlatırım daha iyi.evet aynen böyle düşünüyor.ben hergün öğrenci çetelesi tutttukça rahatsız oluyor veli.çocuğu kötü olsada gayet iyi diyeceksin veliyi izlediği diziden alı koymada ne yaparsan yap.EĞİTİME SADECE BİZ ÖNEM VERİYORUZ KÖY YERİNDE.alışamadım bu düşünce göreve başladım başlayalı.ama şu gerçek ki cahilin kökü kesilmeyecek böyle giderse.........

su da bir gerçek ki,veli ne kadar başarısızlıkta rol alıyorsa öğrencinin içinden de gelmeli.hatta öğretmen öğrencinin ruh halini durumunu tesbit edip formasyonunu konuşturmalı.yani başarısızlık ta ortak başarıda

Arkadaşlar biz o zaman bu dönem karneyi kime vermiş olacağız?Öğrenciye mi? velilere mi? yoksa kendimize mi ?

sivastan bende sizin gibiyim cocuklarda hıc istek yok neden anlamıyorum ..okuyup okumamak hıc umrunlarında degıl valla....

Merhaba arkadaşlar.Ben beş yıllık öğretmenim ve göreve başladım başlayalı 'üç sac ayak' benzetmesini çok işittim.Doğru bir benzetme olduğunu düşünüyorum.Sac ayağın biri öğretmen biri öğrenci diğeri de veli.Bunlardan biri olmayınca ayakta tutmak zor.Ayrıca en önemlisi de eğitime verilen önem.Kim tarafndan olursa olsun.Çocuğum eğitim alcak da ne olacak,eğitim alcağımda ne olacak veya eğitim vereceğim de ne olacak düşünceleri oldukça biz bu konuları daha çok tartışırız.

Evet arkadaşlar bende eğitime önem verilmediği için başarısız olunduğunu düşünüyorum.Burda suç kimin?Öğretmenin mi,öğrencinin mi yoksa velinin mi?Bu pek de önemli değil.Önemli olan bizim ülkemizde eğitime değer verilmiyor.Eğitimsiz insanlar,okumuş eğitimli insanlardan daha fazla itibar görüyorsa tabiki çocuk okumaya özenmez.Bu konuda da televizyonun çok etkisi var.
   Arkadaşlar bir anımı anlatmak istiyorum.Mesleğimde ilk senemdi.Bir köyde öğretmenlik yapıyordum.O köye etraftaki 14 köyden taşımalı öğrenci geliyordu.Okulumuzda 8 sınıf vardı ama birinci kademede öğrenci sayısı az olduğundan ve yeterli sınıf bulunmadığından birleştirilmiş sınıflıydı.Benim sınıfım 4-5 lerdi.Sınıfımda 5.sınıfta bir erkek öğrencim vardı.Köy çocuğu olmasına rağmen o kadar zekiydi ki,matematik dersinde kalemi eline almadan çoğu problemi çözerdi.Zaten bu öğrencim yazı yazmayı hiç sevmezdi.Matematik defteri tutturmakta zorlanmıştım.Bir gün tüm sınıfa "Büyüyünce hangi mesleği yapmak istiyorsunuz?" diye sordum.Klasik cevaplar geldi çoğundan:Öğretmen,doktor,hemşire.Ama o sınıfın en zeki öğrenci dedi ki:"Ben okumayacağım.Liseyi bitirsem yeter." Neden diye sorduğumda "çünkü liseyi bitirenlere ehliyet veriyorlarmış.Bne soför olacağım.O yüzden daha fazla okumama gerek yok ."dedi. Şaşırıp kalmıştım.Hiç şoför olacağım diyeceği aklıma gelmezdi.Ama nedeni şuydu.Bu öğrenciler taşımalı olarak okula geliyorlardı.Ve okula getiren arabanın şoförünün de gözlerinde öyle önemli yeri vardı ki ,ona özeniyorlardı.Hatta kimi zaman bizim izin vermediğimiz şeyleri şoförleri yapmalarını isteyince bizi değil de şoförü dinliyorlardı.
Biz Türk milleti çocukları kolaycılığa alıştırdığımız için (tüm halkı hatta) çocuklarda okuyup birşeyler başarma gereği hissetmiyorlar.Yıllardır televizyonlardaki şöhret olmayı sağlayan yarışmalar sayesindede insanlar hep kolay yoldan meşhur olup para kazanmak varken ne diye okuyalım diye düşünüyorlar bence.
Lafı biraz fazla uzattım galiba.Ama inanın arkadaşlar bu konuda ben de en az sizin kadar doluyum.

Sude Hocam karneleri vereli bir hafta oldu ama ben yinede cevap vermek istiyorum soruna. Ben karneyi verirken öğrenciden ziyade veliyle kendi notlarımı gördüm. galiba veliyle öğretmen terazide eşit kefelerde duruyor

değerli arkadaşlarım çoklu zeka  kuramını uyguluyorsanız göreceksinzi ki başarısız öğrenci yoktur. sizler neye göre başarılı başarısız kanısına kapılıyorsunuz. saygılarımla

      Arkadaşlar, başarı kavramının ülkemizde yanlış anlaşıldığını doğrusu yanlış vurgulanıyor olduğunu düşünüyorum. Biz öğretmenler için başarı nedir. Okul için başarı nedir. Veli için başarı nedir. meb için başarı nedir.
     Yeni programı eğitimle ilgilenen en üst kadrodan en alt kadroya kadar anlatamamakta mı?  Okul hizmetlisi "sıraların neden böyle yapıyorsun hocam temizlemesi çok zor" diyor. Yan sınıf öğretmeni " ya ders türkçe öğretmen resim yaptırıyo şarkı söyletiyor....."  diyor. Okul yöneticisi "hocam sizin beden eğitimi dün değilmiydi" diyor.  Veli " çoğunun yerine kendisi öğreniyor"  ..Gibi bir yanlış döngü... Keşke meb formalite seminerler yerine yeni programı, yeni yaklaşımları hepimize tam anlamı ile anlatabilseydi yada Programın uygulayıcılarının tam kavraması için neler yapmaları gerektiğini de planlı bir şekilde yürütselerdi.
   Ama ne yapalım bizlerde bildiklerimizi elimizden geldiği kadar belki didişerek " Hocam ders türkçeydi ama öğrenci şiiri  şarkı yapmıştı onu dinliyorduk, yeni yaklaşımda çocuğun yaratıcılığını geliştirme...." açıklamasını  "sınıf müsaitse çocukların birbirini görecek şekilde oturmasının daha uygun olduğunu"  temizlik görevlisine anlatama,-dığım için yıllardır her gitiğim okulda sabah sınıfın sıralarını düzenlemekle sınıf ilkimini oluşturmakla başlıyorum güne. Bazı idarecilere bahçede beden eğitimi değil matematik yaptığımızı anlatıyorum. Biz niye anlatmak zorunda kalıyoruz ki meb verimli seminerler düzenlese il müdürlüklerinden müfettişlerden idareciden  öğretmenden veliye herkesi düzeyli bilgilendirmeye almadığı için değil mi? Bırakmıyoruz.. Öğretmiyorlarsada öğrenmeye çalışıyoruz. Eğitim fakültelerinin çalışmalarını netten takip ediyoruz... sabırla  yol alıyoruz ve  başarısızlık yoktur diyorum; söz alarak konuşmayı, teşekkür etmeyi, pardon demeyi, afdersiniz demeyi, el temizliğini....kitabın değerini...arkadaş insan sevgisini ...ve çok... şey bunlardan her hangi birisi için öğrenci de davranış değişikliği oluşturmuşsak bu başarıdır. Kime göre bana göre...okulun başarı kavramı 2,3,4,5, Olabilir onlar için not ki öyle olmayan çok okul var. Bizler  için düzenli, sevgi dolu saygılı, okula isteyerek geliyor mu,  başarıdır.
   Her öğrencinin kişisel gelişim eğrisi farklıdır, sabırlı olalım; belki mayısta okumaya geçecek okumayı öğrendiğinde herkesten güzel mektup, hikaye şiir yazacak hatta 4. 5. sınıfta en orjinal fikirleri üreten öğrenci o olacak. Belki de seneye herşeyin yeni baştan ele alınması onun için daha hayırlı olcak ki örnekleri çoktur. Tıpta okuyan 4 arkadaşım ki şimdi uzman doktorlar 1. sınıfı ikikere okumuşlardı ilköğretmenliğe başladığımda onların hayatlarını  düşündüm. Bu arada daha hiç öğrenci bırakmadım. Ama eğer çocuk için daha iyi olcaksa bırakılmalı.. Bazı öğretmen arkadaşlar gibi kaliteli sınıf oluşturayım, yavaş öğrenen, problemli çocuklardan kurtulayım yaklaşımını kaldıramıyorum. Keşke eğitim ordumuz hep sizler gibi olsa...Eğitimle ilgileniyor ve bilgileri fikirleri paylaşarak değişimi sağlamaya çalışıyorsunuz bana da çok yardımınız oluyor teşekkürler.

Bence temel sorun suçlu arama mantığımız. Suçlu ararsak her zaman suçlayacak birini bulabiliriz ve başarısızlığın sebebi bu dur deriz. Ancak önemli olan kimin suçlu olduğu değil veya başarısızlığa kimin sebep olduğu değil. Bizim neleri başarmaya hazır olduğumuzdur.
Öğrenci ders mi çalışmıyor ? nasıl çalışmalı?  onu onu nasıl motive edebiliriz bunun üzerine kafa yormalıyız. Veli ilgisiz mi ? onu nasıl ilgili yapabiliriz ? Bunun çaresini düşünürsek başarının yollarını daha kolay bulabileceğimize inanıyorum.