Bir Andı Fakat Bir Ömre Bedeldi.

.......Trafikte ölümcül bir kazayı bir saniye ile atlatmak.

..... Çok hayatî bir sınavın sonucuna bakıldığı an.

Kötü birine verilecek bir cevapla işlerin daha da sarpa saracağını bilmek ve kem sözlere cevap vermeye ramak kalmışken vaz geçme anı.

Uzun süre aramayan bir akrabayla yapılan konuşmaların ilk saniyeleri.

...
...

.......Trafikte ölümcül bir kazayı bir saniye ile atlatmak.

..... Çok hayatî bir sınavın sonucuna bakıldığı an.

Kötü birine verilecek bir cevapla işlerin daha da sarpa saracağını bilmek ve kem sözlere cevap vermeye ramak kalmışken vaz geçme anı.

Uzun süre aramayan bir akrabayla yapılan konuşmaların ilk saniyeleri.

...
...

ben böyle bir kazadan sonra namazı hiç bırakmadım.

ben böyle bir kazadan sonra namazı hiç bırakmadım.

Geçmiş olsun sayın hocam.
1997, 2000 ve 2002 üç ölümcül kaza. Üçünde de burnum bile kanamadı sayın hocam. En büyük fobim trafik kazası.

Sloganım ise;

"Gidilecek yere yavaş gidilirse daha çabuk varılır."

Mesleğe başladığım yıllardı . Tecrübesizlik iste .Okula yeni gelen ve defterini sürekli getirmeyen bir öğrencime "babana söyle de defter alsın " dediğim an ve öğrencimin için için sessizce ağlaması. Babasını 2 ay
 önce kaybettiğini öğrendiğim an. Bir ömre bedel.  Bana ders oldu ve kesinlikle hiçbir öğrencime onu tanımadan özel bir soru sormadım.  Matematik problemlerinde,hayat bilgisinde veya başka bir derste örnek verirken hep bu olay aklıma gelir.Önce öğrencini tanı.

Büyük bir sıkıntıdan kurtulmuş birinin yüzündeki o kısacık süren ilk tebessüm anı.

Evde yalnızken banyoda  çalışan makinenin
Prızi tutusmusĺ.Korkuyla nasıl çektim hatırlamıyorum..

Babası yüksek gerilim hattında tel çekme işi yapan öğrencilerimin; "Babam burada değil, tele gitti." cümlesini söylerken yüzündeki o kısacık süren korku ve endişe anı.

Bir andı fakat bir ömre bedeldi, o göz göze gelişimiz ve sadece o an ile bir ömrü tükettim...

Çocuğumu, kucağıma aldığım ilk an....

Elini tuuttğum andı. Zaman dururdu ,bi kaç defa ancak tutabildim ve ayrıldık 16 yıl oldu hala unutamadım

Ablası yoğun bakımda olan arkadaşımın hastahane koridorunda bir sandalyede yorgunluktan gözleri kapandığında yüzünde gördüğüm ağlama ifadesi. İnsan uyurken de ağlarmış. Bir andı fakat bir ömre bedeldi..

Ölümü bekleyen ve çok ağır hasta olan yakınımızla ayrılırken yapılan o son bakış ve göz göze geliş. Başka fırsat bulamadan da onu kaybetme.

Öfkemizi kontrol ettiğimiz an. O kontrolle tüm sevdiklerimize büyük bir iyilik yapmış oluruz. Bu nedenle bir ömre değil; nice ömürlere bedeldir o kısacık an.

Atamamın yapıldığını öğrendiğim an.