geçmiş zamanlardaki yaşamın zorluklarında bahsetmiş öğretmenim ilk yazısında.adamın biri öğretmenim öğretmeniniz emek vermiş dmekki şuan karşımızda bu kadar güzel kelimeleri bir araya getirip öykü tarzında bir eser meydana getirmişsiniz
Söyledikleriniz hususunda sizde haklısınız hocam.
Elbette emekleri fazla.
Benim burada dikkat çekmek istediğim konu "ben" konusu değil hocam.Belki bizler onlar kadar yokluk çekmedik ama o insanlarla beraber büyüdük.
O yıllarda bizlerin bilgi bakımından çırağı bile olamayacağımız o kadar çok arkadaşlarımız vardı ki
bugün onları sefil, yorgun ve kendinden bi-haber görünce konuyu oraya bağlamak istedim.Örnekleri bugünde var.Bugünün öğrencisi velisi tabir yerinde ise maşallah " cin" gibi.Çocuğunu soruyor ödevini soruyor çalışma va başarı sistemlerini bizimle tartışabiliyor.O zamanlar öyle değildi hocam.Görevini layıkıyla yerine getiren bütün öğretmenlerimin ellerinden öpüyorum, onları tenzih ediyorum...Ama, yıl boyu sınıfta bahçede sürekli gazete okuyan, teneffüs aralığında bile "taş dizen" nice öğretmenlere şahit olduk.
Fakir-fukara çocuğunun imkanı yok ki başka yerden öğrensin.Tek dayanağı öğretmen.O da olmayınca işte bu manzaralar ortaya çıkıyor.Yine söylüyorum o arkadaşlarımıza çook yazık oldu.
Güzel günler sizin olsun.Saygı ve selamlar.
