valla hocam sizi severim.. yalnız bakış acınızı değiştirin bence... geleceğin piskopatı olup olmayacağına şimdiden karar veremeyiz... sevin... en çok sevgiye ihtiyacı var şuan o çocuğun... bazen çocuklar hiç farkına varmayız ama erken büyürler, olgunlaşırlar... anlamaz dediğiniz şeyleri senden benden iyi anlarlar da çaktırmazlar...
onlar hayatın çekirdeği.. herşey içlerinde gizli ... iyilik de kötülük de... ve bir öğretmen böyle durumlarda hayal bile edemeyeceğimiz kadar çok etkili olabiliyor...
sizin o güzel yüreğiniz sarsın yaralarını.. kapatmaz ama iyi gelir emin olun...
sevgiler...
Sabit bir bakış açım yok öğretmenim. Çocuk 3 sene anasınıfına gitmiş ve bu seneyle beraber okuldaki 4. senesi. Çocuğun 4 senede yaptıkları ortada, uzun uzadıya yazmayacağım. Çocuk daha küçükken ana-baba boşanmış. Annede bariz şekilde dengesizlik var ve maalesef bu çocuğa yansıyor. Annesi daha önce de kaçmış ve 2-3 ay sonra geri gelmiş.
Etiketçi bir insan hiç değilim ancak bu çocuğun yanlış bir gelişim göstermemesi için kendime düşen payı elbette ki çok iyi biliyorum.
Ne yapabilirim diye sormaktan kastım, resmi anlamda bu çocukla ilgili neler yapılabileceği... Yoksa gerek sınıf arkadaşlarının gerekse de benim çocuğa karşı davranışlarımızda bir olumsuzluk yok, olamaz da...
Bu arada hoşgeldiniz...