Birleştirilmiş Sınıf Uygulaması Kimi Kandırıyor? Öğretmen Mi ? Öğrenci Mi?

biz öğretmen olarak birseyler öğretiyoruz diye kendimnizi kandırıyoruz çocuklarda herseyi öğreniyoruz diye kendini kandırıyor...

  ek olarak veli de kendini çocuğum okula gidiyor diye kandırıyor...

Kimi kandıracak, tabii ki de beni kandrıyor... Olur mu bu öğrenciler, olur olur diye kendimi kandırıyorum...

müfettişler hariç herkes bi şekilde kandırılıyor... ama onlar bunca yetersiz koşulda merkez başarısı aramaya devam edip, "oooo hocam öğrenci sayısı da az, özel sınıf gibi..."  diyerek bide dalga geçiyorlar...

ayrıca crazyyyyyy öğretmenim tüm dileklerinize gönülden katılıyorum ama " inş. en kısa zamanda kaldırılır"ın yeri bir başka...

Bölge okullarının yaygınlaştırılması en mantıklısı.Böyle devam ederse hem öğretmene,hem öğrenciye hem de devletin kaynaklarına yazık oluyor.

sizi o kadar iyi anlıyorum ki anlatamam

arkadaşlar birleştirilmiş sınıflar sizce anayasaya uygunmu ?

arkadaşlar birleştirilmiş sınıflar sizce anayasaya uygunmu ?

bence değil.öğrencinin elinden eğitim hakkı alınıyor.30 saatte alamadığını 10 satte hatta 6 saatte al diyor.

Bu uygulama herkesi kandırıyor,mağdur ediyor.Yudrt dışında buna gülüyorlar .Ya biz hangi devirdeyiz.

yeter artık ya...bi taarfa cümel yazıdr harf öğret bi tafa çıkarma bi tarafa sıvı ölçüleri... dünyada böyle uygulama başka ülkelerde var mı acaba??

haftanın ilk günü ve çok yoruldum aynı dert bizde de

yeter artık ya...bi taarfa cümel yazıdr harf öğret bi tafa çıkarma bi tarafa sıvı ölçüleri... dünyada böyle uygulama başka ülkelerde var mı acaba??

Bu uygulama herkesi kandırıyor,mağdur ediyor.Yudrt dışında buna gülüyorlar .Ya biz hangi devirdeyiz.

 Biso uygulaması kimseyi kandırmıyor. Ülkemizin ve çoğu ülkelerin kaderi. Köyler var oldukça bisolarda var olacak.Köyler bir ülkenin üretim merkezidir. Bisolar kapanırsa insanlar köyden göçecek ya da köy kaderine terk edilecek okul olmayan köyün ya da bir yerin hali içler acısı olacaktır eminim.Bazı köyler var ki ilçe merkezlerine 30-70km mesafede karda kapanan yollar malesef git gele engel oluyor. Köyler biterse bir ülkenin geleceği de tehlikeye girer.
  M.Kemal ATATÜRK boşuna köylü milletin efendisi dememiştir eminim. Köyde biraz sabır gösterirseniz gerçekten tevekkül edip herşeyi kulak arkası edip işinizle ilgilenirseniz kimseye aldırış etmesseniz kötü niyetlilere sabır derseniz hak edilen saygıyı göreceğinizden eminim. Hem de şehirde görülmeyen bir saygıyı...Bunlar şahsi ve nacizane görüşüm.

 Bisolar ve hangi ülkelerde olduğu hakkında bir yazı:

  Birleştirilmiş sınıflarda öğretim, Türk Milli Eğitim Sistemi’nde eskiden beri uygulanmaktadır. Türkiye’de bu uygulamayı zorunlu kılan üç temel neden vardır. Bunlar; öğrenci sayısının azlığı, öğretmen sayısının azlığı ve derslik sayısının yetersizliğidir. Yaklaşık 17 bin birleştirilmiş sınıflı okulun, 7 500’ünün tek öğretmenli olması, öğrenci sayısının azlığının en önemli neden olduğunu göstermektedir.

 

İstatistiklere göre mevcut ilköğretim okullarının yarısına yakını birleştirilmiş sınıflı okullardır. Bu okullarda görev yapan öğretmen ve öğrenim gören öğrenci sayısı bağımsız sınıflardakilerin yaklaşık  (% 10)’u kadardır.

Türkiye’nin sosyal, ekonomik ve coğrafi koşulları birleştirilmiş sınıflar uygulamasını zorunlu kılmaktadır. Bu nedenle Türkiye’nin tüm illerinde birleştirilmiş sınıf uygulaması yapılan okullar vardır. AB ülkelerinin hemen hepsinde, ABD’de, Japonya ve Kanada gibi pek çok ülkede de birleştirilmiş sınıflar uygulaması yapılmaktadır.

Birleştirilmiş sınıf uygulamasını daha etkili ve verimli duruma getirmek için değişik dönemlerde çalışmalar yapılmış, programlar hazırlanmıştır. 2000–2001 öğretim yılına kadar “Birleştirilmiş Sınıflar Programı” İlkokul (İlköğretim I. Kademe) programı içinde ayrı bir program olarak yer almaktaydı. 2000–2001 öğretim yılından itibaren değişikliğe gidildi.

Talim ve Terbiye Kurulu'nun 18.05.2000 tarih ve 122 sayılı kararıyla 2000–2001 öğretim yılından itibaren uygulamadan kaldırılan programların yerine, müstakil (bağımsız) sınıflarda uygulanan; "fen bilgisi", "sosyal bilgiler" ve "hayat bilgisi" programlarının birleştirilmiş sınıflarda da okutulması kararlaştırıldı. 

Bu uygulama ile,

İlköğretim okullarında aynı programın uygulanması,
Eğitim-öğretimde birlik ve bütünlüğün sağlanması,
İlköğretim okullarında program farklılığından doğan sınıf uyumsuzluklarının ortadan kaldırılması,
Ölçme ve değerlendirmede, üst öğrenime yönlendirmede bütünlüğün sağlanması,  hedeflenmişti.
Yapılandırıcı yaklaşıma göre hazırlanan 2004 İlköğretim Programı (1–5), öğretme-öğrenme süreci ve öğretmenin rollerinde önemli değişiklikler getirmektedir. Çağımızdaki gelişmeler, bireylerin kendilerine aktarılan bilgileri aynen kabullenmeleri ve yönlendirmeyi beklemeleri yerine, bilgiyi yorumlayarak anlamlandırmaları ve yeni bilgiler üretmelerini gerektirmektedir. Bireylerin bilgiyi ezberlemeleri yerine, bilgiyi anlamaları, yorumlamaları, üretmeleri ve bu becerilerini hayat boyu sürdürmeleri beklenmektedir. Konuşan, tartışan, soran, sorgulayan ve analitik düşünen bireylerin yetiştirilmesi hedeflenmektedir.

Yazının tamamını okumak için kaynak :

  [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Zamansız kederlerin ardında bıraktığı küllere aldırmadan yaşama gayretindeyim hayatı. Sistemin 2-5/A olarak birleştirdiği yavruların tek günahı yok diye düşünerek onlara faydalı olmak uğruna kazan gibi olan beynimle, sevda muharebelerinden mağlup ayrılan kalbim arasındaki kabloyu söküp attım. Buz gibi soğuk dağ havasında gökten esen rüzgarın yerdeki buzlara yansıyıp da suratıma tokat misali çarpması bile hoşuma gitti. Yüzüm buz kesene kadar baktım uzaklara..
   Tek tek her öğrencimin baktığı yerden bakmaya çalıştım hayata. Gördüm ki her birinin umudu farklı, beklentisi farklı. Ve ben ne öğretirsem o olacak bu çocuklar. Yakınsam, ağlasam, sızlasam, kimsenin umrunda değilim diye Allah muhafaza boşlasam, yazık olacak şu burnu delik ayakkabıyla karlarda koşan çocuğa.
     Garip bir duygudur birleştirilmiş sınıf öğretmeni olmak. Çoğu zaman mutlusunuzdur aslında lakin bir boş bakar gözleriniz. Anlamlandıramadığınız bir şeyler birikir içinizde. Yakınmalar, sızlanmalar, ah ile vaha bürünmeler çok ama çok normaldir zaten. Benim burada ne işim var sorusu ile bu işte bir adaletsizlik var düşüncesi kol gezer beyninizde. Ve şükür kavramını en iyi algıladığınız yerdesinizdir aslında. Algılamasanız da algılatırlar zamanla. Sen olmasan orayı bekleyecek çok adam var bu ülkede cümlesi de oldukça manidardır. E o zaman bu dünyadaki varlık sebebiniz nedir, bu sefer de bu çıkar karşınıza sorgulamak için.
   Gene de mutluyum ya bugün, olumsuz cümleler kurmayacağım. Hem kaç öğretmen sınıfındaki sobanın üstünde kendisini bekleyen çaya kavuşmanın hazzını yaşamıştır? İki elinin arasında sıkıştırdığı bardakla yüreği ısınmayan öğretmen mesleğinin duygusal boyutlarını eksik yaşamaktadır. Öğretmeniiim bu soba sönmüüüş diyen öğrencisiyle göz göze geldiği zaman o çocuğun gözlerindeki aşkı kaç öğretmen görmüştür. Bir tane öğretmeni vardır işte o çocuğun, sobası da niye sönsündür yahu. Atıp kravatı geriye doğru, baltayı kütüğe Malkoçoğlu edasıyla vurup ahan da kırdık işte odunu a çocuk, haydi gidip yakalım sobamızı tekrar deyince gözleri parlayan çocukla mutlu olunmaz mı??
   Okuldan sonra lojman sobasının üstünde bekleyen kuru fasulye artık pişirilmeye hazırdır. Buz kesen mutfakta yaklaşık 10 dakika vardır yemeği ocağa koymak için. Profesyonel lojman bekçileri bilirler ki en iyi soğuğu unutma yöntemi bağıra bağıra şarkı-türkü söylemektir. Ve çeşmeden akan su artık bulaşık yıkamak için elverişli değildir. Buz ile elini sıvazlamaya benzer, ha dondu ha donacaktır zaten, şimdilik duayla akmaktadır.. Sobanın üstündeki güğüm her daim sıcak olmak zorundadır bu yüzden..
   Güzeldir hayat güzel bakmasını bilene hasılı. Ha elbet olacaktır akşamın karanlığı çöktüğünde bir hüzün, ona da saygı göstermek gerekmektedir. Ertesi gün, daha ertesi gün, en ertesi gün tek başına hayatı yaşayan bir öğretmen ille de yıkılmamak zorundadır..
   Şimdi zaman akşam çayı.. Duman duman bir sigara ve Bir hoş sada dilimde,

      “Bir kızıl goncaya benzer dudağın
      Açılan tek gülüsün sen bu bağın
      Kurulur kalplere sevda otağın
      Kim bilir hangi gönüldür durağın..”

ya çocuğu olanlar... mesela ben. 2,5 yaşında bile değil kızım. egedeyim bir dağın başında. babaannesi  geldi kızıma bakmaya ama çocuk işte bırakmak, ayrılmak istemiyor. her saniyemi istiyor benden haklı olarak. bense okulda işim bitti deyip çıkıp gidemiyorum yanına. dersime girip çıkarım gerisi beni ilgilendirmez diyemiyorum, çocuğa da kıyamıyorum...

ister istemez stres  altında çalışıyorum. aklımın yarısı evde. okulda çocuklara da yetemiyorum doğal olarak o da canımı sıkıyor. tüm bunların üstüne umutluyum, mutluyum diyemiyorum doğrusu...

taşımalı eğitimi yaygınlaştırmak zorundalar. yoksa yazık oluyor çocuklar, çocuklarımıza ve bize...

Zamansız kederlerin ardında bıraktığı küllere aldırmadan yaşama gayretindeyim hayatı. Sistemin 2-5/A olarak birleştirdiği yavruların tek günahı yok diye düşünerek onlara faydalı olmak uğruna kazan gibi olan beynimle, sevda muharebelerinden mağlup ayrılan kalbim arasındaki kabloyu söküp attım. Buz gibi soğuk dağ havasında gökten esen rüzgarın yerdeki buzlara yansıyıp da suratıma tokat misali çarpması bile hoşuma gitti. Yüzüm buz kesene kadar baktım uzaklara..
   Tek tek her öğrencimin baktığı yerden bakmaya çalıştım hayata. Gördüm ki her birinin umudu farklı, beklentisi farklı. Ve ben ne öğretirsem o olacak bu çocuklar. Yakınsam, ağlasam, sızlasam, kimsenin umrunda değilim diye Allah muhafaza boşlasam, yazık olacak şu burnu delik ayakkabıyla karlarda koşan çocuğa.
     Garip bir duygudur birleştirilmiş sınıf öğretmeni olmak. Çoğu zaman mutlusunuzdur aslında lakin bir boş bakar gözleriniz. Anlamlandıramadığınız bir şeyler birikir içinizde. Yakınmalar, sızlanmalar, ah ile vaha bürünmeler çok ama çok normaldir zaten. Benim burada ne işim var sorusu ile bu işte bir adaletsizlik var düşüncesi kol gezer beyninizde. Ve şükür kavramını en iyi algıladığınız yerdesinizdir aslında. Algılamasanız da algılatırlar zamanla. Sen olmasan orayı bekleyecek çok adam var bu ülkede cümlesi de oldukça manidardır. E o zaman bu dünyadaki varlık sebebiniz nedir, bu sefer de bu çıkar karşınıza sorgulamak için.
   Gene de mutluyum ya bugün, olumsuz cümleler kurmayacağım. Hem kaç öğretmen sınıfındaki sobanın üstünde kendisini bekleyen çaya kavuşmanın hazzını yaşamıştır? İki elinin arasında sıkıştırdığı bardakla yüreği ısınmayan öğretmen mesleğinin duygusal boyutlarını eksik yaşamaktadır. Öğretmeniiim bu soba sönmüüüş diyen öğrencisiyle göz göze geldiği zaman o çocuğun gözlerindeki aşkı kaç öğretmen görmüştür. Bir tane öğretmeni vardır işte o çocuğun, sobası da niye sönsündür yahu. Atıp kravatı geriye doğru, baltayı kütüğe Malkoçoğlu edasıyla vurup ahan da kırdık işte odunu a çocuk, haydi gidip yakalım sobamızı tekrar deyince gözleri parlayan çocukla mutlu olunmaz mı??
   Okuldan sonra lojman sobasının üstünde bekleyen kuru fasulye artık pişirilmeye hazırdır. Buz kesen mutfakta yaklaşık 10 dakika vardır yemeği ocağa koymak için. Profesyonel lojman bekçileri bilirler ki en iyi soğuğu unutma yöntemi bağıra bağıra şarkı-türkü söylemektir. Ve çeşmeden akan su artık bulaşık yıkamak için elverişli değildir. Buz ile elini sıvazlamaya benzer, ha dondu ha donacaktır zaten, şimdilik duayla akmaktadır.. Sobanın üstündeki güğüm her daim sıcak olmak zorundadır bu yüzden..
   Güzeldir hayat güzel bakmasını bilene hasılı. Ha elbet olacaktır akşamın karanlığı çöktüğünde bir hüzün, ona da saygı göstermek gerekmektedir. Ertesi gün, daha ertesi gün, en ertesi gün tek başına hayatı yaşayan bir öğretmen ille de yıkılmamak zorundadır..
   Şimdi zaman akşam çayı.. Duman duman bir sigara ve Bir hoş sada dilimde,

      “Bir kızıl goncaya benzer dudağın
      Açılan tek gülüsün sen bu bağın
      Kurulur kalplere sevda otağın
      Kim bilir hangi gönüldür durağın..”

Hocam beni mi anlatmışsınız ne?Bir de bulaşık yıkarken ellerin donarken beni çekiştirip duran oyun oynayalım diyen oğlum var.Öğrencilerle beraber andımızı söylüyor.Daha iki yaşında.Bazen onun bu mahrumiyet bölgesinde yaşamasına üzülürken bazen burada diğer çocuklara göre çokşey öğrendiğini görüyorum.Ama üzüldüğüm eğiimde eşitlik var deniliyor ya işte buralarda onun işlemediği.