Çocuğunuzun Öğretmen Olmasını İster Misiniz?

Eğer çocuğumuza, şu olacaksın veya bu olacaksın dersek, öğretmen olarak, bize yakışmayacağını düşünüyorum. Bence çocuğumuz özgür iradesiyle ne olmak istediğini seçmeli. Biz sadece meslekler hakkında bilgi verebiliriz diye düşünüyorum.

Ben severek yapıyorum.Severek yapacağı her mesleği desteklerim.Bana sorarsa ....herhalde sormaz.Çünkü ben sormamıştım...

Öğretmen olmasını isterim. Ama şu an ticaret üzerinde yoğunlaşıyorum. Ticareti öğrenmesi daha cazip geliyor kazanç bakımından. Manevi olarak düşünürsem öğretmenlik daha ağır basıyor.

Çocuğum eğer öğretmenlik mesleğini yapabileceğini düşünüyorsa ben de isterim.....

saygınlığını yitirmiş bu meslek grubunda çalışmasını istemem hele idareci olmasını hiç istemem

Asla istemem  gençlik yıllarını hiç kimsenin gitmek istemediği,en ücra köşelerde geçirmesini ,her yıl yaptıklarıyla değil yapmadıklarıyla ilgilenen insanlar tarafından denetlenmesini....

Değerli hocam,
Yorgunluktan dolayı da olabilir. Malum yıl sonu geliyor. Denetlemeler başlayacak.
Sıkıntılar büyük. Bir de, çalışılan yerde huzursuz olunması ve öğrenciye ulaşmak istendiği halde(çocuk aklıdır) onun umrunda bile olmaması.
Velilerin, muhtarların kayıtsızlıkları vs. vs.
Tamam da, kimse istemez ise, bu vatan evlatlarına kim öğretmenlik yapacak. Futbol kulübü değil ki, dışarıdan teknik direktör getirir gibi öğretmen getirelim.
urfada hocam, geçen de, hocam sakin olalım ve sayalım.1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 demişti.
Evet öğretmenlerim.Sakin bir şekilde düşünelim ve yazalım.
Kimse öğretmen olmazsa bizim çocuklarımıza kim öğretmenlik yapacak. Kimlere teslim edeceğiz.
Onlar zamanı gelince, bu vatan için gözlerini kırpmadan şehit olacaklar. Biz, bizim çocuklarımız yetiştirmez ve o bilince ulaşmazlarsa, bu ülke için parmaklarını tetiğe sürerlermi.
Hepiniz çok değerli öğretmenlersiniz, hem de hepiniz. 

Varol Konakyanlı hocam.Arkadaşların sıkıntılarına hak vermekle birlikte. sizin görüşlerinize tam olarak katılıyorum.
Biz yapmazsak kim yapacak nasıl yapacak, ne öğretecek, bilemezsiniz. Öğretmenliği bu memleketin sevdalısı insanların yapması gerekir bence de. Tüm olumsuzlara rağmen, tüm haksızlıklara rağmen, inadına, azim ile bu memleketi seven, onun için çaba sarfeden, öğrencisine nasıl para kazanacağını değil bu vatana nasıl hizmet edeceğini öğreten insanların öğretmen olması gerekir.Yani biz olmalıyız yani bizim evlatlarımız olmalılar. 

Ben kendi adıma çocuklarımın,öğretmen olmasını istemezdim

bu şartlarda ne çocuğumun ne de bir arkadaşımın öğretmen olmasını istemem. hak etmedikleri şeylere maruz kalıp aldıkları karara lanet etmektense hiç bu yola başlamasınlar daha iyi .amaç insanlığa faydalı olmaksa bunun tek yolu öğretmenlik değil.
peki siz neden hala öğretmenlik yapıyorsunuz derseniz ben mesleğimi seviyorum. çocuklarla iç içe olmak en büyük mutluluğum. öğretmen olmanın gerektirdiği şartlar ağır. kendinize zaman ayıramıyorsunuz öğretmenlik mesaili bir iş değil. eve gittiğinizde okulda kalmıyor tüm sorunlar. hayatınızın her sn yesini işinizle içi içe geçiriyorsunuz. sonunda öyle bir hal alıyorki kendi çocuğunuza bir damla faydanız dokunmadığını görüyorsunuz. GÖNÜL YARASI filmi bizlerin kaderini anlatan güzel bir fişlm bence. yine de şartlar biraz iyileştirilirse, devlet büyükleri yürüttükleri öğretmei karalama ve halkı öretmene düşman etme kampanyalarına son verirse dünya üzerinde yapılmaya değer ender meseklerden biridir öğretmenlik....

 genellikle tanıdığım  öğretmen arkadaşlarımın anne-babaları öğretmense kendileri de bu mesleği seçiyorlar.Ben ve eşimde  bunlardan birisiyiz ve neden olmasın benim çocuğumunda bu mesleği yapmasını canı gönülden isterim.Ama onu da bu yönde yönlerdirmem,kendi fikrini kendi verip öğretmen olmalı diyorum.

Üniversiteye girerkende öğretmen olmak istemiyordum. Babam  tercih ettirmişti. Kendiside öğretmendir.İş garantisi var diye. 13 yıl oldu. Bu sosyal, ekonomik ve iş ortamını gördükten sonra ben haklıyımışım. Üç kuruşluk adamların elinde oyuncak olduk yıllardır. Ayrıca belirteyim okul birincisi birinin yanlış yönlendirilmesi ve tercih hatasının tipik bir örneğiyim.16 yaşındaki biri ne bilebilirdiki doğruyu yanlışı.Çocuğumun asla öğretmen olmasını istemem. Olmak isterse engel olurum.

hocam bende aynı fikirdeyim.ayrıca çok yıpranıyor insan.fakat kızım öğretmen olabilir.çünkü bayan için en iyi meslek..

Çocuğum olursa büyük ihtimalle kararlarına saygı duyacam çünkü benimkine kimse duymadı.ben mesleğimi öyle çok seviyorum ki kelimelerle tarif edemem ama çocuğum bu kadar zorluk çeksin istemem.
   Artık insanlar aldığın maaş kadar saygı gösteriyorlar.Çocuğum bu kadar ezilmemeli...kardeşim çok istiyor karışmıyorum ama istemediğimide söyledim.
     

Ben çocuğumu hiç zorlamıcam ve neye gerçekten ilgi duyuyorsa ve yeteneği varsa ona yönlendirmeye çalışacağım ve aldığı kararın sonuna kadar arkasında durmaya çalışıcam.ama öğretmen olcaksa illahada seçeneği bu olacaksa sınıf öğretmeni olmasını istemem çünkü birleştirilmiş sınıf Türkiye'de varken onun bu şartlarda kalmasını ve bu koca yükün altında ezilmesini istemem......

Çocuğumun öğretmen olmasını çok isterim. Hem de ilk görevine köyde başlamasını daha çok isterim. Neden mi ? Çünkü insan zorlukları görmeyince rahat günlerinin kıymetini bilmiyor.
 **Kızım da bilsin hayatın çok kolay olmadığını
**Merdivenin ilk basamağından kendi çabalarıyla ve bunun tadına vara vara çıkmanın ne olduğunu
**Yüzleri kirli ama gönülleri tertemiz, öğretmen sevgisiyle yanan masum köy çocuklarının çıkarsız sevgilerini(Tabi kızım öğretmen olana kadar hala toplumumuzda masum sevgi kalırsa)
**Ben de bir zamanlar.... diye başlayan ve kötü anıların unutulup güzel anılarını çocuklarına anlatabilmesi için inşallah kızlrım öğretmen olur...

ben öğretmen olduğum için hiç pişman değilim ayrıca çok kutsal bir görevi üstlenmiş bulunmaktayız.çocuğumunda benim gibi öğretmen olmasını elbette çok isterim daha iyi koşullar sağlanırsa tabi...