''eğer'' Değil, ''çünkü'' Değil, ''rağmen'' Sevin

 O kadar ince çizgilerde yaşıyoruz ki, Ölüm mutluluktan daha yakın... Öyle şeylere bel bağlıyoruz ki, Onların sahibi biz değiliz.. .O kadar köle ruhluyuz ki, Ruhumuzu bedenden azada cesaretimiz yok... Öyle sevme özürlüyüz ki, Kendimizi bile sevmiyoruz...Ve o kadar gururluyuz ki, Bunların hiçbirini kabul etmiyoruz....

çok güzeldi teşekkürler,herkesin rağmen sevgiyi bulmasını dilerim

güzelll

Ağlama Leylâ, mecnûn etme kendini...Dökme gözyaşını, gözümden düşüyorsun..!Delme dağları Ferhât..!Bu şirinlik kime..!? Yokluk madeninde,varlık mı arıyorsun? Kerem et Kerem’e Yâ Râbb..! Âşkın aslını göster...Her yan Züleyhâ dolu...Yusuf olmak; yürek ister...!!!

İnsan sevdiğini  herşeyiyle beyninde kabulleniyorsa, sevgisi ne kadar ağır olsada omzu ve kalbi o yükü taşıyacaktır, herşeye rağmen....

"Eğer" severse "Çünkü" seversin.

sen yine de "Rağmen" sev...

O kadar ince çizgilerde yaşıyoruz ki, Ölüm mutluluktan daha yakın... Öyle şeylere bel bağlıyoruz ki, Onların sahibi biz değiliz.. .O kadar köle ruhluyuz ki, Ruhumuzu bedenden azada cesaretimiz yok... Öyle sevme özürlüyüz ki, Kendimizi bile sevmiyoruz...Ve o kadar gururluyuz ki, Bunların hiçbirini kabul etmiyoruz....

kesinlikle...

O kadar ince çizgilerde yaşıyoruz ki, Ölüm mutluluktan daha yakın... Öyle şeylere bel bağlıyoruz ki, Onların sahibi biz değiliz.. .O kadar köle ruhluyuz ki, Ruhumuzu bedenden azada cesaretimiz yok... Öyle sevme özürlüyüz ki, Kendimizi bile sevmiyoruz...Ve o kadar gururluyuz ki, Bunların hiçbirini kabul etmiyoruz....

İşte bu güzeldi öğretmenim

Ne güzel anlatılmış.Bunun için vermeli insan mücadelesini.Değilllere çünkülere inat her şeye rağmenle sevmeli.

herseye ragmen sevmeli ama keske de dememeli...

her şeye rağmen sevmek güzel..yapabiliyorsan...

Herşeye rağmen nefesimizi Yüce Rabbimizin uğruna alıp vermek güzel.

Özetle,
"Gerçek sevgi iyilik görünce artmayan, kötülük görünce de eksilmeyen sevgidir."
Gerçek sevgi, "Hoştur bana senden gelen, ya gonca gül yahut diken."diyebilmektir.
Bunlar gibi nicesi bizim insanımızda olan ama üstü tozlanmış değerler değil mi?

seven insan herşeye rğmen onun hatalarını kapatan..ve onuniçin kendinden taviz veren insandıırr....ve her türlü  olmsuzluklara 'rağmenn'' vazgeçmeyendir...