Eskiden...

eskiden beni bekleyen bir gençlik vardı..şimdi ise beni bekleyen bir ihtiyarlık..

İhtiyarlığı düşünmek için çok gençsiniz öğretmenim.

Eskiden sökükler tamir edilirken aslında dikilen yürektikilermiş..

Eskiden hasta olduğun zaman bir tas çorba getirenin olurdu.

Eskiden Osmanlıda halk evlerin duvarlarına;
"Ya Malikül Mülk" yazarlardı.
"Ey Allah’ım bütün mülk senindir.
Ben kapının bir kölesiyim,
Her şey senden, benim aslında hiç bir şeyim yok."
Manasına gelirdi...

eskiden  ortalama çalışan biri birşeyler olabiliyordu..
  liseden arkadaşlar..biri milletvekili olmuş şaşırmadım :)yalnız çift dikiş giden hakim olmuş,ona şaşırdım,kültürlü değişik bir çocuktu,ama dersle ilgisi yoktu...sıra arkadaşım avukat olmuş...edebiyat(tm)sınıfıydıK
sınıfın yarısı çift dikişlilerdi.Ve o sınıftan çıkanlar...şimdi en iyisi
olmak zorunda çocuklar...

Eskiden mutluluğum vardı

Hani adamların ADAM gibi ADAM, KADIN'ların o adamların hanımefendisi olduğu günlerdi o günler.
Ve sevgilinin akşam iş dönüşü camda yollarını beklemek kadar değerliydi, bekleyenin saçlarını ilmek ilmek örmek.
Belki çok kez tekrarlamazlardı sevgi cümlelerini ama, o birbirine gülen yüzlerinden hiç düşmezdi "iyi ki varsın" ifadesi.
Ne zorlu hayat şartlarına yenik düşerlerdi, ne de birlikteyken mutsuzluğun onlar için yoktu bahanesi. İşte böyleydi eski zamanların sevgisi, bir yastıkta bir ömür geçirmek için söz verip,
o söze ve o yüreğe sadık kalanların hikayesi.

Eskiden sokağımızda çeşme,
Komşuya selam,
Dosta vefa vardı.
Küçükler sevilir, büyüklere saygı duyulurdu.
Evimizin baş köşesinde ise;
İnsanlık bulunurdu...

Milli ve manevi değerlere daha fazla saygı vardı.
Herkes herşeyden anlamaz, herkes herşeyi hoyratça kullanmazdı.

eskiden azdık,özdük,
Şimdi yalnızca söz olduk

Eskiden sadece mevsim soğuktu ;
Şimdi ;
Mevsim soğuk..
Taş duvar soğuk..
İnsanlar soğuk..
Sevdalar bile soğuk..
Yok yok, kış bize göre değil Azizim.!
Üşüyünce yüreğimiz hasta oluyor bizim,
Nezle gözümüze vuruyor ..

eskiden bayram gibi bayramdi.

eskiden değer verilirdi

evler dar gönüller genişti şimdi ise gönüller dar, evler geniş ...

Eskiden Osmanlıda halk evlerin duvarlarına;
"Ya Malikül Mülk" yazarlardı.
"Ey Allah’ım bütün mülk senindir.
Ben kapının bir kölesiyim,
Her şey senden, benim aslında hiç bir şeyim yok."
Manasına gelirdi...