Eskiden - Şimdi

Eskiden memlekete gidince annem kapıyı açardı şimdi annem yok.

 

Şehir kültüründen yalıtılmış uzak köylerde az da olsa  hala böyle 

1-Cümlenin ilk harfi büyük yazılır.
2-Ali özel isimdir.
3-Cümle anlam batımından tamalanmış ise  (.) koyulur.
4-Öğretmen misin?

Guzel yakalamışsınız. Ama keşke daha edebi ve saygılı bir biçimde bitirseydiniz.
Daha makbule geçerdi.

Eskiden bize küçücük birşey alınsa dünyalar bizim olurdu,şimdi çocuklarımıza al al yine mutsuzlar,yine doyumsuz.

Eskiden yaşadığımızı hissediyorduk...Şimdi ise zannediyoruz...

Eskiden saçlarım vardı şimdi hızla terkediyorlar beni!!!

Her gün bir yerden göçmek ne iyi
Her gün bir yere konmak ne güzel
Bulanmadan, donmadan akmak, ne hoş!
Dünle beraber gitti cancağzım,
Ne kadar söz varsa düne ait
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım

Demiş Mevlana. Eskiye özlem neden vardır insanda? Gidişatın kötüden betere gidişi mi evvel olanı güzel gösteren? yoksa müflis tüccarlar gibi eski defterleri mi karıştırıyoruz? "İnsanın yaşlandığını anlamanın yolu.." diyor bir yazar; "... eğer dünden bahsediyorsa yaşlanmıştır, yarından bahsediyorsa gençtir...."

Bu mudur gerçekten? Bize öğretilen insanın ve insanlığın, ilk insandan itibaren bir tekamül içerisinde bulunduğu.. Yani ilkelden gelişmişe doğru bir çizgi izliyoruz ilk atamızdan beri.. Madem bir tekamül söz konusu geride olanı, ilkel, yani gelişmemiş olanı neden özleriz?

Eskiden Saygı Sevgi Vardı. Şimdi Saygısızlığın Adı Öz Güven Oldu.

Eskiden Saygı Sevgi Vardı. Şimdi Saygısızlığın Adı Öz Güven Oldu.

Büyüyünce bu çocukların büyük bir özgüvenle nasıl ortalığı yakıp yıktığını göreceğiz.

Eskiden bilgisayar yoktu. Şimdi buraya  derdimizi yazıyoruz. Eskiden arabalarda klima yoktu şimdiden dijital hatta koltuklar ısıtmalı. Hem şikayet ediyor hem de vazgeçmiyoruz.

Eskiden cumartesi çok  güzel geçerdi.

Eskiden cumartesi günleri yarım gün okula giderdik. Siyah renk önlük giyerdik.

Eskiden HAYAT dediğimiz her evin bahçesi vardı. Şimdi ise her yer beton yığını.

Eskiden çocuk denilince toz toprakta oynayan kişiler akla gelirdi. Şimdi çocuk denilince evden çıkmayan, beton yığınlarında tıkanıp kalan ve elleri annelerinin ve babalarının elini hiç bırakmayan bağlı kişiler olmaya başladı.