Ne kadar ilginç bir mesleği icra ediyoruz.
An geliyor dünya üzerimize geliyor zannediyoruz. Stres o kadar yoğun oluyor ki hiçbir şeyin anlamı kalmıyor. Kendimizi robot zannediyoruz. Her şey rutin işlerden oluşuyor, değişik bir şey yok.
Ama hep böyle değil şükür. An geliyor verdiğimizi öğrenince öğrencimiz gidiyor stresin büyük bir bölümü. Ya da iyi bir davranışına şahit olursak öğrencimizin, hüznümüz mutluluğa dönüşüveriyor.
Demekki denge meselesi. Doğal hayatın akışında stres de olacak neşe de. Asıl sorun şu galiba: Stresin faturası biraz ağır oluyor galiba.
Yine de her şeye rağmen iyi ki öğretmeniz.
Sağlık, huzur ve mutluluğunuzun daim olduğu bir akşamınızın olması temennilerimle
Hayırlı akşamlar.
İnsan emeğinin karşılığını o miniciklerden görünce ne stres kalıyor ne yorgunluk.Çok bilirim bir ogrenciye kizmamak için kendimi sıkarken bir anda aferin harikasin derken şasirdigim zamanlari🙃
