Hasret Kalmak

Maskesiz dost, arkadaş görmeye

Dogal ortama

maskesiz özgürce dolaşmaya ve derin saatlerce süren bir uykuya

tokalaşmaya

Hastalık korkusu olmadan yaşamaya...

Ailemize,sohbet edecek konu komşuya
😔😔🙁🙁

Kahvede 101 oynamaya, halı sahaya... 😔

Yıllardır memleketten ayrıyım, sınıfçı olunca da gitmek hayal tabii. Aileme hasret kaldım. Sevinçlerine, üzüntülerine yüz yüze eşlik etmeye hasret kaldım. Yazın 2 ay ne yazık ki yetmiyor.

Telefon çaldığında ekranda arayan kişi olarak “ baba” yazısını görmeye...

deliksiz uykulara...

Maskesiz, mesafesiz günlere...

Emin olmak, kesinlik duygusu ile güvenle hareket edebilmek.Yarın ne olacağımızı bilemiyoruz hayat böyle evet ama bu kadar da zor değildi önceden, iyiyi kötüyü , olanı biteni anlardık az çok..

Uzaktan eğitim mi, okulda devam mı?
Öksürdüm korona mı, değil mi ?
Aşı olsam mı yoksa olmamak iyi karar mıydı? Zaten yok.
Bu virüs nereden musallat oldu başımıza?
Şimdi bu haber, şu bilgi doğru mu yalan mı?
Ne zaman bitecek bu salgın?
....
Hasret kaldım "emin olma" duygusuna.

Öğretmenler günü sınıf kutlamasına hasret kaldık.. çok eğlenceli , coşkulu , sacın üç ayağıyla birlikte olmak... Ahhhh ahhhh

Doğal hayata

Deniz...