ben artık şöyle bir yol deniyorum en azından okumaya niyeti merakı olan çocuklarda bunu sezdim..önceki grup harflerle ilgili küçük metinlerin cümlelerin olduğu kitaplardan birkaç tanesini sınıfa getiriyorum o gün kim uslu durduysa derse katıldıysa ona bu kitabı vericem okuyacak sonra da yarın getircek diye...geçen hafta denemiştim ancak okumaya niyeti olanlar da zaten ilerlme oldu ama olmayanlarda ise henüz bi tık göremedik...hepsine tek tek okutmam imkansız ama gördüm ki okyan kendini fark ettiriyor en azından birleştirmeleri artık rahat yapıyor ....bugün birkaç öğrencime okuma yaptırayım dedim inanır mısınız tek bir kelimeyi 10 dakikada ancak okutabildim... bunun gibi öğrenci dostlar başına diyeyim mi
yok yok demiyeyim beddua gibi olur sanki
nerdeyse öte dünyaya göçecektim o kenan ismini okutmak için...neyse ben de taktikler bitmez ya bu çocuklar okuyacak ya da bu diyardan gidecekler
dermişim
bende çok kötü bir huy vardır birşeye inat ettim mi elimden ancak ben istersem kurtulunur...ben inat ettim bu yaşı küçük ve algılamada sorun olan birkaç öğrencim dışındakiler dınıfın hepsini okutacağım...ya olacak ya da o la cak
bugün bir değişiklik yapıp bilgisyar sınıfını da ele geçirdim zorla
sırf biraz değişiklik olsun çocuklar belki merak eder de az da olsa okurlar diye...ama nafile çocuğa projeksiyonda ders anlatıyoruz çocuk orda arkadaşıyla sandalye savaşı yapıyor...normalde bir çocuk televizyon olsa renkli renkli olsa bunları yapar mı ?yapmaz ama benim çocuklar da merak duygusu bile körelmiş...dedim ya hayatımda bu yıl ki kadar merak etmeyen bir sınıf daha görmedim...birinci sınıf en zevkli sınıftır hep derim hep de okutttum okutmaya da devam edicem...ama bazen insana öyle bir öğrenci grubu denk geliyor ki canından bezdiriyor(yanlış anlamayın canımdan bezmedim henüz
ama şu da bir gerçek böyle sorunlu sınıflarda öğretmen çooooooooook yıpranıyor ve böyle yıpranan öğretmene bence 10 yıl boyunca birinci sınıf vermemek lazım gelir....yani bir öğretmen hayatı boyunca en fazla 2 defa 1.sınıfı okutsa uygundur...ben 8.yılımdayım ama 5.defadır okutuyorum hiç bu kadar yorulduğumu hatırlamadım...
yarın bugünkü gibi olurlarsa bu çocuklar onlara cheki chen filmini hatırlatıcam artık
gözünü seveyim bizim zamanımızdaki, öğretmenlerimizin keşke iki tokat fazladan bana vursalardı diyorum....neysene yarın ola hayrola diyelim artık...
