Arkadaşlar sabrımın son noktalarındayım ve çok çok değiştiğimin de farkındayım. Eskiden yazamayan çocuğa kızmıyordum ama artık tahammülüm kalmadı. Havanda su dövüyorum sanki ha bire. Asker öğretmenken 1leri okuturken müfettiş demişti ki dikte ettireceğin metni ilk önce tahtaya yaz, çocuklardan en az 10 tanesi okusun. Sonra tahtayı sil defterleri çıkarttır ve aynı metni dikte et. Gerçekten de faydasını görmüştüm bunu uygulayacağım. Bir de o zaman denediğim ve olumlu sonuç aldığım bir başka yöntem şuydu.
Mesela k sesindesiniz:
Kemal ........nar......... al.
Kemal ........armut..... al.
Kemal ..........kek...... al.
Kemal .......kutu ......... al.
gibi özne ve fiil sabit olmak üzere tümleç kısmına değişen kelimelerle dikte yaptırmak. Hem kısa sürede çok fazla cümle üretip yazabiliyorduk, hem çocukta cümle mantığı gelişiyordu, hem de yeni öğrenilen kelimeler yazılıyordu.
Bugün şunu farkettim mesela ta hecesini parmağı ileri uzatarak uzağı göstermek şeklinde drama ettirmiştim. Orta derecede olan bir öğrencime tahtada tara yazdırdım. Ta yazarken hemen parmağını ileri uzattı ve pat diye yazdı. Yani kelimeler kavratılırken görseller kullanmak ve dramatize etmek kelimenin ya da hecenin ya da harfin yazımının hatırlanması açısından çok yararlı oluyor.
Aslında işin mantığı kelimeleri sesle hafızaya kalıcı olarak kaydedebilmekte. Çocuklar ela yı lale yi niye şu an zorlanmadan yazıyor çünkü onlarla yüzlerce kez karşılaştılar ve ses ile şablonu beyinlerine kaydettiler. Şu an yapmamız gereken birleştirme mantığını tam oturtamamış öğrencilere yeni öğrenilen seslerle ilgili çok kullanılacak 10-15 kelimeyi görselle-drama ile hafızasına kazımak. Başka çaremiz yok şu an için.
Bz ndn hrf eksk oldğ hlde bu cmleyi dğru okuyblyruz çnk klme şablonları hfzamızda
Kötü ve orta halli çocuklarda şu sıkıntılı günler için bunu başarmalıyız. Mantık zaten zamanla oturacak.
