Zeka problemi olan 3 öğrencim var. Bu beni sıkıntıya sokuyor. Bir tanesi tuvalet eğitimini 1. sınıfa başlayınca aldı. 1. sınıfa kadar altı bağlanıyordu. o, ö, e gibi harfleri yazabiliyor diğer harflerde başarısız. Hatırlayabiliyor ki bu bana ümit veriyor.20ye kadar sayabiliyor. Bir öğrencim de aşırı derece de dikkat eksikliği var ve anne babası da normal değil. Ablası da aynı şekilde okuma yazmayı çok zor öğrendi. Yeni yeni harfleri doğru yazmaya başladı. Ama hatırlama malesef sıfır. e'ye 1 diyor 4'e t diyor o derece. 1 öğrencim de geleli 2 hafta oldu, şu an hala kayıtsız. Annesi babası boşanmak üzere. Daha önce açık kalp ameliyatı ve bir çok ameliyat geçirmiş. Salyasına sahip olamıyor. Kolu ve parmakları incecik. Parmakları spastik bir insanın parmakları gibi yamuk, düz durmuyor. Bir soruya verdiği tepki çok geç. Mesela sınıfça sayma yaptığımızda devamlı 1 sayı geriden geliyor, kesinlikle ayak uyduramıyor. Derste devamlı geziniyor. Kızsam ağlıyor, arkadaşları dokunsa bağıra bağıra ağlıyor, zaten hergün mutlaka ağlıyor. Diğer arkadaşları onu kabullenemedi, geziniyor gidip defterlerini, kitaplarını karalıyor bu seferde diğer öğrenciler onu itekliyor, vuruyor. Tepkileri anormal, sevinirken bile sağa sola tekme atıyor. Tek olumlu özelliği 20ye kadar ezbere sayabiliyor. Derslerde ona oyun hamuru veriyorum, boyama sayfası veriyorum 5 dk sonra boyama sayfasını yırtıyor. Oyun hamurunu getirip masama koyuyor.
............................. ..........
Bu tür çocuklar için ayrı eğitim programı, özel sınıflar, gerektiği kadar işin uzmanı eğitmenler, çünkü bu işin normal sınıf içinde sınıf öğretmenine bırakılması bana göre hiç doğru değil. Kaynaştırma, bireysel eğitim v.s hepsi hikaye, toplum ve devlet bu çocuğumuzu ya eğitecek- ya eğitecek başka yolu yok. Bunlar da insan, sadece biraz özeller, kırılgan ve ilgiye, sevgiye, iyi düzenlenmiş bilinçli eğitime ihtiyaçları var.
İşin maliyeti belki sıkıntıdır. Ancak ailenin, öğretmenin çaresiz kaldığı durumlarda, sonuçlar hiçkimseye yaramıyor, en çok zarar gören çocuğun kendisi. Çok özel eğitime ihtiyacı var belki, normal eğitime kaynaştırarak daha da köreltiyoruz. Şimdi düşünmek lazım, yapamayan, aynı olamayan bir çocuğun suçu ne... Garibim ne yapsın, orayı burayı tekmeleyerek kendini kabul ettirmeye çalışıyor iç güdüsel olarak. Bunda; bizler de suçlu değil belki ama donanımsızız bir bakıma. Her düzeydeki çocuklara çare olmamızın beklentisi çok da doğru ve bilinçli değil vede haksızlık; hem öğretmene, aileye ve en önemlisi de yavrucağa.
Hızlandırılmış eğitim anlayışı bu tür özel ilgiye ihtiyaç duyan çocuklara uygun değil. Ruhen erken olgunlaşan bir nesil yetişiyor.
Öğretim işi gereğinden fazla abartılıyor. Temel insani değerler yerleşmeden çocuk kendini üniversitede buluyor.
*Hıza ayak uyduramayan kenara çekilmek zorunda, fizik kanunu. Ama insan fizik, mizik dinlemez, içgüdüsel yapısı gereği en uygun iletişim yolunu bulur ve ısrar eder..anlayana...
