sizde haklısınız tabi ayçe hocam.rastgele tercih yapıyoruz okulları tanımadan.ama karsın köyüde sıktı 3 yıldır.istanbul olursa karşılaşacağım zorlukların farkındayım aslında ama yinede olmasını isterim istanbulun.
burda bir eviniz varsa kalacağınız,okul eve yakın olma lüksü olursa ne ala.ama birde tersini düşünün :EV YOK,KİRA VAR.okul uzak yol,yol parası var.evden adım attığınız an para başlar.okul uzaksa bir de öğle yemeği sorunu.bir bakarsınız ki elinize almadan uçmuş aldığımız üç kuruş maaş.hele hele tek maaş çalışan (İSATANBUL DA)öğretmen arkadaşlar . yavaş yavaş sağlık sorunları başlar.inanın çok zor olur.belki bulunduğunuz yer sıktı ama buranın şartları inanın ordan daha zor olur.oralarda sevildiyseniz ve belli bir çevreniz olduysa saygı görürzünüz.ama maalesef istanbul da o da yok.oukldan çıkınca kimse tanımaz sizi.o kalabalıkta ve çarkların arasında ezilen bir insan olursunuz hepsi bu.arkadaşlıklar çok yerde yüzeyseldir,günlüktür.ama o sıkıldığınız köyde ve çevresinde edindiğiniz arakadaşlık hep kalıcı olur.işte asıl aranan onlar olur.biliyorum çünkü ben de üç yıl köy öğretmenliği yaptım.halen daha ordaki insanlarla görüşürüm.ve orayı tüm zorluklarına rağmen özlerim o köy çocuklarını.öğretmenliği orda yaşamışım mesleğin zevkini orda tatmışım.eş durumu olunca zorunlu geldim hiç alışamadığım bu yere.ve bir daha gidemdim.onbeş yıl oldu.ama halen daha ilk yıllarım derim.hayırlısı be öğretmenim.tabii sizlerde şehirlerde çalışmak istersiniz.hakkınız.haklısını
z.kınamam sizleri.ama bazı gerçekleri nacizade anlatmak istedim sadece.benim şimdi hedfte oğluma anadolu da bulunan anadolu ve fen liselerini yazdırıp o bahane ile burayı terk etmek var.hepinize kolay gelsin.sevgiler ve başarılar öğretmenim.geleceğiniz güzelolsun,yüreğiniz şen olsun hoşçakalın.
