İyiki Öğretmenim Dedirten Şeyler...

Uç aylık acemi birliğinden er öğretmen olarak dağıtıma çıktığımda demiştim "İyi ki öğretmen olmuşum" diye.

Başka bir meslek de bu kadar mutlu olabilir miydim, sanırım hayır.

Sevgi dilim dokunmaktır benim ve sevgi dilimi kullandığım, sınırsız sarıldığım, öptüğüm çiçeklerim,
Sınavlardan geçtiğim dönemlerde bana ilaç gibi gelen, yüreğime dokunan cennet yüzlülerim,
Yanlarında şımardığım ve hep çocuk olarak kaldığım küçük hanım ve beylerim,

Olmazlarsa, olmaz ki...

Norm fazlası nam-ı diğer depo öğretmen olarak çalıştığım okulda özel eğitim sınıfına vermişlerdi. zihinsel engelli bir öğrenci her sabah sırada iken beni görünce sırayı bırakır gelir sarılırdı. Böyle bir sevgi ve mutluluk her meslekte yaşanmaz ki...

Başka hiçbir meslekte insan,  kendisiyle hiçbir bağı olmayan çocukları kendi evladı gibi sevemez.

Çocukluğum,geleceğim için bir tuğla koyabilmek ne büyük mutluluk.Köprüler kurabilmek ne güzel.Köprü olabilmek  ne güzel..

Fotoğraftaki öğretmen, kanser hastalığına yakalanan öğrencisi için her gün okuldan sonra hastaneye gelip o günkü dersini anlatıyor.

Bu fotoğraftaki öğretmen mi!!

Bugün imam olan bir hemşehrimi ziyarete gittim. Camide çocuklarla ders yapıyormuş. 3 çocuğu cüzden, 1 çocuğu da Kur'an'dan okuttum. Tatilleri hiç sevmiyorum. Çocuklarla ilgilenmek çok iyi geldi. Onlarla konuşmak ilaç gibi geliyor bana.
Açılsın artık okullar.

20 yıl önce mezun ettigim öğrencilerimin arayıp sorması.

Ailemde farklı meslekler olmasına rağmen en fazla bana değer verildiğini hissetmem " iyi ki öğretmen olmuşum" dedirtiyor bana.

İyi ki harita teknikeri olarak devam etmemişim hayata.
En sevdiğim işmiş meğersem ÖĞRETMENLİK. Başka hiçbir meslekte bu kadar mutlu olamazdım. Öğrencilerin o sevgi, saygı dolu bakışları başka nerede var.

Bir de MATEMATİK olsaydı branşım, ne güzel olurdu.

Bayramın  ikinci günü birinci sınıfta okutup sınıf tekrarına bıraktığım iki öğrencim geldi ziyaretime.Öyle içten ve saygılılar.Evlenseler de benimle sıkıntılarını paylaşabiliyorlar.
Yüreklere dokunablmek ne güzel şey..

 Önceki yillarda mezun ettigim ,meslektasim olan (ve diğer mesleklerde ki ) öğrencilerimin arayıp sorması.
İyi ki "öğretmen olmuşum" dedirtiyor bana.

Fotoğraftaki öğretmen, kanser hastalığına yakalanan öğrencisi için her gün okuldan sonra hastaneye gelip o günkü dersini anlatıyor.

öğretmen ise gerçekten vahim.sakalli hiç yakışmamış yakıştıramadım.(benim görüşüm.) Eğer öğretmen ise de yaptığı davranış elbet güzel.ama öğretmenin toplum içinde böyle olmamış gerektiğini düşünüyorum

Bazı   anlar vardır öğrencinle bam telini sızlatan .İşte o  an  bir yararın olmuşsa  hiçbir maddi güç yetmez o mutluluğa.Çok şükür olduğuma olabildiğime.