"Ne mânâsız şey?.. ne diye gidiyorsun sanki?" diye söyleniyordu.
-Asıl sen gidiyorsun, ben daha buradayım, dedim.
Bu sözümü fark etmemiş göründü. Kolumdan tuttu.
-Raif... şimdi ben gidiyorum, dedi.
-Evet... biliyorum!
Trenin hareket saati gelmişti. bir memur vagon kapısını örtüyordu. Maria puder merdiven basamağına atladı, sonra bana eğilerek, yavaş bir sesle, fakat tane tane:
-Şimdi ben gidiyorum. fakat ne zaman çağırsan gelirim, dedi.
Evvela ne demek istediğini anlamadım. O da bir an durdu ve ilave etti:
-Nereye çağırırsan gelirim!"
Sebahattin Ali / Kürk Mantolu Madonna
sayfa 140
