Her gün yorgun uyanıyorum. Gün içinde de aynı. Ülkemin durumuna üzülüyorum. Çocuklarım için üzülüyorum. Işimi yeterince iyi yapamamanın yükü altında eziliyorum.
Bitsin artık diyorum. Her yönüyle bitsin. Akşama kadar evimden çıkmadığım günde bile gidip defalarca elimi yıkama dürtüsü var.
Her gün verilen rakamların gitgide sıradanlaşmasından rahatsız oluyorum. Giden 32 can haberi duyup "dünden az" diye yorum yapmanın vicdan azabını duyuyorum.
Ve bitsin artık diyorum.
Rabbim yar ve yardımcımız olsun.
Aynı duygular içerisindeyim öğretmenim. İnşallah en kısa zamanda biter.
Ramazan ayları yaz aylarına denk geldiği zamanlarda, tıpkı buna benzer yaşar, hiç dışarı çıkmaz, evde vakit geçirirdim. Bu 15 gün bana oldu 5 ramazan. Geçmiyor, bitmiyor. Evde otururken, stresten başka hastalıklarla boğuşmaktan korkuyorum. Midem yanıyor her gün. Gerçi bizimki devede kulak, ne dertleri olan insanlar var ama işte...
