Köy Hayatı Bizi Asosyalleştirdi Mi?

Ben 3 Yıl Köyde Kaldım Ve İlk Zamanlar Güzel Geliyordu.daha Önce Hiç Köy Görmemenin Verdiği Heyecanla Gezip Dolaşmaya Çalışıyordum.daha Sonra Dedikodular Falan Derken Evimde Oturmayı Öğrendim.internet Yok Tel Çekmez Düşünün Artık.şehre Geldiğimde Herkes Üstüme Geliyor Gibi Geliyordu.yine De Orada Hayatı Öğrendiğimi ,insanların Asıl Yüzlerini Tanıyabilmeyi Öğrendim

arkadaşlar bugün kendime uzaktan bakmayı denedim. okuldan geldiğim gibi kendimi bilgisayar başında buluyorum. bir süre sonra kalkıyorum yemek çay vs yine aynı yerdeyim: bilgisayarda... eskiye nazaran daha az konuşuyorum...dışarı çıksam gidecek bir yer yok(dağları seyrediyorum bol bol) günlerce elektrik yok...inanın bu durumdan o kadar rahatsız oluyorum ki...özellikle bilgisayarla aramızda gelişen bağdan...bazen açmıyım diyorum ama yine de çekiyor beni...yaz tatilinde memlekete gittiğimde hiç aklıma bile gelmiyor...ama köy hayatının etkilerini devam ediyor tabii ki:elektrik kesilecekmiş gibi el feneriyle dolaşmak...trafiğe çıktığında ve kalabalık yerlerde müthiş bir gerilim duygusu yaşamak...
sanırım köyün etkisinden çıkmak bir hayli zor olacak!!!!

öğretmenim yazdıklarınıza katılıyorum.bazen benim de aklımdan gecmiyor değil..gecen sene internette yoktu..bu sene internet var bari de vakit geciyor..

Köy hayatındaki akşamlar beni asosyallaştırdı. Bütün akşam net, cumartesi-pazar net. YETERRRRRR:)

Ben de köyde görev yaparken zorlandım çünkü meslek hayatıma başlayıncaya kadar hiç köy hayatı yaşamamış,görmemiştim...Bence yaşadığımız yer de çok önemli adapte  olmakta...

birazcık

bilgisayar başında olduktan sonra yerleşim yerinin adı önemli değil.
hepsi aynı yani

eskiden yeni film çıktımı iklgidenlerdendim tiyaroya oyun gelmiş hemen ordaydık ama şimdi filmlerin isimlerini ve yorumlarını nette görmekle yetiniyoruz arkadaşlarımıda tabi

Teknolojiyi yakından takip eden birisi olarak, ilk görev yerimin internetsiz ve cep telefonu çekmeyen, ulaşımı olmayan bir köy olması beni çok sarstı. Köydeki gençlerin de çalışmak için kente gitmi olmaları beni neredeyse yalnız bıraktı.
üstelik tek öğretmendim.
Ve ister istemez asosyal bir hayatım olmaya başları.

özellikle tek öğretmen olunca daha da asosyalleşiyor insan.
köylü işiyle gücüyle ilgilenir bizimle gelip sohbet mi edecek bir de. bayansanız kahve ortamına girmek gibi bir durumunuz da olmuyor.
e mecburen okul-ev arasında mekik dokuyup duruyoruz

bence köyde görev yapmak zor heleki köyde bakkal yoksa okul ev arası mekik örüyorum allahtan komşumun genç kızı var oda olmasa kafayı yiyecek gibi oluyorum

bizim köyde bakkal var ama belli saatlere açıyorlar.
köylü işe gittiğinde onlar da tarlaya falan gidiyorlar
sabah belli saat akşam belli saat anlayacağınız

ben de köy öğretmeniyim hem de istanbulda bir köy; fakat burası sehir ile anadolu köyleri arasında kalmış garıp bi yer. köyde sıkıntı çok, dedikodu çok.ışıktan hızlı dedikodu. asla seni kabul etmezler. iyi de olsan; çünkü hep yabancısın ve öle kalacaksın. sadece çocuklarımla ilgileneyim desem köy psıkolojisi.. içimi daraltıyo. bende kendi kabuğuna çekilenlerdenim...ama bu seferde beğenmemiş olyorum köylüyü nesee böle işte ama biz de buralarda olmasak ne olcak bu çocukların halii! elimizden geleni yapmak lazım köy, ilçe ,şehir, vb. eğitime devam:)

Vatan Sağolsun Ne Yapalım Biizm Yerimizde Olmak İsteyip De Olamayan Milyonlarca Kişi Var Bunları Da Unutmayalım

evet... kısmetimizde buralar varmış.. ekmek kapımız... uğraşımız... eğitim savaşımız.. çocuklarımız.. vatanımız... öncüler bizleriz..

internet tek çıkış kapımız galiba dünyaya.buna da şükür deyip susmak lazım mı bilmem ama...