Köyde Öğretmen Olmanın Güzellikleri

Köy öğretmenliği sevmenin ve sevilmenin tadını almaktır. Bazen -20 lerde tezekle soba yakmaya çalışmak, bazende üşüyen kuzucukları sarılarak ısıtmaya çalışmak. Bazen bir tuvalet temizlemek, bazen de  köydeki herşeyin olan öğrencilerin gidince sınıfa oturum ne yaptım bugün diye düşünmek. Tüm bu yaptıklarına karşılık ne istiyosun peki? Sadece Ali Lale elele cümlesini okuması.

Bir aşk tır köy öğretmeni olmak.
Kimi kimsesi olmayanların herşeyi olmaktır. Utangaç tavırlarla sana bakan gözlerin geleceği olabilmektir. Bazen kızmak öfkelenmek ama sonunda onları çok sevdiğinizi hissettirebilmektir. Okul çıkışında eve giden bir öğrencinin "örtmenim sana sarılabilirmiyim " demisidir belki.
İlkbaharda onlarla birlikte ağaç dikip çiçek toplamaktır belki... Kısacası Aşk tır Aşk. Biraz platonik olsada başka birşeydir köy öğretmenliği. Sabahın 6 sında kapında beliren minicik bir yavrucağın" Örtmeni biz ekmek pişiriyorler. sana ekmek gitirdim" demesidir köy öğretmenliği.
bayramda çocukların binbir güçlükle topladığı şekerleri okulun ilk günü önüne yığıvermesidir.

Şehri denizi görmemiş bir çocuğun şehri ve denizi olmaktır köy öğretmenliği. Anlayacağın çok şey olmaktır köy öğretmenliği çok şey olmak.

Hali hazırda bu kutsal görevi tüm zorluklarına rağmen yerine getirmeye çalışan tüm köy öğretmenlerimize saygılarımı sunuyorum.

ben o günleri çok özlüyorum...

çok güzell.ben memnunum en azından

meyvenin, sebzenin, tavuğun gerçek tadını hatırlarsınız...

     Şu anda Bursa merkezdeki iyi okullardan birinde görev yapmaktayım. Öğretmenliğe bende herkes gibi köyde başladım. Burada bir öğretmen arkadaş köyde öğretmenlik öğrenilmez demiş. Bende diyorum ki ne öğrendiysem köyde öğrendim. Güneydoğu'da sınıra yakın bir köyde göreve başladım. İlk gidince, 6 ay çalışır  bir yolunu bulur buralara dönerim dedim içimden. Fakat tam orada 7,5 yıl kaldım aynı köyde. Dönmeyecektim de bazı şartlardan dönmek zorunda kaldım. Bu 7,5 yıl da yaşadıklarımı yazsam herhelde 3 cilt qansiklopedi olur. Kaldığım yıllar tam o hareketli yıllar.

    İlk gittiğimde kendime şunu dedim: Burayı değiştiremiyeceğime göre kendim değişmeliyim. Orada kendime yeni uğraşlar buldum. Ağaç dikmek gibi... Onları sulamak çok hoşuma gidiyordu.  Okulu boyamak, bahçeyi çimlendirmek... hele bir de kendimize bir çardak yaptık, değmeyin keyfimize. Tabii bu arada şunu belirteyim beraber çalıştığınız arkadaşlarla uyum içinde olmalısınız. Uyum sorunu oldum mu sorunlar bitmez. Bu yaptığımız okul bahçesine vatandaşlar gelir,sohbet ederdik. Vatandaşlarla iyi bir diyalog böylece kurmuştuk.

    Köyde su şebekesi olduğu halde kuyudan su alıyorduk. Gel zaman git zaman kuyudaki pislikleri görünce suyu kaynatarak içmeye başladık ama bu da bize zor geliyordu. Muhtara neden şebekeyi kullanmadığımızı sordum. Elektriğe kimse para vermediği için elektrik kullanımı çok oluyor. Bu yüzden volttun çok düşük olduğunu motoru çalıştırmadığını söyledi. Yanlız geceleri 01.00 den sonra çalıştırılırsa deponun sabaha kadar dolabileceğini söyledi. Tabi kimse saat 01.00 den sonra dışarıya çıkmaya cesaret edemiyor. Herhalde bizde gençliğin verdiği heyecenla "ben yaparım" dedim. Muhtar şaşırdı ama anahtarı verdi. Bu arada şunuda belirteyim motorun olduğu yer köyün dışında. Ben de karakoldaki komutana söyledim "geceleri çıkacağım" diye. Elinde lamba olsun biz seni anlıyalım dediler. İlk gittiğim zamanlar çok korktum ama zamanla alıştım. Motoru çalıştırıyorum, sabahları okula giderken de durdurup suyu köye veriyordum. Tabi ilk günler bir sürü aksilikler çıktı. Yeraltındaki boruların çoğu delinmiş. Köyün delikanlılarından gruplar oluşturup araba lastikleri ile tamir ettik. Köyün kadınları çok sevindi. Evlerine su geliyordu. Artık hergün bir evden yoğurt ekmek yağ geliyordu. Bir gün muhtar bana şakadan "sakın muhtarlığa adaylığını koyma bütün kadınlar sana oy verecek" demişti amma gülmüştük.

    Bunun gibi daha bir çok güzel anılarım var ama çok kötü anılarımızda oldu. Bir gün bile geri dönmeyi düşünmedim çünkü alışmıştım oraya. Belki de kötü anılarım daha çoktur. Fakat ben orayı sevmiş ve benimsemiştim. Hiç bir zaman orada mış gibi yapmadım. Ve hala oradaki insanlar beni ararlar. Hatta bir öğrencim kız kaçırıp yanıma gelmişti. En yakın beni görmüş. Tabi sonunu tatlıya bağladık.  Öbür anılarımıda zamanı gelince anlatırım.

Köyde öğretmen olmanın güzel yanları da var ,zorlukları da tabi ki..ama iyi yanları ile mutllu olmaya çalışıyorum.

kendimizi kandırıyoruz madem o kadar güzel neden ilk fırsatta ilçeye gitmeye çalışıyorsunuz. ben de köydeyim bu arada

Ben 8 yıllık sınıf öğretmeniyim ve şimdiye kadar köyde çalıştım.Şu an bulunduğum  köy okulu fiziki imkanları, öğrenci mevcunun azlığı,ilçeye yakınlığı nedeni ile çok iyi şartlara sahip.Merkezde çalışmak nasıldır bilemiyorum, doğrusu merak ediyorum.Bir gün merkezde çalıştığımda köy öğretmenliği yıllarımı özleyeceğimi tahmin ediyorum.

süper bir duygudur köyde öğretmenlik yapmak:hele köyde ikamet ediyorsan lojmanın boş kalmaz ctesi pazar demez sevgili köylümüz sabahın köründe kapına dayanır güm güm güm..ekmek,yumurta vs..ihtiyacın olursa hiç sıkıntı çekmezsin fakat okul ve öğrencilerin ihtiyacı için 1 kuruş para gelmez..köyde kavga,küslük,gruplaşma varsa tarafsız olamazsın:)bir tarafın selamını alsan öbür taraf daha selam vermez..köyde aydın,önder sensindir resmi işlerde herşey senden beklenir fakat imam kadar sallamazlar işleri düşmeyince.çocukları evden gönderelim öğretmen baksın düşüncesi hakimdir.öğrenciler şehirdekilere benzemez daha efendi,öğrenmeye daha heveslidirler..senede 2 kez müfettiş gelir şehirde müdüre söyleyemediklerini köye gelip sana söyler.doğası güzeldir doğası arada gezmeye gideceksin köye..

köyde öğretmen olmanın zorlukları var ama güzel yanları da var. ben memnunum şikayetim sadece tek öğretmen olmam. konuşacak bilgi paylaşacak kimse yok. sadece kitaplardan öğprenildiğini düşünmüyorum. tecrübeleri dinleyrek de öğrenmek istiyorum daha doğrusu meslektaşlarımle mesleki anlamda sohbet etmek istiyorum. bunu için çok uzun yıllar var bunu da biliyorum

bir sevdadır köyde öğretmen olmakkkkkkk...

Köyde öğretmen olmak..... İlk aklıma gelen çocukların (merkezdeki öğrencilere kıyasla) çok küçük şeylerle mutlu olmaları. Bana kendi çocukluğumu hatırlatıyorlar. Küçük şelerin beni mutlu ettiği günleri.
      Karne verirken öğrencimim " Öğretmenim. Bütün derslerim 5 olursa babam beni şehre gezmeye götürecek." demesi içimi sımsıcak bir sevgiyle doldurdu.
     AYNALI öğretmenime katılıyorum. Gerçekten bir sevda.

Ben 6 yıl köylerde çalıştım. Ama şartlarım o kadar ağırdı ki güzelliklerini göremedim bile şimdi sizleri okurken o günlerimi hatırladım.Bana topladıkları dağ çiçekleri aklıma geldi bir daha o kadar güzel çiçeği hiç görmedim.yaşarken belki çoğu güzelliğin farkına varamıyorsun ama hayatında hep güzel bir anı olarak kalıyor.  

şehirde herşey elinin altında (istemesen bile)köyde istesen bile aradığını bulamıyorsunuz.Ancak şu bir gerçek köydeki dostluk hiç bir yerde yok.

Ben 3 yıl köyde görev yaptım. güzel tarafını pek göremedim. Hep zorluk, hep yokluk, hep sıkıntı.