Köyde Öğretmen Olmanın Güzellikleri

Bir de şey muhabbeti vardır hocam bizim köy gibi köy bulaman valla

3 köy gezdim. hepsi de aynen öyle diyordu.

Benim Şuan Ki Köyümde De Öyle Diyorlar Ama 2 Yıllar Bir Yemek Getiren Yada Çağıran Bile Olmadı Bekar Başıma Kendi İşimi Kendim Yapıyorum Ama Rahatım Çok Şükür Köyde:)

köy öğretmeni olup köyde kalmak mı:)))2 oda lojmanda geçen sene 6 kişiydik,bu sene 4 kişiyiz.özel hayat yok,başın ağrır uyuyamazsın,mutlusundur mutluluğunu yaşayamazsın.hele bir de beraber yaşadığın insanlar hayatan zevk almayı bilmiyorlarsa var yaaa yndın demektir.o yüzden sevmiyorum köyleriiii:(((

4 yıldır İran'a sınır bir köyde öğretmenlik yapıyorum. Elbette zorlukları var ama güzellikleri anlatmakla bitmez. Dışarda kar ve tipi. İçerisi fırın gibi. Lojmanım benim:)

Allah c.c. zor şartlar altında görev yapan meslektaşlarımıza yardım etsin, sabır versin.

Köyün hiçbir güzel yanı olmaz yanınızda kafa dengi birisi olmazssa. Doğal güzellik bir yere kadar..

Bir yerin güzel olması için bulunduğunuz yeri sizlere sevdirecek, sevebileceğiniz insanların orada olması lazım.
Görev yaptığınız süre içerisinde konuşabileceğiniz bir kaç iyi insan olur, onlarla da kalıplaşmış bir-iki kelimelik sohbetiniz olur; "Nasılsınız iyi misiniz? Ne var ne yok?"  cinsinden. Her şeyi konuşamazsınız. Bir yere kadar gelirsiniz sonrasında duvara toslarsınız. Kültür farkı, eğitim farkı derken susup kalırsınız.
Her şey yüreğinizde kalır, yaşadıklarınızı içinize ata ata saçlarınız beyazlamaya başlar.

Köy hayatını çok iyi bilen biri olarak anlatacak o kadar çok şey var ki...
Yaz mevsimi neyse kış mevsimi geldi mi problemler de birbiri ardına başlar.
Öğrencilerin ayaklarında yazlık ayakkabı.Evden okula gelene kadar çoraplar ıslanır. Çekersin bir kaç sıra çocukları sobanın başına oturtursun. Çoraplar ayakkabılar çıkartılır.Kurayana kadar bir ders saati öylece geçer.
Odun kömür yok, bol bol tezek yakarsın yerler külle dolar.Bir müddet sonra tipiden çatıya dolan kar içerinin ısınmasıyla birlikte sınıfa damlamaya başlar.Ders yapamazsın. Bir kaç "Babayiğit öğrenciyi" yanına alıp çatıdaki karı karanlıkta kafanı sağa sola vura vura temizlemeye başlarsın.Duvarlar atılan karla simsiyah olur. Kimse duvarlara ne olduğunu sormaz."Badana yapmadınız mı hocam?" sorusunun cevabını kimselere anlatamazsın.Çünkü seni hiç kimse dinlemez.
...

On yılda yaşadıklarımızdan sadece bir küçük kesit.
Ona da "Köyde öğretmen olmanın güzellikleri(!)" denilirse...

Kendinize iyi bakın.

Köyde öğretmen olmak:)
Fakülteyi okurken aklımda hep ;önünden dere akan,kavak ağaçlarıyla çevrilmiş sıcacaık insanların olduğu bir köy okulu vardı.Orada kendimi hep çalıkuşu olarak hayal ederdim.Büyük merkez okullardan z,yade böyle bir yerde çalışmak hep hayalimdeydi.Hayaşim dua yerine geçmiş olsa gerek türkiye'nin en doğusunda tıpkı hayalimdeki bir yere çıktı atamam.O kadar çok mutluydum ki orada.Sıcacık insanlarla çalışmak başka bir şey.2 yıldan beri oaradan ayrıyım ama oranın tadını asla bir yer vermiyor.Bence herkes bu nu tatmalı....

birlestirilmiş sınıf okutan mudur yetkılı ( okulda tek basına ) calısanlardanım bende.ilk atandıgım yerdı.aklıma geldıkce ozluyorum o gunlerı. ne kadar söylensem de o zmanlar,ordan kurtulmak ıcın can atsam da ılk gorev yerı olmanın verdıgı bı guzellık bı saflık varmıs o gunlerde.köyde calısmanın cok guzellıgı vardır aslında.ama zorlukları,karsılasılan rahatsız seyler o guzellıklerı gözümüze pek göstermez o anlarda.hala daha köy öğretmeniyim.ama artık tek basıma calısmıyorum.mustakıl bır sınıfım var.buyuk bır okula gtsem,mesela sehırde bır okula bugunlerımı de özlerim eminim...

Köy okulu. Köy öğretmeni. Marifet olumsuz şartları yenebilmek ve fedakar olmak. İnsan yalnız başınada olsa, kış mevsimi de olsa, İran dağlarını da görse, ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA, GİTMESEKTE, GÖRMESEKTE O KÖY BİZİM KÖYÜMÜZDÜR.

Görev yaptğım köy ilk atama yerim. Bir üsteki öğretmen arkadaslarımında yaptıkları yoruma bakınca, burası ilk gözağrım ve çok özleyeceğimi şimdiden hayal ediyor gibiyim. Adamın Biri rumuzlu öğretmen arkadasımız uzun süre görev yaptıgı köyün olumsuz şartlarını anlatmış. Haklı da. Lakin benim köyüm, okulum, lojmanım ilk atandıgım zaman ne haldeydi. İnanın burda yaşanmaz, kalınmaz, okunmaz. Geldiğim gün istifa etmeyi bile düşündüm.
Sonra tabiki bunu yapmadım. O kadar çok çalışmalarım oldu ki. Haftalarca çalıştıgımı bilirim. İnşaat işinden zaten anlıyorum. Aradan zaman geçti. Milli Eğitim Müdürümüz ve Şube Müdürlerimiz okulu ziyarete geldiler. İnanın şaşırdılar. Öğretmenlik sadece müfredattamn geçmiyor. Gerisini siz değerli meslektaşlarım düşünün. Okul bahcesinde bir tane bile agac yoktu. Şimdi etrafı telle cevrili 200 e yakın agacımız var. İç çim ve çiçeklerle dolu. Öğrencilerimizle diktik, epey zamanımızı aldı. Dikilen her ağacın bir ismi ve sahibi olan öğrencim var. ÖĞRETMENİM:"Bu benim ağacım" diyen bir nesil bırakacağım için çok bahtiyarım. ÇÖLDE ÇİÇEK BİTİRMEKTEN DAHA ZOR OLAN BİR İKLİME SAHİP OLAN BÖLGEDEYİM. SOĞUK İKLİMİN, SICAK İNSANLARIYLA BERABERİM. ZORDA OLSA EN ÜCRA KÖŞELERDE AÇMIŞ KARDELENLERİMLEYİM.

ÖĞRETMENİM:" Bu sene beni sınıfta bırakın, sizden ayrılmak istemiyorum" diyen güllerimleyim.

Saygılarımla....

ne güzel anlatmışsınız,umutsuzluklardan doğan ışığı..hakikiaten tadına varmak bu olsa gerek..

uyumak ...sessiz sedasız mis gibi

9.da başlayan derse yetişmek için 8.50de kalkmak en sevdiğim yanı bu

ağa paşa olmak:)

Zeval- i elem, lezzettir derler ya. O günleri düşünüp bir tebessüm oluyor ister istemez. Köyde öğretmen olmanın en güzel yanı, yıllar sonra hatırladıkça bazen dudaklarda bir tebessüm oluşmasıdır.

Ben hiç bir güzelliğini göremedim desem yeridir.İlk atamam Mardin'de bir köydüOkula vardım harabe.Zar zor çalışıp biraz düzelttim.Okulun tamiratı için ödenek çıkartıp tamirat yaptırdım.Orası zaten büyük bir macera.Sonra okulun bahçesinde bulunan kayaları manivela ile sökerek bir yılda ihata duvarlarını çevirdim.Bahçeye bik kaç ağaç dikip yaz tatiline memleketime geldim.1 Eylül'de döndüğümde ne göreyim?Köylünün tüm koyun ve keçileri için okul bahçesi ağıl olmuş.Duvarlar yerle bir olmuş,diktiğim ağaçları hayvanlar yemiş çıldırdım.O sinirle tüm hayvanları bahçenin dışına çıkarıp avazımın çıktığı kadar  ne diye böyle bir şey yaptıklarını sordum.Köy adeta duvar.Tık ses veren yok.Bizim çalıştığımız yıllarda su da yoktu.Arada bir grup suyu gelirdi.O zaman stok yapardık 5-10 bidon.Su gelmediği zamanlar ise doğru gölete su almaya.Bir taraftan biz su doldururken diğer taraftan köylünün atı,eşeği ya da köpeği gelir su içer  içerkende içine çişini yapamaya başlardı.Köyde öğretmenlik bu.Bunun neresi güzel?Köylü ile ilişkilere gelince.köylünün her dediğine olur,sen ağasın,sen paşasın,her şeyin en iyisini sen bilirsin dersen muhabbetin olur.Yoksa herkes kendi havasında böyle güzellik olmaz olsun diyesi geliyor insanın. Ha bu arada  lojmanın teröristlerce arda bir taranması da işin cabası.Buyurn böyle güzellik isteyen varsa tüm güzellikler onun olsun diyorum.