Köyde Öğretmen Olmanın Güzellikleri

Üç yıl köyde öğretmenlik yaptım.Ah !ne güzeldi o günler.Öğrencisi ,velisi,köy lüsü öğretmenin değerini biliyordu.

Köydeki çocuk çok saygılıdır. Ailesi üzerine çok titremez.dağ taş çocuğudur onlar.yardım etmek için gözünüzün içine bakarlar.üzerim kirlenecekmiş, arkadaşlarım görüp alay edecekmiş tassı taşımaz onlar.çıplaktır ayakları ama yürekleri sıcaktır.
çok saygılılardı çok!

gönlünüze sağlık hocam :-))))

öğretmenlikte işimizi zorlaştıran en önemli şey bence veliler... veli çocuğunu tanıyacak, neleri yapıpı neleri yapaayacağını bilecek. bilecekki öğretmene en ufak şeyde yüklenmeyecek.ben bunu köyde yaşamadım.gerçekten eti benim kemiği onlarındı. e bizde etini kesmeyeceğimize göre herşey normal düzgün giderdi.ama şimdi öğrencilerimin bazıları inci kaplamalı olduğundan hemen dökülüyor incilerimiz:(

Köyünüzde güzel manzaralı yerler varsa çok güzel manzara fotoğrafları çekebilirsiniz...fotoğrafçılı ğınız da gelişmiş olur...

Köyünüzde güzel manzaralı yerler varsa çok güzel manzara fotoğrafları çekebilirsiniz...fotoğrafçılı ğınız da gelişmiş olur...

Sosyal kulüp olarak seçtik...hocam yollarımız da açıldı artık hadi bakem..

Sosyal kulüp olarak seçtik...hocam yollarımız da açıldı artık hadi bakem..

köyde çocukların fotoğraf makınaları var mııı?

köyde çocukların fotoğraf makınaları var mııı?

yok sayın öğretmenim..cep telefonumu veriyordum 2 megapiksel yeterli daha sonra netten seyretırıyordum..
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] buhabere bakabilirsin:)

arkadaşlar bende 3 yıldır köyde görev yapıyorum ve beş sınıf birleştirilmiş.zorluğu çok ama gülen gözler yetiyor bana

Ben,köye günlük gidiş-geliş yapıyorum.En güzel tarafı gidiş-dönüş yolu.Özellikle ilçe merkezine dönüş yolu harikaaa.

Ben,köye günlük gidiş-geliş yapıyorum.En güzel tarafı gidiş-dönüş yolu.

evet öğretmenim benim için de öyle,çünkü muhteşem bir manzara var,Allah korusun manzarayı izlemekten kaza yapıcaz bigün:)

değeriniz oluyor hiç değilse... bugün çocuklarım çiçek toplayıp getirmişler sağolsunlar...

sabahları onların sesiyle uyanmak..yada pencereme minik elleriyle örtmenim örtmenim diye vurmaları..bir bahane bulup  sürekli yanımda olmak istemeleri..köye geldiğim zaman beni karşılamaları..ısrarla evlerine götürmeye çalışmaları..masum bakış ve gülüşleri v.s. v.s bunları unutmak mümkün mü?canlarım benim ya..

ne saftır o minik kalpler, okuldan çıkar çıkmaz öğretmeninin servisi gitmeden yetişir; üstüne en sevdiği kıyafeti giymiştir.nefes efes kalmıştır minicik bedeni.tüm çabası kirli olsada yırtık olsada o çok sevdiği elbiseyi öğretmenine, o yere göğe sığdıramadığı öğretmenine göstermektir... farketmezse öğretmeni, boynu bükülür,çok üzülür,yüreğine bir ağırlık çöker,ama gene de sönmez gözlerinin ışıltısı.'' üretmenim elbisem güzeldir?'' sesiyle yankılanır duvarlar.işte o an anlar öğretmeni ne büyük hata yaptığını, över o minik yüreği. bir kelime bile yeter O'na,servis kaybolana kadar sallar o minicik elleri.kendi dünyasında tek beklediği, akşam el sallayarak uğurladığı öğretmenini yeni doğan günle karşılamaktır...köy çocuğudur o...saf,temiz,yardımsever köy çocuğu.....