Birinci sınıfa giderken oğlumun okuduğu sınıfın velileriyle,sanki onlarl güzel bir bağ kurmam gerekyormuş gibi,çoğuyla görüştüm,ev gezmeleri,telefon görüşmeleri,çocuğumla ilgili bağlantı kurabieyim,sır küpü olan bir çocuk,okulda yaşadığı hiçbirşeyi gelip evde anlatmayan,buğün nasıl geçti dediğimde bile,nasıl geçti anlamadın,okulda sınav oluyor,eve gelip söyleme gereği bile duymadan,o benim sıırım diyebilen bir çocuk,
en azından onlarla görüşüp,çocukların arasında neler oluyor anlayabiliyordum,
Ama veliler öyle amçsızlar ki,(bu arada bende veliyim)
öğretmenle bizim konuşmalarımızı ,sohbet konularımızı,herşeyi gidip anlatıyorlarmış,
şimdi öğretmenin işine karışılmaz,onlar bizim için yol gösterici,ve çok değerliler,fakat vel,lere ne oluyorda,saatlerce ve nerde görseler
benim çocuğumun durumu nasıl? diye soracak kadar düşüncesiz olduklarına dfalarca şahit oldum,
ben eğitimin evde başladığını ve okulda devam edeceğini düşünüyorum,inanınki evde okdara zorki,onlara dur diyebilmek,dört duvar arasında,yapacakları şey yok,
şimdi ne demek istiyordum;
Kısaca velilere güvenilmediğini öğrendim
tek bağlantım öğretmen ve sınıf annesi çünkü
o kadıncağız,kendisine görev edinmiş çocuklarımızla ilgileniyor,ve kol kanat geriyor,beslenmesini unutmuş,yaralanmış tenefüste, hemen ilgileniyor,orda olduğu içim rahat,
herşeyi yaşayarak göreceğiz,kaynana semra vardı,
bir televizyon proğramanında bilirmisiniz?
atlardı herkesin üzerine,kavga edecek yer arardı,onun gibi oldu bizim millet,
patlayacak bomba gibi,sakin olalım lütfen,bu olaylar çocuklarımızada yansıyor,akşam baktım eşim parmaklılklar ardında dizi var onu izliyor,
kıdım ona neden bunları izliyorsun diye,napayım
akşama kadar çalışıyorum,akşamda evimde rahat rahat oturup dizi izleyim...
kızdım içeri geçtim,arkadaşımı aradım,
anlattım,ne var bunda bende aşkı memnu izliyorum diyeee....
söyleyecek birşey bukamıyorum,biz milletçe koptuk artıkk bunu anladım...
