Sevdiğimiz Şiirler

Yağmur

Ben yağmurdan daha fazla bi seni sevebildim..

Sen yoktun o zamanlar,
çocukluğumda en çok yağmuru severdim ben..
ne zaman bi dert gelse bana,
yağmur yağar,
dinler,
dokunur,
ve topraktan kalkan o kokuyu koklardım..
ateşim sönerdi ..

sonra büyüdüm..
gözlerini gördüm,
yandım,
yağmur yağdı,
ve ilk kez sönmedim..
ben yağmurdan daha fazla bi seni sevebildim.

Hikmet Anıl Öztekin'

günler öylece kendi kendine geçsin diye
bir camın arkasında durdum
bana dokunmasın hiçbir şey
hiç bir şey yarama merhem olmasın
iyileşecekse, hiçbir şeysiz iyileşsin diye
bir camın arkasında durup
akan hayata ve zamana baktım."

“Şimdi o gözlerde,
Vakitsiz yağan yağmurlar var,
Hasat mevsimi bitmiş bahçelere
Sağnak sağnak yağacaklar,
Belki gönlünde gökkuşağı açacak
Ama, altından çocuklar geçmeyecekler.
Su yerine zehir akacak ırmaklarından,
Hiç kimse içmeyecek…
Ya Ben,
Şimdilerde bir bağ bozumu hüznü var içimde,
Üzümlerim gazap üzümü
Şaraplarımsa gözyaşları…
Sen güz güneşinde, sanki kanadı kırık bir kuş,
Konmuştu bahçeme,
Ona şefkatle eğilirken
Pır diye uçtu birden
Kırık sandığım kanatlarındaki sahtelik,
ve inancımla birlikte.”

Ben sensiz olanlara seni aratıyorum,
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.


Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,
Kendimi çoğalttıkça, seni kuşatacağım,
Her zamanda, her yerde sen bende yaşadıkça...
Sen evreninde sana seni aratacağım.
                          Ansızın Özdemir Asaf

Şimdi açsam pencereyi beklesem,
Sen gelsen..
Olmaz ya;
Hani geliversen..
Hiç bir şey sormasan..
Hiç bir şey söylemesen..
Sussam..
Sussan..
Sussak..
Susuşların anlattığını dinlesek,
Sırt sırta otursak,
Katılasıya ağlasak,
Sormasak birbirimize sebebini..
Sarılsam,
Sarılsan,
Sarılsak..
Ve yine hiç bir şey konuşmasak,
Ama anlasak,
Ne vardı sahi,
Olmaz ya;
Hayal ya;
Hani diyorum olsa ne vardı.

Cemal SÜREYA

          dağbaşlarında donmuş bir kar tanesiydim
içimde ateşler yakmasaydın
bu gözler öylesine tenha, öyle ürkekti
sen ki sevgiyle bakmasaydın

nereden bilecektim bu fırtınayı
içimde şimşekler çakmasaydı
bir çölden farkı yoktu bu kalbim
içime bir nehir gibi akmasaydın

bir adım atmazdım imkansızlığa
peşine gönlümü takmasaydın
ben bu hayata hayat mı derdim
eğer ki karşıma sen çıkmasaydın

ahmet selçuk ilkan

Yeni bir mevsim gerek, dört mevsimin ötesi
Tat kalmadı birinde; yazlar, kışlar değişti
Sonbaharda hazan çok, ilk bahârı yitirdik
Bir beşinci mevsimin, hasretliği gelişti

hani biri vardı ya
hep içimde olan
her baktığım yerde hayalini gördüğüm
düşlediğim
sadece bir kerecik gözlerine bakıp
içimdeki her şeyi haykırmak istediğim biri

hani biri vardı ya
beni benden alan
içime huzur veren
canıma can katan
kalbimden gelen gözyaşlarının sahibi olan

o hep vardı
benden ne kadar uzak olsa da
hep aklımda kalbim deydi
benden bir parçaydı...


Ekrem Ekinci

Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Ne vakit Maçka'dan geçsem
Limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kuş gibi gülerdi
Sessizce bir cigara yakardın
Parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin, bakardın
Üşürdüm, içim ürperirdi
Felaketim olurdu, ağlardım
Akşamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felaketim olurdu, ağlardım

Ruh yorgunuyum,
Gönül yorgunuyum,
Hayat yorgunuyum,
Öğrenmek, Bilmek, Anlamak,
Anlamamış gibi yapmak, Düşünmek, Hissetmek,
Tanımak, Tanık olmak, Katlanmak,
Anlayış göstermek, Görmezden gelmek,,
Üzerinde durmamak, İdare etmek,
Üzülmemiş görünmek, Alışmak, Alışamamak,
Sabretmek, Katlanmak, Beklemek yorgunuyum..
Tam da artık bu memlekette hiçbir şey şaşırtmaz beni sanırken,
Her seferinde yeniden şaşırmak yorgunuyum..

dünya ne ki sevgilim?
benim sana yaptığım kubbe yanında.

düşsün, olsun, bırak,
içinde yıldızlar patlıyor.
kolaydır inanmak kadar inanmamak da.

ister sal kendini dünyaya, ister kal yanımda
her şeyden öte öyle sevdim ki ben seni
yoluna baş koymak diyoruz
biz barbarlar buna.

(..)

Sözde kalır sevgilim
Sözde kalır bütün sözler
Aşk çünkü, aşk çünkü kendine
Bir yol, bir ideoloji ister.

Bilirim, çöl rüzgarında çalıdır bazı yaşlar.
Sen sevgilim ilerde, biraz daha ilerde
Bir tarihe başlayacaksın, orası işte
Benim tarihimle başlar.

Ve say, geriye doğru,
tek tek
Sende kalsın şimdi al bu taşlar.

Birhan Keskin'

BİLMEM…BENİM HİÇ SENİM OLMADI Kİ…

Bilmem öyle delice sevmeleri
Katıksız…
Bir çift gözde kaybolmak ta neymiş ?
Anlamsız yaşarım hayalleri,
Bilmem…Benim hiç SEN im olmadı ki…

Kalp çarpıntısı nedir ? anlamam.
Aşkın sesi titretmez nefesimi,
Dalıp gitmem sonsuz hayallere,
Hiç yaşamam bahar mevsimi.
Bilmem…Benim hiç SEN im olmadı ki…

Elimi avuçlayan bir el özlemedim hiç,
Saçımda dolaşan bir nefes…
Bu kalp şaha kalkar mı bende ?
Kanar mı böyle derin ve ince ?
Bilmem… Benim hiç SEN im olmadı ki…

Uzun saatler beklermiyim aşkı kapımda ?
Sonsuz acı mıdır bu özleyiş ?
Yarin yüreğini duymak mıdır ta derinde ?
Issız bir köşede ve yapayalnız…
Bilmem…Benim hiç SEN im olmadı ki…

Dilim susar ,aşk sözleri yok lugatimde,
Ne kadar sıradan, haince…
Bulamaz mıyım O’na diyecek bir tek hece?
Adını ta içime çeke çeke …
Bilmem…Benim hiç SEN im olmadı ki…

Herşeye sırtımı dönerim de ben ,umarsız…
Sevgiye aç mı kaldı ruhum hoyrat ellerde ?
Bu hayat benim mi ? Kim bu aynadaki ?
Ne çabuk geçti yıllar,sen sendemiydin deme!
Bilmem…Benim hiç SEN im olmadı ki…

Gülüşü bir yaşama bedel mi ? Bu mu yar ?
Bakışı da öldürmeyen bir kurşun öyle mi ?
Ağlamayı unutmuş gözlerde nem mi var ?
Dinle…Susmuyor mu içimdeki çocuğun sesi ?
Bilmem…Benim hiç SEN im olmadı ki…

Aşkla hüzün kardeş mi yoldaş mı böyle ?
Biri böyle mi vicdansızca hayatı geçirir ele ?
Güç tükenir hayal mi devam eder ? Söyle !
Nasıl diyeyim seni delice seviyorum ! diye ?
Bilmem… Benim hiç SEN im olmadı ki…

...

içimdeki taş yerinden kımıldadı
gögün altında,
yerin telef edilmiş yüzünde
bir papatyanin olmaz yapragına düstüm.
ben sustuysam söz de sussun. olmadı tasındım ertesi gün olur yapragına.
orda büyüttüm hatırayı
ordan düstüm.
hatıra da unutsun kendini koyulugunda.
beni gel beni bul beni al,
istedigin yerde uyut bendeki hatırayı
istedim.
vardığim yer bir uçurumdan kekeme,
gümüsten ipligim azaldı
susmaya unutmaya uykuya
yelteniyorum.

Birhan Keskin'

YARIN KONUŞURUZ
 

Dün uğradığımda
kilim silkiyordu annen
tozların içinde o vanilyalı sesiyle
uzun uzun yakındı senden
-Bu kız böcek yiyen çiçekler gibi
ama korkuyorum kuruyacak diye
toprağını değiştirirsem

-Sen benim aynamsın. Bakınca sana
bir rüya gibi yumuşuyor
bakır kaplara daldırdığım saçlarım.
Yarın konuşuruz sonrasını da söylerim demiştin

Yıldız yağmurları içinden mevsimler geçti
yarına gebe kalmış günler geçti
narlar da çatladı gelmedin
ihtiyar dul kadınlar
ateşi soyup içinden geceyi çıkardılar
‘el intizaru eşeddü minennar’
sen bu ateşe hiç yanma nar çiçeğim
nar çiçeklerinin kuyuya düşüşü gibiydi bekleyişim

Bu öykü
kış gelince kaldırılan bir kuşatmaya döndü
sonra ben
çölü ve sıcağı tanıdım
gün boyu eriyip orada
mavi yaldızlı çin kaselerine damladım
dirim günlerinde
sana sunulan bir şarap olayım diye

Yürek çarpıntılarım öyle soluk
acı bir sarhoşluk içinde uyuyor anılarım
kelebek ölüsü bulutlar altında
balkondan sokağa mı bakıyorsun hala
belki de şimdi kanepende uyuyorsundur
belki de mümkün olmayan şeylere dair
heveslerimdendin sen

Fısıltılarım düşlerinin kıyısında
el sallıyor geçmiş günlerin kervanına
hani galata köprüsünden geçiyorduk
düşen gecenin içinden geçiyorduk
içimizde yalnız bir odaydık üşüyorduk
aya bakalım kızarır belki güller dedim
sen aya baktın ve şehir sön
şehir bir gece damlasıydı yüzünde
dokunamazdım yoktu artık ellerim
denizin kör oluşu gibiydi
seni böyle birdenbire kaybedişim

O ses örtüsünü kaldırsa
görünür orada alnına doğan ay
yanaklarından kelebek tozları
ıslanmış ışıklar
bilmezdim sevgi de
sular gibi gizlenirmiş
zamanın yapraklarına
kırık bir aynayı o yaz yolculuğuyla değiştirdin
oysa düşlerinde
kendini seyrettiğin okyanus bendim
yarın konuşuruz demiştin
bilemezdim yarın
en öksüzüymüş günlerin
kalbimin çıkrığı inliyor
derin boşluğunda kelimelerin
yok bir önemi yok artık
sularını değiştirirken
unutulmuş çiçeklerden dinleyeceklerinin

HAYRETTİN KARA