Sevdiğimiz Şiirler

BEKLİYORUM / Orhan Veli KANIK

Bekliyorum
Öyle bir havada gel ki,
vazgeçmek mümkün olmasın!

............................. .

............................. .

GEL NEREDEYSEN

özlettin gül yüzlüm bana kendini
kalk da gel sevdiğim, gel nereredeysen
sevseydin gelirdin yıkıp bendini
yık da gel sevdiğim, gel neredeysen

ne baharın tadı kaldı ne yazın
andıkça artıyor içinde sızın
ya bir haber gönder ya da ansızın
çık da gel sevgiğim gel neredeysen

durdukça karşımda yüzün ay gibi
dardayım, yüreğim gergin yay gibi
hırçın derelerden deli çay gibi
ak da gel sevdiğim gel neredeysen

özlediğim yüzün ayın on beşi
kaşların, hilâlin ikiz kardeşi
ne olur sende bir hasret ateşi
yak da gel sevdiğim gel neredeysen.

tarifsiz sevgimi sen anla diye
çıkarıp gönderdim sana hediye
kalbimi, göksüne madalya diye
tak da gel sevdiğim gel neredeysen.

gelmezsen içimi bir hüzün kaplar
ayrılık kalbime bin hançer saplar
nazın böylesini yazmaz kitaplar
bık da gel sevdiğim gel neredeysen


Recep Çalkaner

Ayrılık

kaç gecenin çölüdür bu ayrılık
kaç şiirin dölüdür üstüme
örttüğün bu ince sessizlik
kalbim alış artık, kır kendini
kendi duvarında, sesini
kendi duvarına haykır.

tesadüfen birbirine rastlamış
başka başka aşklarsızın siz artık
geceyle gündüz gibi birbirine
ayrılmış. O ki rüzgar, bir zaman
senin çölünde kumlar uçurmuş,
o ki gece ve esmer, görmüyor
sahrayı, sesi içinde karışmış.

her ayrılıkta kendine saplanan bir hançer
kendi sabrını deneyen taş,
kendi uykusuzluğunda yatak oldun.
kül koy şimdi yanına korunun
seni kavuran onu da yakmasın.
aşkla besle kendini, gül yetiştir,
sardunya çoğalt.
ki, sen aşktan ve ayrılıktan
başka ne anlıyorsun.

Birhan Keskin

BEN SENİ SEVDİM Mİ?
       Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne
       Tuttum, ta içime oturttum seni
       Aldım, okşadım saçlarını, öptüm
       İçtim yudum yudum güzelliğini
       Ben seni sevdim mi? Sevdim elbette
       Bendeydi özlemlerin en korkuncu
       Çıldırırdım sen ne kadar uzaksan,
       Aşk değil, hiç doymayan bir şeydi bu
       Ben seni sevdim mi? Sevdim doğrusu
       Sevdikçe tamamlandım, bütünlendim
       Biri vardı ağlayan; gecelerce
       Biri vardı sana tutkun; o bendim
       Ben seni sevdim mi? Sevdim, en büyük
       En solmayan güller açtı içimde
       Ömrümü değerli kılan bir şeydin
       Sen benim bozbulanık gençliğimde
       Ben seni sevdim mi? Sevdim, öyle ya
       Bir çizgiye vardım seninle beraber
       Ve bir gün orada yitirdim seni
       Ben seni sevdim mi? Sevdim, Ya sen beni?
                                            ÜMİT YAŞAR

ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ

Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Ne vakit Maçka'dan geçsem
Limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kuş gibi gülerdi
Sessizce bir cigara yakardın
Parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin, bakardın
Üşürdüm, içim ürperirdi
Felaketim olurdu, ağlardım
Akşamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felaketim olurdu, ağlardım

 ATTİLA İLHAN

 ÖGRENDİM Kİ!
 
 
  Yıllar sonra öğrendim ki...
  Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız.
  Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz,
  gerisini karşı tarafa bırakırsınız.
 
 
  Öğrendim ki...
  Güveni geliştirmek yıllar alıyor, yıkmak bir dakika.
 
 
  Öğrendim ki...
  Hayatında nelere sahip olduğun değil, kiminle olduğun önemli.
 
 
  Öğrendim ki...
  Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak mümkün,
  ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek.
 
 
  Öğrendim ki...
Kendini en iyilerle kıyaslamak değil,
  kendi en iyinle kıyaslamak sonuç getirir.
 
 
  Öğrendim ki...
  İnsanların başına ne geldiği değil,
  o durumda ne yaptıkları önemli.
 
 
  Öğrendim ki...
  Ne kadar küçük dilimlersen dilimle her işin iki yüzü var.
 
 
  Öğrendim ki...
  Olmak istediğim insan olabilmem çok vakit alıyor.
 
 
  Öğrendim ki...
  Karşılık vermek, düşünmekten çok daha basit.
 
 
Öğrendim ki...
  Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek,
  hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun.
 
 
  Öğrendim ki...
  "Bittim" dediğin andan itibaren pilinin bitmesine daha çok var.
 
 
  Öğrendim ki...
  Sen tepkilerini kontrol edemezsen,
  tepkilerin hayatını kontrol eder.
 
 
  Öğrendim ki...
  Kahraman dediğimiz insanlar bir sey yapılması gerektiğinde,
  yapılması gerekeni şartlar ne olursa olsun yapanlar.
 
 
  Öğrendim ki...
Affetmeyi öğrenmek deneyerek oluyor.
 
 
  Öğrendim ki...
  Bazı insanlar sizi çok seviyor ama,
  bunu nasıl göstereceğini bilemiyor.
 
 
  Öğrendim ki...
  Ne kadar ilgi ve ihtimam gösterseniz,
  bazıları hiç karşılık vermiyor.
 
 
  Öğrendim ki...
  Para ucuz bir başarı.
 
 
Öğrendim ki...
  Düştüğün anda seni tekmeleyeceğini düşündüklerinden bazıları
  kaldırmak için elini uzatır.
 
 
  Öğrendim ki...
  İki insan aynı şeye bakıp tamamen farklı şeyler görebilir.
 
 
  Öğrendim ki..
  Aşık olmanın ve aşkı yaşamanın çok çeşidi vardır.
 
 
  Öğrendim ki..
  Her şartta kendisiyle dürüst kalanlar daha uzun yol yürüyor.
 
 
  Öğrendim ki..
  Hiç tanımadığın insanlar, iki saat içinde,
  senin hayatını değiştirebilir.
 
 
Öğrendim ki.....
  Duvarda asılı diplomalar insanı insan yapmaya yetmez.
 
 
  Öğrendim ki..
  Karşındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında
  çizginin nereden geçtiğini bulmak zor.
 
 
  Öğrendim ki..
  Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez.
  Gerçek aşkların da!
 
 
  Öğrendim ki...
  Tecrübenin kaç yaşgünü partisi yaşadığınızla ilgisi yok,
  Ne tür deneyimler yaşadığınızla var.
 
 
  Öğrendim ki..
  Aile hep insanın yanında olmuyor.
  Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven ögrenebiliyorsunuz.
  Aile her zaman biyolojik değil.
 
 
Öğrendim ki...
  Ne kadar yakın olursa olsunlar en iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir.
  Onları affetmek gerekir.
 
 
  Öğrendim ki..
  Bazen başkalarını affetmek yetmiyor.
  Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor.
 
 
  Öğrendim ki..
  Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın
  dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.
 
 
  Öğrendim ki..
  Şartlar ve olaylar, kim olduğumuzu etkilemiş olabilir.
  Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz.
 
 
  Öğrendim ki..
  İki kişi münakaşa ediyorsa,
  bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez.
  Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez.
 
 
  Öğrendim ki..
  Her problem kendi içinde bir fırsat saklar.
  Ve problem, firsatın yanında cüce kalır.
 
 
  Öğrendim ki..
  Sevgiyi çabuk kaybediyorsun,
  pişmanlığın uzun yıllar sürüyor

Geride Kaldın Sen

Devrilip gidiyorum işte
Geride kaldın sen...

Aşınmış sevdalar gibi
Yıpranmış postallar gibi
Lime-lime, yarasız
Geride kaldın sen...

Kaprislerinle, nazlarınla
Bakışlarınla, sözlerinle
Tutulmayan vaatler gibi
Harcanmış saatler gibi
Tek başına, kararsız
Geride kaldın sen...

Buraya kadarmış güzelim
Boynumda bıraktığın diş izi
Bitmez sandığın aşk denizi
Buraya kadarmış.

Vedalaşmak isterdim oysa
Klasik bir film öyküsü gibi
Ellerini tutup usulca
Son bir kez öpmek isterdim
Kendimi mazur gösterip
Masum ve mağrur bir duruşla
Her şeyi kadere yıkmak isterdim.

Ne gerek var oysa
Yürümeyen birtakım şeylerin
Nedenlerini tartışmaktansa
Asla yürümeyeceğini anlayıp
Bunu hiç konuşmamak
Daha bir yiğitçe değil mi?

Süzülüp gidiyorum işte
Bela olmadan
Yoluna çıkmadan
Hesap filan sormadan
İncitmeden, acıtmadan...

Bir bileti yırtar gibi
Bir kabuğu atar gibi
Sıyrılıp gidiyorum işte
Geride kaldın sen...

Bir tren penceresinden
Akıp giden bozkırın
Ortasında bir kuru ağaç gibi
Geride kaldın sen...
  
Yusuf Hayaloğlu
 
  

Bağışla

Ya zamanından çok erken gelirim
Dünyaya geldiğim gibi
Ya zamanından çok geç
Seni bu yaşta sevdiğim gibi

Mutluluğa hep geç kalırım,
Hep erken giderim mutsuzluğa
Ya herşey bitmiştir çoktan
Ya hiçbir şey başlamamış..

Öyle bir zamanına geldim ki yaşamın,
Ölüme erken seviye geç..
Yine gecikmişim bağışla sevgilim,
Seviye on kala ölüme beş..

Aziz Nesin..

Neylersin

Bazen acı dinmez, bazen de yağmur
Sevgilim gülümse, her şey unutulur
Suskunuz bu akşam üstü
Hasrete yanmışız, neylersin

Bir gün, bu mahzun sevdadan geriye
Kalırsa, sadece o hüzün kalır..
Sen de anladın ki yapa-yalnızız...
Buluşmamız yasak,
Görüşmemiz uzak...
Devrilmiş kadehler gibi, dönüyor başımız,
Neylersin...

Ah güzelim,
İncinmiş bir sesi vardır yağmurun;
Yanaklarına vurduğunda hissedersin.
Ve bir veda sözcüğü, saçlarına,
Titreyen bir öpücükle dokunduğunda;
Bu anı dondurmaya yetmez nefesin.
Bir film sahnesi gibi
Akar gider ayrılık,
Neylersin...

Biz zaten hiçbir romanda
Kendi hayatımıza rastlamadık.
Bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı.
Ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı.
Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız.
Oysa tuttuğumuz balıkları bile
Yeniden denize bağışlamıştık.
Biz, hayata dair
Hiçbir yanlış yapmamıştık...
Neylersin...

Biz bu sonucu haketmedik,
Hayır, etmedik...
Ömrümüz bu talana lâyık değildi.

Bazen acı vurdu, bazen de yağmur
Hiç gülmedi yüzümüz,
Hiç büyümedi gülümüz...
Bizi yalnızca akşamlar kucakladı,
Biliyorsun,
Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz...

Bir gün, bu öykünün sonuna gelince
Ansızın desem ki: hoşça kal canım!
Unutursun,
Mecburen unutursun...
Yıldızlar söner, bu aşk da biter!
Bazı gün hatırlayınca, sessizce ağlarız.
Neylersin...

Bize hep acılar kaldı, bize hep yağmur...
Unutmasan bile artık
Unutur gibi yapacaksın.
Ve buruşturup-buruşturup attığım kağıtlarda,
Hiç bitiremediğim
Bir şiir olarak kalacaksın...
  
Yusuf Hayaloğlu
 

Boşuna

                    Sen yoksun.........
                    Boşuna yağıyor yağmur...
                    Birlikte ıslanmayacağiz ki.....

                    Boşuna bu nehir......
                    Çırpınıp pırpırlanması.....
                    Kıyısında oturup göremeyeceğiz ki...

                    Uzar uzar gider..
                    Boşuna yorulur yollar..
                    Birlikte yürüyemiyeceğiz ki..

                    Özlemlerde ayrılıklar da boşuna
                    Öyle uzaklardayız..
                    Birlikte ağlayamayacagız ki

                    Seviyorum seni boşuna..
                    Boşuna yaşıyorum
                    Yasamı Bölüşemiyeceğiz ki ...

                    Aziz Nesin

Gönül Çalamazsan

Gönül çalamazsan aşkın sazını
Ne perdeye dokun ne teli incit
Eğer çekemezsen gülün nazını
Ne dikene dokun ne gülü incit

Bülbülü dinle ki gelesin coşa
Karganın namesi gider mi hoşa
Meyvesiz ağacı sallama boşa
Ne yaprağını dök ne dalı incit

Bekle dost kapısın sadık dost isen
Gönüller tamir et ehli dil isen
Sevda Sahrasında Mecnun değilsen
Ne Leyla'yı çağır ne çölü incit

Rızaya razı ol hakka kailsen
Ara bul mürşidi müşkülde isen
Hakikat şehrine yolcu değilsen
Ne yolcuyu eğle ne yolu incit

Gel haktan ayrılma hakkı seversen
Nefsini ıslah et er oğlu ersen
Hüdai incinir inciden versen
Ne kimseden incin ne eli incit

Aşık Hüdai

Hasretinle geçiyorken bu gençlik çağım,
Ey sevdiğim, ben ümitsiz değilim gene
Ak düşünce saçların kumral rengine
Kollarında son aşıkın ben olacağım.
Ey başında şimdi sevda rüzgarları esen,
Böyle her gün yollarımdan geçsen de süzgün
Sen benimsin büsbütün terk olunduğun gün ...
O mukadder günü, bilmem, düşündün mü sen?

Ben bir beyaz saçlı aşık, sen bir ihtiyar ...
O gün bana yalaşırken ey ilahi yar,
Esirgeme gözlerimden bir son buseni,

Kirpiğinden yavaş yavaş bir damla aksın,
Çünkü, ruhum, sen de o gün anlayacaksın
Ki hiç kimse benim kadar sevmemiş seni!

Faruk Nafiz ÇAMLIBEL

Özür dilerim...
 Bütün söyleyemedigin tek şey bu.
 Yıllar geçti ve hala geçmekte,
 O kelimeleri söylemek kolaymıydı
 Üzgünüm misali...
 
Affet beni,
 Tek demedigin bu
 Ama hala yıllar geçmekte, geçtilerde.
 Kolay degildir bunu söylemek
 Affet beni misali...
 
Halbuki bebegim,
 Bana bu gece benim kollarımda olmak istedigini
 Söyleyebilirdin.
 Hem uygundu hem tam zamanıydı.
 Uygun sözlerle gelseydin
 Benim olurdun.
 
Ancak,

''Seni seviyorum''
 işte söyleyemedigin tek şey bu...
 Yıllar hala geçmekte ve geçiyor...
 Ve bu sözler kolay degildir...
 Seni seviyorum demek misali...
 
Ne geregi vardı

GECE YARISI

Gel sen beni affet!
Anam, kardeşim, karım.
Şimdi gece yarısı,
Bu saate ben kaldırımlarda olmalıyım.

Bu saatte,
Alnından öpmeliyim-:
Evine ekmek parası götüren yetim çocuğun
O ufacık, o çıplak ayakların sesinde,
Utanarak
Duymalıyım yokluğu.

Bu saatte,
Derdini bilmeliyim,
Şu köşe başında sızmış olan adamın,
Bu saatte ben,
Gözlerinde yaş olmalıyım,
Her ağlayanın.


    Fethi GİRAY

BOZGUNLAR

bozgunlarla sağlamlaşır
Ütopya Kalesi
dağılmış parçaları bütünler
yeni zamanlar gümrüğünde
yol ayrımını doğru bilenler
hiçbir aşk ve macera tanrısı
yola çıktığı gibi dönmez geriye
kabuk bağlar yüzümüzdeki gölgeler
unutarak ve vedalaşarak geçilen
durakların birinde inmemiz gerekir
bindiğimiz düşlerden
hayat belki başka biri yapar bizi
bir melodram öğesi olarak
umudun da, umutsuzluğun da aşıldığı
o altın dengede
biliriz içimizdeki avdan yorgun dönen akşamlar
ne kadar bütünlese de
parçalar

MURATHAN MUNGAN