Sevdiğimiz Şiirler

Kıyamam


Ne yükseklerde gözüm var
Ne para pulda
Bir tek sen mühimsin aşk

sen hayatımda tahammülüm yok gözlerinde
Bir damla yaşa...

Kıyamam
Ne hasret biter bu yolda ne sevdam sana

Bir tek sen emirsin aşk emir hayatımda
İtirazım yok ateş bu değmesin sana
Kıyamam

Sen;başıma gelen en az en çok hatalarım
Ah sen
Herşeye rağmen bana sevap günahlarım
Sen geceler boyu buram buram yandığım


Ah sennn
Kokuna hasret uykularla dalaştığım...

                  meyzem zaman

Dar Vakitlerdeyim

bir uçurumun kenarında
çığlığın yarayla buluştuğu yerdeyim
tut beni ey hayat, düştüm düşeceğim
yoruldum hüzünler arası gidip gelmekten
siyah sakalımda ak acılar biriktirmekten
geçtiğim bütün yollar kördüğüm
uçurumlar, yıkımlar, karanlıklar aldı beni…

Isırdığım dudaklarımın deltasında
suskunluğum akıyor şimdi hayatın yaralı ırmaklarına.
uzak dağlara esen rüzgarın kimsesizliğidir ömrüm ey hayat
ömrüm ki, bir tutam düş, bir top ateş
çığlık çığlık nehirlere gömdüğüm
alıp başucuma koyduğum her gece
sarılıp uyuduğum uçurumlar boyu…

Bilirim zamansız vurdu beni zaman
her gece ağrılar içinde uykusuz, viran
avareyim, divaneyim, kırgınım
bir yıkıntı gibi yaşıyorum yaşadığım yerde
kendi kendime küs, kendi sesime dargın
ve yaralarımı saramayacak kadar yorgunum.
sararmış hüzünler yağsa da düş bahçemin yapraklarına
mavi semalar arıyor hala içimdeki bahar kuşu, kır gelinciği…

Bilirim dostu yok yalnızlığın
yalnızlık ki, düğümlenmiş bir ip boğazımda
üşüyor sevgilere adadığım dal ömrüm
umuda diktiğim gül fidanı kurudu
terkedip gitti alnından öptüğüm baharlar
şimdi yaprak yaprak düşüyorum dallardan
durmadan güz şarkıları söylüyor kalbim
bir varmış bir yokmuş gibi hayat ey ömrüm

Güvenerek tuttuğum her elin hançeri saplandı yüreğime
bu yüzden her gün kanarım böyle kirlenmiş bu şehirde
adımlarım yıldız arar her gece kayıp yollarda
yaşamak ağrısı sarılı her yanım
yüreğim, dizlerim, ellerim, paramparça
dar vakitlerdeyim ey ömrüm
dar vakitlerde…

Bir uçurum kenarında içime tutunmuş kalmışım
tutunduğum dal incecik, kırıldı kırılacak
sonbahar rüzgarları esiyor gönül bahçemde
bu yıl kış erken gelecek dağlarıma biliyorum
çiçeği açmadan solacak bağlarımın
ecel erken gelecek, acı da, hüzün de…

Ah! nice bal sunduklarım
zehir verdiler karşılığında
acının ve ateşin burgacındayım ey hayat
bir yanım ateş, bir yanım uçurum
kahırlar biriktiriyorum durmadan zifir gecelerden
ne yana dönsem acılar keser yolumu
ne yana dönsem ihanetler
ihanetler ki, bir ok gibi yüreğime saplı

Ah ben ki, hayatın kara sevdalısı ey ölüm
hep bir sevda uğruna ölmek istedim, ölürsem de
karanfilin kırmızısına, menekşenin moruna
özgürlük ve kardeşlik için
yoksullara ekmek
çocuklara umut olmak için
ölmek istedim…
…
Ömrümün yaz vaktindeyim ey hayat
bu mevsimde sevmek
en çok bana yakışır
ölmek de…
ya da başka bir kapıdan girmek yeniden hayata …

Nuri CAN

bir demet hüzün
Sana her bakışın aşk bulaştırdı üzerime,
senin için umutlar büyüttüm çocuksu düşlerimde,
sana gelirken yüreğimde umut vardı.
şimdi bir demet hüzün bıraktın bende...

ilk yıkılışım değil bu, ilk hayal kırıklığı, ilk kaybediş değil.
mavi bir göğü olmadı hayallerimin,
sen yüreğimi çaldın hırsız gözlerinle.
bana kaldı hayat denilen intihar,
bir demet hüzün bıraktın yüreğimde...




oysa ben avuç avuç sevgi topladım yürüdüğün yollardan.
görmedin sana titreyen dalı,
yollarına serdiğim gençliğimin üzerine basıp geçtin...

sen mahrem düşlerimi çaldın benim.
dar günlere saklanmış umutlarımı,el gün için biriktirilmiş tebessümlerimi,
biliyorsun,herkesin saklanmış bir yarası vardır hayatta..
sen bütün yaralarımı sattın çarşı-pazar,
zaten yaralıydı yüreğimde,bir de sen...
bir demet hüzün bıraktın bende...




söyle neden?neden beni katladın üçe dörde?
yüze beşyüze neden böldün beni?
bir han gibi kilit vurdun yüreğime,
neden bir demet hüzün bıraktın bende...?

belki de ucuz kahramanlar gerek sana,
ben yüreğimi bir kartvizit gibi yakamda taşımam ki...
cebimde bozuk para değildir ki aşk...
bir yanım çocuk masumluğudur bu yüzden....


ben seni gerekçesiz ve neticesiz sevdim.
ve nasıl sevmişsem seni, böyle dolu dizgin,
ulu orta,öylece hüzne belenmişim işte!
bir demet hüzün oldun bende...

sen çocuksu düşlerimin katili,
başı sonu belli bir cinayetin meçhul maktulü.
üşüttün beni ateşlerde,yağmurlarda yaktın.
hüzün oldun...




bundan sonra ihlal ediyorum yürek yasalarını
ve ilan ediyorum.
gülüm!sen bir demet hüzünsün yüreğimde büyüttüğüm...
bak senin için şiir doldu gözlerim, şairce ağlayacağım.
madem ki;söndürdün ışıkları,
o zaman yakma!karanlığına alışacağım...

senin için umutlar büyüttüm çocuksu düşlerimde,
sana gelirken yüreğimde umut vardı.
şimdi bir demet hüzün bıraktın bende...

ilk yıkılışım değil bu,ilk hayal kırıklığı,ilk kaybediş değil.
mavi bir göğü olmadı hayallerimin,
sen yüreğimi çaldın hırsız gözlerinle.
bana kaldı hayat denilen intihar,
bir demet hüzün bıraktın yüreğimde...

oysa ben avuç avuç sevgi topladım yürüdüğün yollardan.
görmedin sana titreyen dalı,
yollarına serdiğim gençliğimin üzerine basıp geçtin...

sen mahrem düşlerimi çaldın benim.
dar günlere saklanmış umutlarımı,el gün için biriktirilmiş tebessümlerimi,
biliyorsun,herkesin saklanmış bir yarası vardır hayatta..
sen bütün yaralarımı sattın çarşı-pazar,
zaten yaralıydı yüreğimde,bir de sen...
bir demet hüzün bıraktın bende...

söyle neden?neden beni katladın üçe dörde?
yüze beşyüze neden böldün beni?
bir han gibi kilit vurdun yüreğime,
neden bir demet hüzün bıraktın bende...?



belki de ucuz kahramanlar gerek sana,
ben yüreğimi bir kartvizit gibi yakamda taşımam ki...
cebimde bozuk para değildir ki aşk...
bir yanım çocuk masumluğudur bu yüzden....

ben seni gerekçesiz ve neticesiz sevdim.
ve nasıl sevmişsem seni,böyle dolu dizgin,
ulu orta,öylece hüzne belenmişim işte!
bir demet hüzün oldun bende...



sen çocuksu düşlerimin katili,
başı sonu belli bir cinayetin meçhul maktülü.
üşüttün beni ateşlerde,yağmurlarda yaktın.
hüzün oldun...
bundan sonra ihlal ediyorum yürek yasalarını
ve ilan ediyorum.
gülüm! sen bir demet hüzünsün yüreğimde büyüttüğüm...

bak senin için şiir doldu gözlerim,şairce ağlayacağım.
Madem ki; söndürdün ışıkları,
O zaman yakma! karanlığına alışacağım...

meyzem zaman

Diyelim yağmura tutuldun bir gün
Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek
Öbür yanda güneş kendi keyfinde
Ne de olsa yaz yağmuru
Pırıl pırıl düşüyor damlalar
…Eteklerin uça uça bir koşudur kopardın
Dar attın kendini karşı evin sundurmasına
İşte o evin kapısında bulacaksın beni
Diyelim için çekti bir sabah vakti
Erkenceden denize gireyim dedin
Kulaç attıkça sen ;
Patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan..
Ege denizi bu efendi deniz ;
Seslenmiyor..
Derken bi de dibe dalayım diyorsun
İçine doğdu belki de
İşte çil çil koşuşan balıklar
Lapinalar gümüşler var ya
Eylim eylim salınan yosunlar
Onların arasında bulacaksın beni
Diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya ;
Çakmak çakmak gözleri
Meydan ya Taksim ya Beyazıt meydanı
Herkes orda sen de ordasın
Herif bizden söz ediyor bu ülkenin çocuklarından
Yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim
Özgürlüğe mutluluğa doğru
Her işin başında sevgi diyor..
Gözlerin yağmurdan sonra yaprakların yeşili
Bi de başını çeviriyorsun ki ;
Yanında ben varım…
can yücel

Aklımda Bir Tek Sen

Gölgelenir mutluluk içimde,
Yalnızlığa uzanır bir yol.
Susarım, söyleyemem kimseye,
İçin için ağlarım bazen.
Bir hatıra, dünü yaşatan,
Bir resim, bir nota veya sen!
Zaten her zaman aklımdayken...

Dökülür bir damla gözyaşı,
Bir hıçkırık, kırılan bir kalp!
Yalnızca acı olur sonu...
Özlemler bende yaşar,
Yaşayan ruhunla beraber!
Bir hayal, bir düş gibi
Kaybolur, geçer yıllar...

Sonunda kalan kalbimde;
Belki hüzün, belki aşk
Veya bir tek sen...

Abacan Aşkısev Şenkal

Kandırılabilirim

Bir küçük çiçekle kandırılabilirim şu sıralar.
Bir tek papatya , bir kır menekşesi ile örneğin
Bir kaç satır şiire tav olabilirim
Bir gamlık notayla artar sevincim

Bir parça güneşle kandırılabilirim şu sıralar
Gündoğumu günbatımı fark etmez
Bir oturumluk deniz kenarına tav olabilirim
Rüzgarlar beni üşütmez

Bir kaç damla yağmurla kandırılabilirim şu sıralar
Üstelik şemsiyeler evde unutulmuş
Bir bardak sıcak çaya tav olabilirim
Üstüm başım henüz yeni kurutulmuş

Bir tutam sevgiyle kandırılabilirim şu sıralar
Fazlasına öykünmeden
Bir kaçamak bakışa tav olabilirim
Belki bugün , belki gün bitmeden

Sevginle

Benim halimden haber sorarsan
Bir cift sözüm var sana,yürekten:
Sevginle girecegim topraga
Sevginle cikacagim topraktan

Ömer Hayyam
 

AŞK VE KALP
 Bir kalb ki onun sevmesi aldanması yok
Tutkunluğu yok , bir güzele yanması yok
Bin kez yazık olsun sevisiz yüreğe
Aşksız geçecek günlerin faydası yok

Ömer Hayyam

Sana Dair

Yaşam kadar gerçek,
Yaşamak gibi sahte
Öyle çok şey var ki
Yaralayan insanı,
Bir yürek çarpıntısı
Onu her gördüğünde,
Öyle çok şey var ki bak;
Sana dair.

Yanlış aşklar yaşadık
Yanlış köprülerde
Yanlış gemiler yakıp aldırmadan
İki damla su çaldık
Zamanın pençesinden
Aldırmadan birbirimize.

Bir mucize gerek bize,
Gidecek bir başka düş.
Bir düş ki korkmamış
Zamanın karşısında

Ve bir çağ gerek bize
Ve bir çağ bundan özgür,
Öyle çok şey var ki bak;
Sana dair.

Sonra kuşlar gitti,
anladık dünya yorgun
Sen yorgun, tortusu kalmış
Eski bir korkunun
Görmedik, duymadık,
demedik bunlar kötü

Biz var mıydık?
Aşk var mıydı?

Bu ne senden ilk kaçışım
ne de ilk düşüşün yüreğime.
Ner bu serden son geçişim
Ne de son küsüşüm kaderime.

Tuna Kiremitçi

Herşey Sende Gizli
Yerin Seni çektiği Kadar Ağirsin
Kanatlarinin çirpindiği Kadar Hafif
Kalbinin Attiği Kadar Canlisin
Gözlerinin Uzaği Gördüğü Kadar Genç
Sevdiklerin Kadar Iyisi
Nefret Ettiklerin Kadar Kötü


Ne Renk Olursa Olsun Kaşin Gözün
Karşindakinin Gördüğüdür Rengin
Yaşadiklari Kar Sayma
Yaşadiğin Kadar Yakinsin Sonuna
Ne Kadar Yaşarsan Yaşa
Sevdiğin Kadardir ömrün
Gülebildiğin Kadar Mutlusun
üzülme Bil Ki,ağladiğin Kadar Güleceksin
Sakin Bitti Sanma Herşeyi
Sevdiğin Kadar Sevileceksin
.....
Güneşin Doğuşundadir Doğanin Sana Verdiği Değer
Ve Karşindakine Değer Verdiğin Kadar Insansin
Birgün Yalan Söyleyeceksen Eğer
Birak Karşindaki Sana Güvendiği Kadar Insansin
.....
Ay Işiğindadir Sevgiliye Duyulan Değer
Ve Sevgiline Hasret Kaldiğin Kadar Ona Yakinsin
Unutma,yağmurun Yağdiği Kadar Islaksin
Güneşin Isittiği Kadar Sicak
Kendini Yalniz Hissettiğin Kadar Yalnizsin
Ve Güçlü Hissettiğin Kadar Güçlü
Kendini Güzel Hissettiğin Kadar Güzelsin
Işte Budur Hayat Işte Budur Yaşamak
Bunu Hatirladiğin Kadar Yaşarsin
Bunu Unuttuğunda Aldiğin Her Nefes Kadar üşürsün
Ve Karşindakini Unuttuğun Kadar çabuk Unutulursun
.......
çiçek Sulandiği Kadar Güzeldir
Kuşlar Uçabildiği Kadar Sevimli
Bebek Ağladiği Kadar Bebektir
Ve Herşeyi öğrendiğin Kadar Bilirsin
Bunu Da öğren :sevdiğin Kadar Sevilirsin

İclal Aydın - Zor Günler
Benden önce söylenmiş sözlerin haklılığına
Kızdığım oldu zamanında ama inandığımda
Ömrümde her şarkı başka bir kapı açtı
Bu şarkının ardında sen
Bu kapının ardındaysa benden önce söylenmiş sözler vardı

Çok zor günler geçirdim vaktiyle
Alemde savaşlar çırpınışlar nihayetinde
Aşık olmak kısmetmiş yar, sana
Aşık olmak kısmetmiş yar…

Seçtiğimiz hayatlar mı bunlar? seçtiklerimiz mi ?
Bunca yokluk, bunca kırıklık, bunca acı
Seçtiklerimiz evet !
Hayat bu sevgilim çoktan seçmeli
Senin aşkınsa bir dönem ödevi…

BİLİYORUM SANA GİDEN YOLLAR KAPALI

Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yanlız seni, yanlız senin gözlerini

Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım
Ben artık adam olmam bu derde düşeli

Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği

Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

Raslaşmamak için elimden geleni yaparım
Bu böyle pek de kolay değil gerçi...

Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
Bunun verdiği mutluluk da az değil ki

Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

İnan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,
Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:

Bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu
Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri

Cemal Süreya

Bakma ana yaşıyoruz işte
Sayılı günler bir iki
Derken kaybettik duada bereketi
Aşkta sadakati
Kimi insan gibi sevdirmedin bize
Parayı ihtirası şöhreti
Farklı şeyleri sevmeyi öğrettin sen
Feragati paylaşmayı inayeti
Dağda hoyrat çiçeği
Toprakta kokuyu
Bayramda sevinci
Sokakta yoksul savaşta masum çocuğu
Bazen içimizi burkan evimizi dolduran matemi

Ben bu toprakta kurtuluş uğruna elleri nasır tutmuş
Alnından buram buram terler akan
Anaları gördüm
Saçını belki de gönlünce gelinken taramış
Fildişi taraklarla
Ama hep saçlarını ve ağıtlarını
Ölüme saklamış

Ana zaman zaman seni ararken
Burada sensizlik yüreğime iniyor
Her sözcüğümün boynuna bir yafta asılıp
Değil rüyalarım hayallerim kuşatılıyor
Kimilerine göre haklı
Kimilerine göre doğuştan suçluyum
Sokakta eli böğründe insanların yürüyüşü
İçimde buruk bir sancı var
Ana senin de nefes alıp vermekten öte neyin
Vizon kürkün yumuşak ellerin
Siyah gözlüğün
Pırlantaların mı var

Haberini aldım
Misk kokulu saçlarından
Besmeleyle başlamışsın söze
Hani beni okula gönderirken
Askere uğurlarken
Hep unutma diye öğütlediğin kutsadığın sözle
Birkaç sevimli kelam
Bir top menekşe resmi
Ve yine bir hayır dua
Ana sen ne iyisin
Bana güç veriyor
Yollar kısalıyor ana
Uzakta da olsa sıcak nefesin

Ana ben yaşadım gurbette
Acının demlenip içime nasıl aktığını
Tarla sınırlarında
Dağların yumuşak eteklerinde
İğde kokularıyla yemlik toplarken
Mayıs ayında belki bir kiraz şenliğinde
Bazen içli söylerken yanık gurbet türkülerini
Bilirim acı haber
Nasıl da yakar ananın yüreğini
Alınca
Bizce erken sayılan bir ölüm haberini

Her ananın bir öyküsü vardır
Bizimki biraz masum
Biraz kırık
Ama hep yanık

Bakma ana
Yaşıyoruz işte
Sayılı günler bir iki
Derken
Kaybettik duada bereketi
Aşkta sadakati

 ibrahim sadri

BÜYÜK HÜNER

İnsanları sevmek kolay değil,
bir hürriyet bu
çetindir memleketimde.

Ben ille varım dersen
bir gün pusuya düşersen,
insanları sevmek
büyük hüner.

Bu dünyada yaşadığın şu kadar yıl,
gerçekten, güzellikten, yiğitlikten
payına düşeni alabilmişsen,
vermişsen payına düşeni
gerçek için, güzellik için,
korkusuz direnirsin.

Bilirsin,
bir kere korku düşerse adamın içine,
bir kere koparsa sevdiklerinden,
mümkünü yok
gitti gider.
Söner gözlerinde güzelim ışık
kararır, çirkinleşir yüzü
önceleri utanır belki
sonra vızgelir
umurumda olmaz dünya.

İnsanları sevmek büyük hüner
insanlarla beraber.







Arif DAMAR