Sevdiğimiz Şiirler

DİYEMİYORUM

Bir bakışa bin mânâ gizlemiş siyah gözlerin
Hangi mânâda yerim var bilemiyorum
Dil alışkanlığın mıdır ‘canım’ diyen sözlerin
…‘Efendim’ demeye çekiniyorum
Aşk adına örneklerin hep Leyla’dan Şirin’den
Aşkımı görmedin mi sana şiirlerimden
Görüşürüz dediğin veda sahnelerinden
Bıktım, n’olur gitme diyemiyorum
Tek başına baharın müjdecisi, gülüsün
Karda hazana inat güneş gibi gülüşün
Sesin Allah’tan emir bülbüllere: “Ötüşün!”
Şu ömrümün gülü ol diyemiyorum
Aşkına yar kılsın beni Allah! “Aşkına”
Gözlerim sürülsün sürme diye gözlerine
Saçlarında gezinen ellerin ben olayım
El gibi görme beni diyemiyorum
Sevgimin imasısın söze dökemediğim
Kalbimde iman gibi tek sermayem bildiğim
Uzatmadan konuyu söylemek istediğim
Hayatıma sebep ol diyemiyorum..

                                         Mehmet Ercan

sustum

Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
Yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime, kimse duymuyor...

Sustum!
Bin ah sürüp dudaklarıma, ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Sustu benimle deniz... Sustu deli dalgalar... Sustu martılar...
Umutlarımı sarıp rüzgarlara, uzaklara savuruyorum her gece....
Yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne, kimse görmüyor...

Sustum!

Tam acılarımı haykıracaktım ki, sustum...
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Bir çığlık kanıyor demedim en derininde yüreğimin...
İçimdeki volkanları boğarak sustum!
Açmadım kimselere yüreğimi ...
Hançeri sadece kendime sapladım, sapladım ve sustum!
Hüznü yüzümde, acıları gözlerimde topladım sustum!

Sustum!
Sustu dudağımdaki şarkı, gözlerimdeki şiir...
Yaraları yalayan rüzgar, sokaklarında kahrolduğum şehir...
Gözlerim konuşuyor yalnız...
Saçı ağarmış hayaller nemli kirpiklerle bulutlandığında...

Gözlerim gökte şimşek olup çakıyorum, kimse görmüyor!

Sustum!
Tuz basıp yaralarıma, ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
İçinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi...
Yaslanıp yalnızlığın duvarına, gül döküp kalabalıklara her gece ...
Kimsesiz geziyorum gönül ülkemi, kimse bilmiyor...

Sustum!
Tam sevdiğimi haykıracaktım ki, sustum...
Sustu benimle gök, sustu dağ, sustu toprak
Acılar konuşuyor şimdi yalnız...
Yaralı gönlümün sızıları konuşuyor...
Tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir ...
Atıyorum uçurumlardan, kimse görmüyor!

Ne zaman dudaklarından öpmeye kalksam hayatı...
Saçlarını koklasam rüzgarların...
İçimde incecik bir sevgi ürperiyor...
Sarı hüzünler dökülüyor gönül bahçeme...
Gelmiyor beklediğim bahar, yaralar merhem tutmuyor...
Gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara...
Kimse silmiyor... Yağmur dinmiyor... Sevdiğim bilmiyor...

Sustum!
Sustu benimle sarı sabır, Sustu hasret, sustu zaman...
Yalnız gözlerimle dokunuyorum hayata, kimse duymuyor!

Sustum!
İçimde dalgalar kabardıkça volkanlar gibi sustum!
Sustu dudağımdaki şiir, gözlerimdeki nehir, gönlümdeki yara...
Bulutlar haykırdı isyanımı, şimşekler haykırdı...
Sadece ben duydum, sadece ben!

Ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat...
Ey kucağımda büyütüp öldürdüğüm sevgi...
Yaralar merhem tutmuyor, geceler avutmuyor...
Ben sustum, acılarım konuşuyor yalnız...
Yaralı gönlümün sızıları konuşuyor...

Ben sustum!
Susmuyor yüreğimi kavuran kasırga ,pencereme vuran yağmur damlaları
Susmuyor dışarda inleyen rüzgar
Yıldızlar küs... Ay üzgün...
Yağmur dinmiyor...
İçimde binlerce şiir kanıyor her gece...
Kimse bilmiyor... Kimse duymuyor...

Sustum!
sustu benimle sarı sabır, sustu hasret, sustu hayat, sustu zaman...
Acılar konuşuyor yalnız... Acılarım konuşuyor...
Kimse duymuyor...
duymuyor...
duymu...
duy...

Nuri CAN

SEVİYORSUN ZANNETTİM

Sana varma niyetiyle düştüğüm yolda
Seni de bulamadım, kendimi de kaybettim
Aklımı bulursan kenara koy da
Bu kadarcık olsun sana zahmetim
Zaten neyime benim böylesi sevmek
Şu kalbimi dağlardım seni taşımasaydı
Sana düşen ancak halime gülmek
Bu kadarcık olsun sana zahmetim
Ne çok kızdım kendime ne çok söylendim
‘Sen nasılsın’ dedin ya, seviyorsun zannettim
E haksız da sayılmam bir de tebessüm ettin
Neyse bu kadarcık olsun sana zahmetim
Şimdi gülsem mi ağlasam mı bilmiyorum ki
Durmuyor kafamda dolaşan şu yüzsüz tilki
Hala ‘git seviyorum de’ diyor, ‘bunda ne var ki’
Ne bileyim işte seviyorsun zannettim
Bir de süslenip püslenip çıktım karşına
Bak aklıma geldikçe hala sinirleniyorum
Tamam tutma kendini gül Allah aşkına
Bir tebessüm miktarınca olsun zahmetin
Bir anlaşma yapalım, ben biraz çalışayım
Şu sevgi konusunda biraz ustalaşayım
Artık ne öğrendiysem gelip sana sunayım
Gülme ne bileyim işte seviyorsun zannettim
Bak kaç satır sohbet ettik sende bir düşün
Sana zahmet yoksa eğer daha acil bir işin
İster şimdi cevap ver istersen kışın
Sev beni olmaz mı, tamam ben ayıbettim
N’olur kusura bakma seviyorsun zannettim…

MEHMET ERCAN

Beklenen

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Vehmimde bırak gölgeni
Gelme, artık neye yarar?


Necip Fazıl Kısakürek
 

aşk-ı beka

Gönül eteğimin suskun dervişi!
Müebbede mahkûm duamsın!
İstersen mürekkebinle dokunma cismime!
Aklımın bağlı ellerini çözen
==Ayın
=====Şın
=======Kaf
ِ عٍِ ِ ش ِ ق

Sağ elini uzat Hakkın bağına
Sineme düşen acım yapraksızlığın yaprağı
Dervişin ayak izlerine düşen gölge benim
Tespih tanelerine kardeş adın var
==Ayın
=====Şın
=======Kaf
ِ عٍِ ِ ش ِ ق

K/af dağının ardında geçmişin sitemi
Niyaza açılan ellerime ses/sizlik şahit
Seccadene bıraktığım bir demet gül
Gök/ Yüzü(ne) haykırsın bendeki adını
==Ayın
=====Şın
=======Kaf
ِ عٍِ ِ ش ِ ق

Yokluğa açılan kapının ardında
Varlık fidanı duygu yaprağına hasret
Şavkın vuruyor her gece göz pınarıma
Sende kalan umudum
==Ayın
=====Şın
=======Kaf
ِ عٍِ ِ ش ِ ق

Be’nin anlamını güçlendiren nokta(yı)m
Şehadet parmağımla mühürledim bakışını
Oymalı sandığımda sevgi çeyizim
Hücrelerime kaydolan rengin kokusu
==Ayın
=====Şın
=======K/af…
ِ عٍِ ِ ش ِ ق

Ten mumu erisin
Abı hayat varlığının resmi
Boz bulanık kekre suyu temizleyen
==Ayın
=====Şın
=======Kaf…
ِ عٍِ ِ ش ِ ق

TEĞET

Herkes kırılamaz;
bazen ince bir dal olmak gerekir
kırılmak için:

Ama dünya kütüklerin…

Ağlayamaz herkes;
ağlayabilecek kadar büyümek gerekir:

Dünya ise küçüklerin…

Sevemez herkes;
bir orman olmak gerekir sevmek için:

Bak ki dünya çöllerin…

Ve vâkur bir damla olmak
dalga için.

Katılmak okyanusa aşk için, isyan için...

Y.Odabaşı

A ş k ımsı






"Bir içim yalnızlık
Sıcak bir boğazdan geçen çorba gibidir."


D/okundukça dağları devirir
Her biri kelimelerin.
Y/anar yandığı kadarıyla A ş k ının.
Hissedildikçe
Büyür hasretin yükü omuzlarında.




D/okunur her şey..



Alnından okunur kaderi
Kısa kısa her halinden memnun şimdiki zamanlarının.
- di leri asmış
- miş ’leri naftalin kokan çekmecesine koymuştur.



Üzerinden yük alınır
Ellerine asılır tekrardan.


Kalkar kalkınır her haline alışkın Hayatın
Gücünü anımsar
Sonra ellerindekini saymadan hiç uzatır ellerini ellerine h u z u r unun.


Ne de olsa S e v g i büyüktür A ş k tan..

Başımızın üstünde bir bulutun
Güneşe asılmış gölgesi,
Uzakta toz halinde dağılan
Yoğurtçu sesi,
Gün bitmeden başladı içimizde
Yarınsız insanların gecesi.
           
                                    A.H. TANPINAR

FİRUZAN...

Şimdi yüreğime karlar yağıyor
Dağ yangınları sönmüyor Firuzan
Gözlerimden kalbime gül akıyor
Kimseye sözüm geçmiyor Firuzan.

Aklın iflas ettiği anlardayım
Vurgun yemiş günün saflarındayım
Akşama yürüyen sevdalardayım
Gecemi, gündüze kardım Firuzan

Seni, sadece seni yaşıyorum
Sensiz, sessizce sana akıyorum
Hala güzel bir rüya yaşıyorum
Seni ne çok seviyorum Firuzan ..

Adına hasret konmuş bir davada
Ağır bir makam, yıldızlar faslında
Adı yangına çıkınca bozkırda
Zincirleri kıramıyor Firuzan

Kime, nerde, neden, nasıl uğrasam
Hangi taşa, saza söze bağlasam
Bu yangını neyle, nasıl dağlasam
Aşkın hasreti bitmiyor Firuzan.

İki gönül ara sıra dillenir
Birkaç söz, iki kelamla delinir
Aklıma düşünce gönül dellenir
Ha deyince birleşmiyor Firuzan

Bu bir aşk hikayesi, adı hasret
Damla damla ikram edilen kudret
Mutluluk için ödenince diyet
Göz yaşlarım üstün gelir Firuzan

Erenler aşkıyla, aşkım yol bulur
Leylaklar gecelerle yoldaş olur
Biliyorum, sular böyle durulur
Böyle aşka sabır gerek Firuzan.....
Osman BAŞ

Körlük gözde kalsın,
Sağırlık kulakta,
Dermansızlık dizde kalsın,
Sükûnet dudakta.
Lakin yürek sağırlaşmasın,
Körleşmesin, dermansız kalmasın ki;
Seni görsün,
Seni duysun,
Sana koşsun çatlarcasına.
Yürekte yaşanmazsa,
Göz görüneni neylesin?
Gönül hissetmezse,
Kulak duymuş neylesin?
Kalp sevmedikçe,
El dokunmuş neylesin.

Mevlâna Celâleddin-i Rûmî

Sahte Tebessümler
 


Dün sevdiklerimi Hatırladığımda bugünlere isyan edesim geliyor…
Bugünler kötü olsa da, yarınlara bağlanır hep umutlar, yarınlar hep güzel olacak denir.
Peki, bugünler dünlerin yarınları değil mi?
İşte, yaşam felsefesi bu olsa gerek;
Yıllardır hep kandırmacalarla geçen bir ömür…
Ama bilerek ama bilmeyerek
Hep kanmalar….Hep kandırmacalar….



Bazen mutluluk adına olsa da bu kanışlar…
Bazen de acılara isyankârlıktır susmalar…
Bazen gülen gözlerde acılı yürekler
Bazen acılı yüreklerde gülen tebessümler
Hepsi, hepsi buruk hatıralarda gizli,
Mutluluk adına sergilenen o sahte tebessümlerde belki de?
İnanmadığımız halde, inanmak istediğimiz ,
Olmasını istediğimiz yarınlarda, ya da…



Ne acıdır ki gerçek değilse de,
Kendimizi inandırdığımız bu yalanlar,
Söylenirken çok kolay söylense de ,
Bir kez kazınmaya görsün yüreğimize, çıkarmak çok zordur…
Yalanda olsa inanmışsındır bir kere
İnanmışsınızdır seviyorum lara…
Ve bütün bu inanmışlıklar,
Tüm riyakâr sevdalara kanışlar,
Duyguları alt üst eder, yıkar, yıkar, mahveder…



Deseniz ya bir gün,
O güzelim duygularımıza damı yansıyacakmış bu sahtelikler,
Sevdiğimiz inandığımız, bizi biz yapan duygularımıza…
O zaman soruyorum? Aşk var mı sizce hala?
Varsa da kaldımı ki
Kaldı mı ki, Kerem ile Aslıdan kırıntıları?
Kalanları varsada, öldürüyoruz hepsini...
Öldürüyoruz yalanlarla o güzelim aşkları…
Ve öldürüyoruz birer birer,
Kalsa da var olanları…

Serap Sönmez
 

Olur ya,
Tenin, başkasının tenine sarılır da uyur,
Olur ya,
Ellerin, başkasının ellerinde kenetli bulunur...

... Mühim değil.
Umarım mutlusundur,
Umarım unutmuşsundur..

KAHRAMAN TAZEOĞLU

GeL...Bir Bakara suresi al beni gözlerine...
Fetih gibi dikelelim kalk hayatın karşısına..
Toplayalım kalan kırıntılarımızı yerden,
Sayfa sayfa, cüz cüz tut elimden...
Kevser kevser sürsün yalnızlığımız...
Ve gülüşün geceme dolunay gibi,
Sebeb-i meddi dir hayatımın...
GeL Hatmedelim MUTLULUGU defalarca...

düş sevisi






- I -

kozasına sığmayan sevdanın bahar sözüyüz
aynı güneşe uzak  aynı yazgıya yakın
 
hep gülerken bir yanı
bir yanı hüzün bakan göğün yüzüyüz
 
esvabı eski bir yağmura  uyanırken sabah
ışığa muhtaç duvarların
rüyası üstünde tüterken daha
ömrün penceresinde
damla ile mutlu olan çiçeğin can özüyüz
 
önce
insan sevmeli diyordun kendince
varıncaya dek çağlayan bir serinliğe...
 


 

- I I -

her defasında başka başka küsen
imran gülüşlü kız çocuğuyum senin gözünde
 
huzmeleri saçına toplayan dertli dağlar değil de
gül yaprağına sarılıp uyuyan yollar  mı seni üzen
 
kendi çölüne sessizce ağan kumların
duası tenine vurmadan daha
mevsim meraklı dokunuşların sıcağında
olsun...
hep özlediğin yeşil değirmeninde
ıslak ağaçların rüzgara değen türküsüyüz
 
sonra
ölmeli diyordun gözlerinde
erinceye dek yanan kuşların demine...
.
 
Kezban TURAN