Sevdiğimiz Şiirler

 


        h.n.a.


 

Dedim artık bilgiden yana eksiğim yok,
Şu dünyanın sırrına ermişi az çok.
Derken aklım geldi başıma,
Bir de baktım ömrüm gelip geçmiş,
Hiçbir şey bildiğim yok.

Ömer Hayyam

Dostlar Irmak Gibidir

Dostlar ırmak gibidir
Kiminin suyu az, kiminin çok
Kiminde elleriniz ıslanır yalnızca
Kiminde ruhunuz yıkanır boydan boya

Insanlar vardır; üstü nilüferlerle kaplı,
Bulanık bir göl gibi...
Ne kadar ugrassanız görünmez dibi.
Uzaktan görünüsü çekici, aldatıcı
İçine daldıgınızda ne kadar yanıltıcı....
Ne zaman ne gelecegini bilemezsiniz;
Sokulmaktan korkarsınız, güvenemezsiniz!

Insanlar vardır; derin bır okyanus...
İlk anda ürkütür, korkutur sizi.
Derinliklerinde saklıdır gizi,
Daldıkça anlarsınız, daldıkça tanırsınız;
Yanında kendinizi içi bos sanırsınız.

İnsanlar vardır, coskun bir akarsu...
Yaklasmaya gelmez, alır surukler.
Tutunacak yer gostermez beyaz kopukler!
Ne zaman nerede bırakacagı belli olmaz;
Bu tip insanla bir omur dolmaz.

İnsanlar vardır; sakin akan bir dere...
İnsanı rahatlatır, huzur verir gönüllere.
Yanında olmak baslı basına bır mutluluk.
Sesinde, görüntüsünde tatlı bir durgunluk.

Insanlar vardır; çesit çesit, tip tip.
Her biri baska bir karaktere sahip.
Görmeli, incelemeli, dogruyu bulmalı.
Her seyden önemlisi insan, insan olmalı...
İnsanlar vardır; berrak, pırıl pırıl bir deniz.

Bosa gitmez ne kadar güvenseniz.
Dibini görürsünüz her sey meydanda.
Korkmadan dalarsınız, sizi sarar bir anda.
İçi dısı birdir cekinme ondan.
Her sözü içtendir, her davranısı candan...

Can Yücel

elif 

"Elif" karanlıkta oturuyordu..Bir "Be" bulsa açılacaktı yolu..
Ama sırdı "Be"...
"Elif" sırrın varlığını bile bilmiyordu...
Oysa gelmesi gerekiyordu "Be" nin...
Gelmesi ve ayağına düşmesi "Elif" in...
Her Elif'in yolunu açacak bir "Be" Yaradan bir Yar var ki..
Kelâmını başlatır bir Elif ile...
Cümle içinde Elif'in varlığını hissettirir sabretmeyi bilene...
Elif'i cümleye sevdirir, cümleye Elif'i faydalı kılar...
Kelâm'ını kalbe vahiy kılan bir Yar vardır ki;
Elif'liliğin idrakinde olmayan her yürek için büyük sıkıntılar verir...
Bu, o Yar'in merhametindendir, fazlındandır...

Elif...Yar'sızlığı seçtiğin gün..
"Be" nin yakınlığına el çevirdiğin gündür...
Aşk'ı anlatan bir cümle başlamaz artık...
Yusuf'un kıssası başlamaz artık...
Karanlık bitmez, kuyudan çıkmaz bir sultan;
Züleyha'nın yüreği aklanmaz aşk'la...

Elif...Yar'sızlığı seçtiğin gün...
Onulmaz yaralar açılır yüreğine...
Varlığından bîhaber olduğun belde-i ahsen'e...
Artık sen hüzün mevsimini yaşarsın her dem...
İnşirahı dileyen dilin yorulur...
Aşk'ı dileyen yüreğin yorulur...İnşirahı dilersin her dem...

Zikri özleyen gecelerin şikayetini duyar kulakların...
Dilin damağını özler...Dilin Yar'in adını özler...
Elif...Yar'sızlığı seçersen...
"Be" nin yanında olduğunu hissedemezsin...
Aşk'ı anlatırlar sana, vasfının "arayan" olduğunu anlayamazsın...Girdiğin her sokakta oyalanırsın...
Be'nin sokağına varmaz ayakların...
Aşk'ın sokağına varmaz...
Elif...Senin cümleye aşk'ı anlatman lazım...
Be"'yi bulman lazım...
"Be"' ile olman lazım...
Elif...Aşk hatırına...Yar'e yakın kıl yüreğini...
...Nokta...

Aşk başlamadan güzel,
Kalplerde heyecan
Bakışlarda korku olduğu zaman güzel...
Birbirimize sezdirmemek için çırpınış,
Başkaları görmesin diye çabalayış,
Gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman...
Aşk başlamadan güzel....

Ümit Yaşar Oğuzcan

BÜYÜK HÜNER

İnsanları sevmek kolay değil,
bir hürriyet bu
çetindir memleketimde.

Ben ille varım dersen
bir gün pusuya düşersen,
insanları sevmek
büyük hüner.

Bu dünyada yaşadığın şu kadar yıl,
gerçekten, güzellikten, yiğitlikten
payına düşeni alabilmişsen,
vermişsen payına düşeni
gerçek için, güzellik için,
korkusuz direnirsin.

Bilirsin,
bir kere korku düşerse adamın içine,
bir kere koparsa sevdiklerinden,
mümkünü yok
gitti gider.
Söner gözlerinde güzelim ışık
kararır, çirkinleşir yüzü
önceleri utanır belki
sonra vızgelir
umurumda olmaz dünya.

İnsanları sevmek büyük hüner
insanlarla beraber.







Arif DAMAR

BOŞUNA
Sen yoksun.........
Boşuna yağıyor yağmur...
Birlikte ıslanmayacağız ki.....
Boşuna bu nehir......
Çırpınıp pırpırlanması.....
Kıyısında oturup göremeyeceğiz ki...
Uzar uzar gider..
Boşuna yorulur yollar..
Birlikte yürüyemiyeceğizki..
Özlemlerde ayrılıklar da boşuna
Öyle uzaklardayız..
Birlikte ağlayamayacağız ki
Seviyorum seni boşuna..
Boşuna yaşıyorum
Yaşamı Bölüşemiyeceğiz ki ...


Aziz NESİN

Sana Anlatacaklarım Henüz Bitmedi

Yüreğimdeki misafirlerime

Biraz beni dinler misin?
Sana anlatmak istediklerim var
Ben beni çok eskilerden bilirim
Sen de beni bilmek ister misin
O zaman gel yanıma hadi gel beni sana anlatayım
Düşlerine girmeden ruhumun ışıltısını görmek ister misin
İlk sana aşktan neden korktuğumu ama
Aşkı ne kadar özlediğimi anlatacağım
Korkularımı, özlemlerimi, mutsuzluklarımı dinler misin
Dokunamadıklarımın eli olur musun
Hadi bu gece yüreğime misafir gel
Haykırarak sana zayıflıklarımı anlatacağım
Bunları bilmenin zevkini tattıracağım
Ama çok fazlasını isteme
Sadece bilmen gerekenleri söyleyeceğim
Bakışlarım, yüreğim, sözüm, özüm olmayı göstereceğim
Hadi gel gecelerimi gör
Korkumdan kuramadığım düşlerimi seyredelim
Kaçışlarımı gör
Kaçtığım yerlerde beni buluşlarının sevincini yaşa
Kendi ellerimle yıktığım duygularımı anlatacağım
Uzun zamandır dokunulmamış anlarıma şahit ol
Çiğlerin kısa ömrü gibi buharlaşmış umutlarımı gör
Yıkıntılarımdaki ayak izlerimi gör hangi çıkmazlarda
Hangi savaşların galibiyetini tatmışım bir bak
Aşkı bulmak için rüzgarlarla arkadaşlığımın ahengini yakala
Aşk şarkılarının ne güftesinde ne bestesindeyim
Melodilerin şelalesinden yuvarlanıp gittiğim ırmakları seyret
Sellere karıştığım anların direnişini yaşa
Gel gel hadi gel gökkuşağıma bak
Rengarenk değil mutluluk oyunlarının alacası gibi
Dur korkma bunlar seni korkutmasın
Sen gerçek beni görüyorsun senin bildiğin ben
Biraz daha dur kaçışlarımı sonlandıran sen
Dur hemen gitme
Öyle yüreğimin kıyısında durma
Sonuna kadar açık olan kapımdan gir
Oda oda dolaş en güzel köşeyi seç orda kal
Sözlerim ol, bakışlarımla seviş, kördüğümlerimi çöz
Çaresizliklerime çizgiler at
Yaylalar serinliği saç bana
Bir incecik dal gibi gölgem ol
Yitirdiğim sabahlarımın tanyerine bak
Şimdi çık gecelerimden
Yok oluşumun doğuşlarında galibiyetlerimi seyret
Çok şey ellerimden kayıp gittiğinde usulca
Belki hiç, belki var, belki yalan,
Tutamadıklarımı tutamadım ama
Boşluklar içinde yüzerken buldum seni
Misafirliğimden hoşnut musun
Tanımsızlıklarımın misafiri
Seni keşfetmeyi sevdim
Önce sesindeki heyecanı sonra istanbul gibi bakışlarını
Senin dünyanın sokaklarında gezmeyi, görmeyi sevdim
Gözlerinle bana sarılmanı
Sen görmesen de hiç birini, hiç kimse de seni.
Sensizken de seninle olabilmeyi sevdim...
Ayaz düşmüş bedenimdeki sıcaklığını
Açlığımı, susuzluğumu, sırlarımı bitirdiğin geceleri sevdim
Benliğimde öpüşlerindeki kıvılcımı
Tüm biçare kimliksizliklerimizde sarılışlarımızı sevdim
Kalmamı ister misin sen bende ben sende
Çok geç diye bir zaman yoktur
Bir gecede bitirilen sohbetlerden değil
Henüz bitmedi sana anlatacaklarım
Taşarken gönül ırmaklarında
Katıp önümüze sevdamızı
Savrulalım, isimsiz, sahipsiz bozkırlarda,
Seveceksem böyle sevmeliyim şarkılarını söyleyelim
Hissettigimiz her anı aydınlatan ışık gibi
Beklentisiz günden güne büyüyen özlemle
Hiç bir zaman gitmeyecek misafirlerimiz olalım yüreklerimizde
Gel hadi gel sana anlatacaklarım henüz bitmedi.

Ayça Kargılı

SEN Kİ ANLARSIN

Kendini bir suyun akışında
Ve suları kendi bakışlarında
Bulabilenler bilir bu türküyü.
Sen ki anlarsın
Bir türkü uğruna
Çileler çektin yıllar boyu.
Soluğunda
Yaban menekşelerinin kokusu.
Gözlerinde
Serin pınarların uğultusu.
Dağlar seni yaşardı her gün
Ormanlar sıcak dostluğunu.

Ne zaman çatlasa bir kaya
Bir çığlık düşse sulara
Irmaklar
Adını çizer toprağa.
değil mi ki
Hep o yangınların adına
Adına belasına
Özlemi duyulunca özgürlüğün
Öfkesini göklere çalan
Bir şimşek gibi dalardın yaşama.

Sen ki anlarsın bu yaşamı
Aşklar şimdi hücrelerde tutsak
Düğünler kelepçeli
Doğumlar
Ve çocuklar zindanlarda.
Bunları nasıl anlatayım sana
Bu türküleri nasıl çağırayım
Bu ninnileri nasıl.
Ölüme
Kapkara bir kaygu değil artık
Bembeyaz
Bir kitap diyoruz koltuğumuzda.
Kitapların göğüslerinde kan
Bu kanı nasıl okuyayım sana.
Şimdi devleşen bir öfkenin
Ve sınırlar ötesi bir özlemin
Bildirisi okunurken her gün
Her saat, her dakika,
Can çekişen
Bir çağı yaşıyoruz dünyada.

Sen ki anlarsın bu yaşamı
Okul yolunda telaşlı bir öğrenci
Bir grev sözcüsü işyerinde
Okunan kitap
Yazılan defter
Yükselen bilinç
Ve eriyen cevher
Şimdi sabahın ala şafağında
Doludizgin
Bir at gibi giriyor sulara.





Adnan YÜCEL

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, mal mı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?

Victor Hugo

Dostun dosta muhabbetti hiss-i vefadandir.

Vefa yoksa gerisi bos,hem belki yalandir.

Hiss-i vefayi kalbe koyan Hazreti Rahmandir.

Ahd-e vefaya sadakat imandandir..

kendinden kaçanlara
saklanacak yer kalmaz dünyada
gün gelir kendileriyle tanışırlar
asıl yalnızlık o zaman başlar
hayata geç kalmıştır kendine geç kalan
şairin dediği gibi
bir daha yaşamak zorunda kalır
geçmişi anlamayan

Murathan Mungan

Değil

 Aralarından geçiyorum,
 Hiç kimse el-ele değil.
 Herkes kendine dönmüş deyorum.
 Bir kaçının içine bakıyorum..
 Hiç kimse kendisiyle barışık değil.

 Herkese kendini anlatıyorum,
 Kime kendimi anlatsam şaşırıyor.
 Kendimi kime anlatacağım şaşırıyorum.
 Hiç kimse ilkin kendisine alışık değil.

 Özdemir Asaf

Mesela
Neyin üstüne o denli düşersem
Düştüğüm yerden kanıyorum...
Kırılıyorum
Vedalar bir gün ölmez mi?
Ölürse diyorum,
Ölürse başla sevmeye
Veda kalmasın kimseye...

HÜRRİYETE DOĞRU

Gün doğmadan,
Deniz daha bembeyazken çıkacaksın yola.
Kürekleri tutmanın şehveti avuçlarında,
İçinde bir iş görmenin saadeti,
Gideceksin
Gideceksin ırıpların çalkantısında.
Balıklar çıkacak yoluna, karşıcı;
Sevineceksin.
Ağları silkeledikce
Deniz gelecek eline pul pul;
Ruhları sustuğu vakit martıların,
Kayalıklardaki mezarlarında,
Birden
Bir kıyamettir kopacak ufuklarda.
Denizkızları mı dersin, kuşlar mı dersin;
Bayramlar seyranlar mı dersin,
Şenlikler cümbüşler mi?
Gelin alayları, teller, duvaklar, 
Donanmalar mı?
Heeey
Ne duruyorsun be, at kendini denize:
Geride bekliyenin varmış, aldırma;
Görmüyor musun, Her yanda hürriyet;
Yelken ol, kürek ol, dümen ol, balık ol, su ol;
Git gidebildiğin yere... 
               

Orhan Veli KANIK